امام سجاد (علیه السلام) در این دعا بعد از حمد خداوند به طور ریاضی سراغ اول تجلی خدا یعنی نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) رفته است‏، زیرا امام نعمت های الهی را با نظم منطقی الهی می بیند؛ لذا کاملترین انسان یعنی امام سجاد (علیه السلام) مهمترین نعمت را توحید می داند و بعد رسالت و پیامبر‌(صلی الله علیه و آله و سلم). محال است کسی که حیوانیت بر او حاکم است خدا را نعمت بداند، یا توحید را نعمت بداند. درک اینکه خدا هست، خودش را اله ما قرار داده، ما را آفریده، این کار آدمها است که باطن انسانی دارند. انسان بدون باطن انسانی نمی تواند این حمد ها را به جای آورد. ما اگر در کلاس صحیفه این حمد ها را ذهنی درک کنیم، اما باور نکنیم و به داشتن پیامبر سر مست نباشیم و وجود ما با حضرت اتحاد برقرار نکند، هنوز باطن انسانی پیدا نکرده ایم. اینکه قند در دل انسان آب شود که رسول الله را دارد، خیلی دلشاد باشد که رسول خدا مال اوست، تجلی حق مال اوست، خیلی سرمستی دارد. حمد خداوند برای وجود پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) در دعای دوم صحیفه سجادیه حمد و ستایش مخصوص خدایی است که بر ما منت نهاده و پیامبر خود حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) را برای ما فرستاد. در این دعا حمد خداوند اینگونه آغاز می گردد:«وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی مَنَّ عَلیْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِیَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ = ستایش برای خداست كه بر ما منّت نهاد و پیامبر خود، محمد ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ ، را به سوی ما فرستاد، نه به سوی امت‌های پیشین و مردمانِ گذشته». امتهای دیگر پیامبر داشتند، ولی هیچ کدام رسول الله را نداشتند. این خیلی مهم است که قرنها گذشته و ما رسول الله را داریم. معاویه در نامه تحقیرآمیز به امام علی (علیه السلام) این گونه می نویسد: «کسی نبود جلوی کتک خوردن تو و زن و بچه ات را بگیرد» – این حرف خیلی توهین آمیز بوده- امام در جواب، دارایی ها و ثروت خود را می شمارد و می فرماید: ما رسول الله را داریم. معاویه! دارایی تو هند جگر خواره است، پدرت معلوم نیست، کی است؟ اما ما پیامبر را داریم. خوش به حال کسی که پیامبر را در زندگی اش ببیند و با داشتن او احساس فقدان نکند ذلت نداشته باشد. امام سجاد (علیه السلام) در این دعا به دو مسئله اشاره کرده اند، «دین» و «رسول». پیامبر، رسولِ خاتم و دینِ اسلام، دین ِخاتم و آخرین دینی است که خدا بر خلق نازل کرده است. بنابراین هر کس بعد از محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) ادعای نبوت و نزول جبرئیل کند، دروغگوست. غیر از نبوت خاتم النبیین، که «نبوت تشریعی» است و دین آورده، «نبوت باطنی» هم داریم که هیچ وقت به پایان نمی رسد، یعنی خدا به همه ائمه و امام زاده ها، بعضی از بندگانش، اولیا خدا و شاگردانشان وحی می فرستد، فرشته می فرستد. فرشته با آنها حرف می زند، ماموریت می دهد، ولی این ماموریت نبوتی نیست، نبوت باطنی و یک امر باطنی است. جبرئیل خدمت همه ائمه (علیهم السلام) و اولیا الهی می رسد‏ و آنها او را می بینند، خدا با آنها حرف می زند. نبوت تشریعی تمام شده، اما نبوت باطنی ادامه دارد و در روابط شخصی این راه بسته نیست. حقایق الهی و اسلامی که قرآن ما در بردارنده آن است، ناسخ ادیان قبلی بوده و ادعای یهود و نصارا را بر خاتمیت دین شان اشتباه و غلط می داند. امام سجاد هر دو وجه اثبات و نفی قضیه را بیان فرموده اند. ادیان سلف، خاتم نبوده اند و پس از آنها دین دیگری آمده و آن دین موعود است که خاتم همه ادیان است. سپس چند خاصیت از این دین موعود را فرموده اند: ما در انجیل و تورات فعلی (عهد جدید و عهد عتیق) آیاتی در مورد امام زمان (علیه السلام)‏، پیامبر و امام حسین(علیه السلام) داریم. اسناد تاریخی هم موجود است، مثل توسل حضرت نوح به رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) که سند کتبی آن هم موجود است. دیگر اینکه، جمیع خلایق تا برپایی قیامت موظف بر پیروی از این دین هستند و تخلف از این دستور عام بر هیچ کس جایز نیست. «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ = او كسى است كه پیامبرش را با هدایت و دین درست فرستاد تا آن را بر هر چه دین است پیروز گرداند هر چند مشركان خوش نداشته باشند.» (توبه/33). مسئله بعدی اینکه، اعمال تمامی انسانها تا قیامت در نظارت کامل ائمه است. ادامه دعا این است:«بِقُدْرَتِهِ الَّتِی لَا تَعْجِزُ عَنْ شَیْ‏ءٍ وَ إِنْ عَظُمَ، وَ لَا یَفُوتُهَا شَیْ‏ءٌ وَ إِنْ لَطُفَ. فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِیعِ مَنْ ذَرَأَ وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ= با قدرتی كه در هیچ كاری، هر چند بزرگ، در نمانَد و هیچ چیز را، هر چند كوچك، فرو نگذارد، پس ما را واپسین آفریدگان خود قرار داد و بر خدا ناباوران گواه گردانید، و به احسانِ خویش، بر آنان كه اندك شمار بودند، فزونی بخشید». معنای «شاهد» بودن را گفتیم، که پیامبر شاهد بر ماست و دین ما شاهد بر سایر ادیان است. آیات سوره بقره را خواندیم:«وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَكُونَ الرَّسُولُ عَلَیْكُمْ شَهِیدًا= و بدین گونه شما را امتى میانه قرار دادیم تا بر مردم گواه باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» (بقره/143). خداوند دین اسلام را رصد قرار داد تا دین نمونه و شاهد باشد. افتخار شیعه این است که 260 سال حضور فیزیکی معصوم را در کنار خود دارد و هیچ دینی به اندازه اسلام خلیفه الله و معصوم را زنده و حاضر و مرتبط با مردم به عنوان مرجع متخصص دینی معرفی نکرده است. حضرت عیسی (علیه السلام) از وقتی که مبعوث شد از بچگی اعلام نبوت کرد، از دوران کودکی تا زمان عروج 33 سال داشت. عمر موسی (علیه السلام) و نوح (علیه السلام) محدود بود. حضرت نوح 950 سال در بین امت خودش دعوت کرد، بیست نفر ایمان نیاوردند نه اثری، کتابی، نه دعایی، دو سه تا دعایش در قرآن است. ما یک ذخیره 260 ساله از آثار معصوم داریم که ماندگار است، دهها هزار حدیث، خطب و نامه موثق داریم. اسلام مجموعه آموزه های همه انبیاء را در قرآن بیان می کند. هر چه از نوح و موسی و ابراهیم (علیه السلام)است در قرآن آمده، به اضافه آموزشهای حضرت رسول به اضافه صحیفه سجادیه و ادعیه به فرمایشات امام مجتبی (علیه السلام)، امام باقر و صادق (علیه السلام) دعا های امام کاظم (علیه السلام) و امام رضا (علیه السلام)، امام جواد (علیه السلام) فرمایشات امام هادی مثل جامعه کبیره؛ 7 صحیفه ای که داریم: صحیفه پیغمبر، صحیفه علویه، صحیفه فاطمیه ...، از امام عسگری (علیه السلام) تفسیر داریم، از امام زمان (علیه السلام) که غائبند نامه، دعا و حدیث داریم، اینها گنجینه های بزرگی هستند. علت اینکه اسلام در 1400 سال با وجود همه توطئه های عظیم اینقدر قدرتمند مانده است، یک ذخیره چند صد ساله است. همیشه متخصصین و علما حضور داشتند، بعد از معصومین هیچ نعمتی به اندازه علما مهم نیستند، علما پاسدار دین بودند و تا الان اسلام را با خون دل به ما دادند. اعمال تمام انسانها در نظارت ائمه است. این نظارت بدین معنی است که خرد و کلانِ رفتار و اعمالِ مردم تحت سیطره احکام الهی است. و یا بدان معنی است که خداوند به ارواح قدسیه، علمی مطلق اعطا فرموده، که از خصوصیات و رفتار بندگان آگاهی دارند، قسم اول و دوم هر دو صحیحند. یعنی ایشان جمیع افعالی که از امت صادر می شود را می دانند. «نحن خزنته العلم الله = ما خزانه علم خدا هستیم»، «و عبیته الوحی الله = صندوق وحی خدا هستیم» در قرآن هم داریم که معصومین خزانه دار علم خدا هستند: «إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ = به یقین بازگشت همه آنان به سوى ماست، آن گاه بى تردید حساب آنان بر عهده ماست» (غاشیه/25و 26). خیلی از افراد این رمز را متوجه نمی شوند. حتی بزرگی را دیدم که ترجمه «إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ» را متوجه نمی شد، در صورتی که در زیارت جامعه کبیره داریم: «وَ إِیَابُ الْخَلْقِ إِلَیْكُمْ وَ حِسَابُهُمْ عَلَیْكُمْ = و بازگشت خلق به سوى شما، و حسابشان با شماست». خداوند می فرماید، در قیامت میزان می گذاریم، این میزان آنها هستند همه اندازه ها و ریاضیات. تعداد ذرات و اتم ها دست ما است همه کاره قیامت ما هستیم. در سوره یس می فرماید: «کل شی احصیناه فی امام مبین» امام حساب تمام اشیا را دارد. اسم شما و بچه های تان، نسلتان را می دانیم و منافقانی که از نسل شما بیرون می آید؛ امام علی (علیه السلام) وقتی به کسی شمشیر می زد، تمام اعقاب دین را می دید، اگر قرار بود در آینده یک شیعه از نسل او بیرون بیاید، فقط او را زخمی می کرد. وجود مقدس امام زمان (علیه السلام) چقدر عظمت دارد، هیچ پرده ای در وجود شما نیست که امام زمان نبیند. میرزا هاشم حداد به شاگردش که مخفی کاری و حقه بازی می کرد، گفت:« چی را از من مخفی می کنی؟ می خواهی بگویم آسمان چهارم چه خبر است؟». ائمه که جای خود دارند و خیلی با عظمتند.