ویژه نامه رحلت ام البنین (سلام الله علیها)

همسر آفتاب، مادر ماه

درسی که از حضرت ام البنین می توان گرفت

ام البنین، مادر ادب

انتخاب روز رحلت حضرت ام البنین (ع)، به عنوان روز تکریم مادران و همسران شهدا، انتخاب مناسب و شایسته ای است که درخور تقدیر است. اگرچه بسیاری از همسران ائمه (ع) نیز، هم همسر وهم مادر شهیدند، اما هیچکدام از آنها در زمان شهادت فرزندان شان نبودند تا مثنوی شهادت فرزندشان را بسرایند و جرعه جرعه نوشیدن غم صبوری بر داغ فرزندشان را به جهانیان بیاموزند. ام البنین؛ (فاطمه)، دختر حزام بن خالد و همسر امیرالمؤمنین علی علیه السلام، و مادر چهار شهیدکربلاست. اگر چه حضرت ام البنین همسر دوم امام علی (ع) پس از حضرت فاطمه(س) نیست چون امیرالمؤمنین (ع) بعد از شهادت حضرت فاطمه (س) با امامه دختر ابو العاص و خوله دختر جعفر بن قیس و اسماء بنت عمیس و سپس با ام البنین (س) ازدواج کردند، اما بی تردید ام البنین بعد از حضرت فاطمه (س) در بصیرت و امام شناسی و ولایتمداری گوی سبقت را از دیگر همسران امام علی (ع) ربوده است. مادری که پس از بازگشت کاروان اسرای کربلا به مدینه، بی آنکه سراغی از فرزندانش بگیرد، از امام زمانش حسین (ع) می پرسد و یکایک فرزندانش و هرچه زیر گنبد دوّار است را فدای حسین (ع) می کند. بانویی که در گریه هایش در بقیع به فاطمه (س) اقتدا می کند، تا فریاد مظلومیت و تنهایی امام معصوم را به گوش جهانیان برساند. اگرچه در نقلهای نه چندان مستند، حضرت ام البنین (س) به عنوان نامادری مهربان حسنین (ع) و زینبین (س) معرفی می شود؛ اما با دقت های تاریخی و ملاحظه سن فرزند رشید ام البنین (س)، حضرت ابوالفضل العباس (ع) معلوم می شود که فاصله سنی چندانی با فرزندان فاطمه ندارد تا در صورت مادری مهربان برای آنها ظاهر شود و به گاه آمدنش در خانه امیرالمؤمنین (ع)، ظاهرا همه فرزندان فاطمه ازدواج کرده بودند. با وجود این در مهربانی و خیرخواهی ام البنین (ع) برای فرزندان فاطمه (س) ذره ای تردید وجود ندارد. چرا که با ملاحظه تاریخی فرزندان یعقوب که به واسطه رشک هووهای راحیل مادر یوسف (ع)، برای حضرتش مرگ می خواستند و لاجرم به هجرتش راضی شدند و ملاحظه فرزند دیگر امیرالمؤمنین (ع)، محمدبن حنفیه که ردپایی از او و هیچیک از فرزندانش در کربلا مشاهده نمی شود، عیار بی بدیل این بانوی گرانقدر آشکار می شود؛ بانویی که تمام دارایی اش چهار پسر است و همه را در راه امام زمانش، حسین (ع) فدا می کند.