چه جمعیت هشدارآمیزی را تشکیل می‌دهند زنانی که بعد از طلاق، تازه به این فکر می افتند که چرا همسرم را درک نکردم و به وظایفم عمل نکردم تا زندگی‌ام به اینجا نکشد. بدیهی است که هم مردها باید حقوق همسرشان را رعایت کنند و هم زنها باید حقوق همسرشان را رعایت کنند. اما در این میان، باید گفت قدرت و توانایی ها و امکاناتی که خدا به زن برای حفظ زندگی‌اش و دلبسته کردن همسرش به زندگی داده است، قابل مقایسه با توانایی های مرد نیست. برای همین است که گفته اند: اکثر زندگی ها با هنر زن است که دوام می‌یابد.  زن و مرد از نظر سرشت انسانی مساوی هستند، امّا وجود برخی تفاوت‌ها میان زن و مرد آشکار و روشن است. این تفاوت‌های ظریف و شگرف، هرگز سبب برتری یکی بر دیگری نمی‌شود؛ به دست خالق توانا در وجود زن و مرد نهاده شده است تا نقش هر یک، مکمل نقش دیگری باشد. زن ویژگی‌هایی دارد که او را از مرد متمایز می‌سازد، مرد نیز به سبب خصوصیاتی، از زن متمایز می‌شود. آشنایی هر یک از دو طرف، با خصوصیات طرف مقابل، برای برقراری روابطی سالم و همراه با تفاهم، لازم و ضروری است.  زن مظهر جمال و زیبایی و مهر و عطوفت خداست و مرد مظهر جلال خداست. «ازدواج» با جاذبه های همین مظهر مهربانی خدا یعنی زن صورت می گیرد؛ اما «طلاق» معمولا با مظهر جلال یعنی مرد است که شکل می گیرد. اما اگر زن از نیروهای خدا داده اش استفاده کند، حتی در مقابل فرعونی ترین مرد هم می تواند زندگیش را حفظ کند. این توانایی های زن که در بعضی کتابها از آن با عنوان «هنر زن بودن» یاد شده، اگر به کار گرفته شود، زندگی برای همسران شیرین می شود. از جمله ی این توانایی ها می توان به تکنیک هایی اشاره کرد که هر زنی بسته به میزان فهمش از این قدرت خداداده می تواند بهره بگیرد.  نجمه سادات مشهدی که بیش از 20 سال است که در موضوعات مختلف مربوط به خانواده در حال یادگیری و یاددهی و تحقیق علمی است، کتابی را با همین موضوع منتشر کرده است. این کتاب با عنوان «عشق مراقبت می خواهد» حاوی تکنیک های چگونگی تامین نیازهای اساسی مرد است که خواندن آن برای هر زنی اعم از این که زندگی را تازه آغاز کرده یا حتی سال هاست که ازدواج کرده و هنوز نتوانسته است همسرش را دلبسته ی خانواده کند، واجب است. مؤلف محترم در مقدمه کتاب  هدف اصلی خود را از نگارش کتاب، این گونه می نویسند:«مدت‌ها درصدد بودم تا کتابی بنویسم که در آن مهارت‌های ارتباطی و عاطفی صحیح را بین همسران شرح دهم و چنانچه موفق می‌شدم که تجارب مشاوره‌ای چند ساله خود را با مطالب سودمند علمی که توسط متخصصین امر نگاشته شده و روایات حضرات معصومین (علیهم السلام) که بزرگ مشاوران و روان‌شناسان انسان هستند را تلفیق کنم؛ به یقین مورد استقبال خوانندگان خوش سلیقه و مراجعان فرزانه ما قرار می‌گرفت. بنابراین، به بازخوانی مقالات و کتب روانشناسی و کتب روایی و جمع‌آوری تجارب مشاوره‌ای خود اقدام نمودم تا روش نوینی حاصل شود که امیدوارم مؤثر واقع گردد. البته ادّعا نمی‌کنم که می‌خواهم چیزی را یاد دهم یا موعظه کنم یا خود را مبرا از آسیب‌ها بدانم. فقط حاصل سال‌ها مشاوره و تجارب خویش را به همه همسران کشورمان صمیمانه در میان گذاشته‌ام».

25 ذی الحجه سالروز نزول سوره "هل اتی" (انسان - دهر) می باشد و بنا به روایات، در ستایش از علی و فاطمه(علیهما السلام) است که به خاطر نذرشان، سه روز روزه گرفتند و هنگام افطار، غذای ساده خویش را به مسکین و یتیم و اسیر، ایثار کردند و خود با آب افطار نمودند. این روز همچنین به عنوان روز خانواده و تکریم بازنشستگان نامگذاری شده است. آشنایی با سوره هل اتی(انسان) در آیه اول اشاره به «روزگاری » می کند که بر «انسان » گذشته، و او چیزی نبود که یاد شود. از آن پس اشاره به خلقت انسان، و قرار گرفتن او بر سر دو راهی «شکر» و «کفران » می نماید. از آنچا که محور این سوره، انسان است و عملش و اخلاصش و ایثارش و عاقبت کارش در قیامت و نعمت های خوب برای نیکان، نام دیگر این سوره «انسان » است. این سوره به نام «هل اتی » هم مشهور است. چون که با این کلمه آغاز شده است. این سوره در مدینه نازل شده و بنا به روایات، در ستایش از علی و فاطمه(ع) است که بخاطر نذرشان، سه روز روزه گرفتند و هنگام افطار، غذای ساده خویش را به مسکین و یتیم و اسیر، ایثار کردند (آیه 8) و خود با آب افطار نمودند. در آیات بعد، از نعمتهای خداوند برای اهل بهشت، و پاداش نیکی ها در آخرت، یاد شده و فرمان صبر و مقاومت داده است. دارای 31 آیه است و بعد از «الرحمن» نازل شده است. (آشنایی با سوره ها، ص 91) ابن عباس گوید: روزی فرزندان امام علی (ع) ـ حسن و حسین ـ در دوران طفولیت بیمار شدند، پیامبر اکرم (ص) به همراه تنی چند از اصحاب به عیادت آنان رفتند و به حضرت علی(ع) پیشنهاد فرمودند تا برای شفای آن دو بزرگوار نذر کند که روزه بگیرد. حضرت علی (ع)، فاطمه زهرا (س) و فضه ـ کنیزشان ـ چنین نذر کردند: اگر حسن و حسین بهبودی یافتند برای خدا سه روز روزه میگیریم. حسن و حسین (علیهما السلام) شفا یافتند. حضرت علی (ع) و اهل او برای انجام نذرشان غذایی در خانه نداشتند، امام (ع) از شمعون خیبری به مقدار نه کیلو جو قرض کردند، حضرت فاطمه (س) مقداری از جو را آرد کرده و پنج قرص نان ـ به تعداد افراد خانواده ـ پختند. روز اول را روزه گرفتند، هنگام افطار مسکینی در خانه آمد خانواده حضرت علی (ع) افطاری خود را به آن مسکین دادند، در حالیکه خودشان نیاز به غذا داشتند. آنان ایثار کردند و با آب افطار نموده و شب را سپری کردند. فردای آن روز، دومین روزه نذری خود را گرفتند، شب هنگام، آنگاه که خواستند با نان جو افطار کنند، یتیمی درب خانه آمد و درخواست غذا کرد. آنان دیگر بار ایثار کرده و افطاری خود را به او دادند. افطاری روزه روز سوم هم با آمدن اسیری به درب خانه و درخواست کردن غذا از آنان ، ایثارگرانه در راه خدا دادند. صبح هنگام، امام علی (ع) دست حسن و حسین را گرفت و به منظور دیدار با رسول خدا(ص) به راه افتاد. وقتی پیامبر خدا (ص) دید که آنان از شدت گرسنگی به خود میلرزند؛ چنین فرمودند: چقدر بر من سخت و گران است که شما را به این حال می بینم. پیامبر خدا (ص) بیدرنگ برخاست و همراه آنان به خانه حضرت علی (ع) وارد شد، پیامبر(ص) دخترش فاطمه را دید که در محراب عبادت است و چشمانش از گرسنگی در حدقه فرو رفته، اندوه پیامبر (ص) دو چندان شد. پیامبر خدا (ص) هنوز ازخانه امام علی (ع) خارج نشده بود که ناگاه فرشته وحی الهی ـ جبرییل ـ نازل گردید و به پیامبر گرامی اسلام (ص) به خاطر داشتن چنین خاندان ایثارگری، تبریک گفت و سپس سوره انسان را به حضرت تقدیم کرد. خانواده علوی فاطمی، محل نزول هل اتی و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا؛ انما نطعمکم لوجه اللّه لانرید منکم جزاءا و لاشکورا، آنانکه، در راه دوستی خدا طعام (خود) را به فقیر و یتیم و اسیر می دهند، (و می گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی طلبیم. هیچ کس در این مطلب که این سوره در فضائل اهل بیت است، هیچگونه اشکالی را عنوان نکرده است. روایتی که از ابن عباس نقل شد، مورد تأیید و تصدیق پیشوایان علمی حضرات (سنی و شیعه) و عموم مسلمین می باشد، و اینک نام دانشمندانی از اهل سنت که این روایت را نقل کرده اند: ابو جعفر اسکافی حکیم ترمذی محمدبن جلیل طبری ابن عبد ربه حاکم ابوعبداللّه نیشابوری حافظ ابن مردویه ابواسحاق ثعلبی مفسر کبیر ابوالحسن واحدی مفسر کبیر حافظ ابوعبداللّه اندلسی حمیدی ابوالقاسم زمخشری در کشاف اخطب خوارزمی حافظ ابوموسی ابوعبداللّه رازی شرخانی محمدبن طلحه شافعی ابوالمظفر سبط ابن جوزی عزالدین عبدالحمید حافظ ابوعبداللّه گنجی شافعی قاضی ناصرالدین بیضاوی حافظ محب الدین طبری حافظ ابو محمد ابوحمزه عضدی اندلسی حافظ الدین نسفی شیخ الاسلام حموئی نظام الدین قمی نیشابوری مفسر معروف علاءالدین علی بن محمد خازن بغدادی قاضی عضدالدین ایجی حافظ ابن حجر حافظ جلال الدین سیوطی ابوسعود عمادی حنفی شیخ اسماعیل بروسی شوکائی محمد سلیمان محفوظ از علمای قرن دوازدهم، و علاوه بر آنها جماعتی دیگر از علماء عامه این حدیث شریف را در ذیل آیه مذکور آورده اند. (افق حوزه - 23 اردیبهشت 1388 - شماره 228) جامعه شناسی خانواده خانواده، اوّلین و کوچک ترین نهادی است که افراد در آن، ارتباط با دیگران را تجربه می کنند و علاوه بر آغاز ارتباط با اعضای دیگر خانواده، چگونگی ارتباط با دیگر افراد اجتماع را نیز فرا می گیرند. همان گونه که در خانواده، بنیان های اساسی شخصیت انسان ها شکل می گیرد، نوع تعامل آنان با دیگران در آینده هم در همین جا مشخص خواهد شد. این که انسان ها در آینده، شخصیتی متعادل و آرام داشته باشند یا شخصیتی ناآرام و پرخاشگر، با دیگر افراد جامعه ارتباط موفقی داشته باشند و یا ناموفق، همه و همه در محیط آغازین ارتباط (یعنی خانواده)، ظهور و بروز خواهد یافت. البته عوامل مهم دیگری چون: وضعیت وراثت و محیط های طبیعی نیز در این شکلگیریِ نوع شخصیتی افراد دخیل هستند؛ امّا نقش خانواده در این میان، برجسته تر است. خانواده ای که خداوند فضیلتش را ستوده است پیامبر (ص) درباره علی و خانواده او هیچ سخنی جز به فرمان الهی و زبان وحی نگفته است، دلیل بر عظمت این خاندان و جایگاه برجسته آنان در اسلام همین بس که خداوند هیجده آیه پیاپی درباره ایشان فرو فرستاده است، و در این آیه ها از فداکاری و خدا دوستی این خانواده و مرتبه ایشان در بهشت سخن گفته است. واحدی در البسیط، امام رازی در تفسیر کبیر، زمخشری در کشاف، نظام الدین نیشابوری در غرایب القرآن(13) و شبلنجی در نور الابصار از ابن عباس روایت کرده اند که حسن و حسین مریض شدند، علی و فاطمه نذر کردند اگر فرزندانشان شفا یابند سه روز به عنوان سپاسگزاری از خدا روزه بگیرند، پس حسن، حسین و کنیزشان فضه در آن مورد از آنان پیروی کردند. دو فرزند شفا یافتند و اعضای خانواده سه روز پیاپی روزه گرفتند. نزد این خانواده در تمام آن سه روز جز مقداری نان جو وجود نداشت. روز اول به هنگام افطار، مستمندی آمد و طعام خواست، علی خوراک خود را به او داد، و همسر دو فرزندش و فضه نیز همان کار را کردند. در روز دوم به هنگام افطار یتیمی آمد و غذایی طلبید، آنچه نزد ایشان بود به او دادند. در روز سوم اسیری آمد، و غذایی خواست و آن خانواده همان کار روز اول و دوم را انجام دادند، پس، خداوند سوره «هل اتی» را درباره آنان نازل کرد که در آن آیات شریفه زیر آمده است: «نیکان از جامی بیاشامند که در آمیخته با کافور بهشتی باشد. چشمه ای که بندگان خدا از آن می نوشند به نوعی خاص جریان دارد. وفای به نذر می کنند و می ترسند از روزی که آسیبش فراگیر است. و برای دوستی خدا طعام خود را بر مستمند، یتیم و اسیر می خورانند. فقط برای خدا شما را اطعام می کنیم، پاداش و سپاسی از شما نمی خواهیم. براستی ما از پروردگارمان درباره روزی می ترسیم که چهره ها درهم کشیده شود و در کمال سختی باشد. پس خداوند آنان را از آسیب آن روز نگهدارد و تازه و شادمان آنها را حاضر کند. و به دلیل آن که صبر کردند پاداش آنان را بهشت و حریر قرار دهد...» از چیزهایی که قابل ذکر است این است که در هیچ روایتی نیامده که اعضای این خانواده بگویند، برای چه کسی خوراکشان را به اینان دادند: «تنها برای خدا شما را اطعام می کنیم و پاداش و سپاسی از شما نمی خواهیم» . براستی که ایشان در دل های پاک خود آن را پنهان داشتند و به زبانشان نگفتند پس، خداوند آنچه را که آنان پنهان داشته بودند در کتاب خود، آشکار فرمود. این تنها گواهی قرآنی است، درباره هیچ یک از مسلمانان چنین وحیی نازل نشده است. این کار انجام نشد مگر برای این که فداکاری این خانواده در تاریخ بی نظیر بود. ما نمی دانستیم که تمام این خانواده چنین ایثاری را بر جان خود روا داشتند و غذای ضروری خود را سه روز پیاپی برای رضای خدا به نیازمندان دادند. و چرا نه؟چه آن که علی برادر پیامبر (ص) و همسرش پاره تن پیامبر و دو فرزندش - به شهادت آیه مباهله - فرزندان پیامبرند. اعضای این خانواده بزرگوار همان کسانی هستند که پیامبر خدا - روزی که خداوند در آیه کریمه او را مامور ساخت که با نصارای نجران مباهله کند - آنان را با خود همراه برد و این بهمراه بردن ایشان دلیل بر این است که آنان پس از پیامبر، بلند مرتبه تر از همه مسلمانانند، و بردن علی - بطور خصوصی - بیانگر این مطلب است که علاقه میان پیامبر و علی از چهارچوب برادری تجاوز کرده، به درجه اتحاد و یگانگی رسیده است. در صفحه های آینده خواهیم دید که علی نسبت به پیامبر به منزله جان اوست. 13 - حاشیه بر تفسیر طبری ج 29 ص 112 - 113.14 - ص 102.15 - سوره دهر (76) آیه های 5 - 13.

بهشت امروز آرزو می کند کاش به جای مدینه باشد، تا قدم گاه استوارترین گام های عشق قرار گیرد.امروز زهرا مهمان دل علی است. دل علی، امروز عرشی تر از همیشه است. امروز علی عاشق تر از همیشه است و فاطمه نیز از او عاشق تر. پیوند نور با نور به راستی در کجای عالَم خلقت، از ازل تا ابد همتایی پیدا می شد برای فاطمه علیهاالسلام اگر علی علیه السلام نبود و کدام گل سرسبد آفرینش می توانست همسری علی علیه السلام را بپذیرد، اگر فاطمه علیهاالسلام نبود. اینک دو درّ یگانه، دو خورشید بی همتا و دو شاخه گل از بوستان عصمت و طهارت پیوند ازدواج می بندند و آفرینش، در ناب ترین لحظه حضورش، پیوند دو نور را جشن می گیرد. عقد ازدواج این دو وجود آسمانی در عرش و در حضور ملایک بر پا شده است و اینک در زمین، حبیب خدا، رسول اکرم صلی الله علیه و آله خطبه این عقد را جاری می کند. آن گونه آسمانی و الهی که چشمان ملایک هم از جلال و شکوه آن به اشک می نشیند. پیوند یار نبی با یاس نبی نخستین روز از آخرین ماه سال قمری، سالروز پیوندی آسمانی است که دیگر هیچ گاه مانند آن در تاریخ تکرار نشد. علی علیه السلام، پیشوای پارسایان با فاطمه علیهاالسلام، برترین بانوی جهان پیمان عشق بست و خدا، والاترین فرستاده خویش را بر این پیمان گواه گرفت. برکت این ازدواج، عمری به گستردگی آفتاب دارد؛ هم چنان که یاد و نام آن در تاریخ برای همیشه مانا گردید. اول ذیحجه، روزی مبارک برای همه نوگامانی است که دل به زندگی فاطمی علیهاالسلام داده اند تا شادی خود را با خاطره همیشه روشن آن روز مبارک، پیوند زنند. اشراف عرب دختران خود را به کسانی می دادند که در قبیله و قدرت و زر و زور مثل آنها باشند. روی این عادت دیرینه، اشراف و بزرگانی اصرار داشتند که با دختر گرامی پیامبر، فاطمه علیهاالسلام ازدواج کنند؛ غافل از آنکه این دختر با همه دختران دیگر فرق داشته و به موجب آیه مباهله مقام بلندی دارد. فاطمه علیهاالسلام به تصریح آیه تطهیر معصوم بود و شوهری جز معصوم نمی توانست داشته باشد؛ از این رو، پیامبر از طرف خدا مأمور بود که در پاسخ خواستگاران بگوید ازدواج فاطمه باید به فرمان خدا صورت گیرد. خواستگاری پر از عشق و حیا پیامبر(ص) در خانه ی ام سلمه بود. علی علیه السلام داخل منزل شد و سلام کرد و در گوشه ای نشست. از خجالت چهره اش سرخ شده بود. سرش را زیر انداخت و ساکت ماند. او نمی توانست تقاضای خود را بیان کند. پس از مدتی سکوت، پیامبر(ص) فرمود: «یا علی! گویا برای خواسته ای نزد من آمده ای که از اظهار آن شرم داری؟» علی علیه السلام با سخنانی شیرین خواسته اش را چنین بازگو کرد: «پدر ومادرم فدای شما، وقتی خردسال بودم مرا از عمویتان ابوطالب و فاطمه بنت اسد گرفتید. با غذای خود و به اخلاق و منش خود بزرگم کردید. نیکی و دل سوزی شما درباره من از پدر و مادرم بیشتر و بهتر بود. تربیت و هدایتم به دست شما بوده و شما ای رسول خدا به خداسوگند ذخیره دنیا و آخرتم می باشید. ای رسول خدا! اکنون که بزرگ شده ام، دوست دارم خانه و همسری داشته باشم تا در سایه انس با او، آرامش یابم. آمده ام تا دخترتان فاطمه را از شما خواستگاری کنم. آیا مرا می پذیرید؟» چهره پیامبر چون گل شکفته شد. گویا انتظار این لحظه را می کشید. خوشحال شد و فرمود: «صبر کن تا نظر فاطمه را جویا شوم.» آنگاه نزد فاطمه رفت و فرمود: «دخترم، علی بن ابی طالب به خواستگاری تو آمده، آیا اجازه می دهی تو را به عقدش در آورم؟» فاطمه(س) به خاطر شرم و حیا ساکت ماند، اما حرکتی که ناشی از نارضایتی باشد، از خود بروز نداد. رسول خدا(ص) از سکوت فاطمه رضایت او را دریافت و فرمود: « الله اکبر سکوتها رضاها». مهریه بانوی اول و آخر هستی رسول خدا(ص) با لبی خندان نزد علی(ع) آمد و فرمود: «آیا چیزی برای ازدواج داری؟» علی(ع) پاسخ داد: «ای رسول خدا، پدر و مادرم فدایت هیچ چیز از شما پوشیده نمانده، تمام ثروتم شمشیر و شتر و زرهی بیش نیست.» پیامبر(ص) فرمود: «شتر و شمشیر برای کار جهاد مورد نیاز توست. همان زره را مهر قرار می دهم.» علی(ع) زره را فروخت و بهای آن را که عبارت از 480 یا 500 درهم نقره بود. به عنوان مهریه در اختیار پیامبر(ص) گذاشت. جهیزیه بهترین عروس عالم حضرت علی علیه السلام درباره جهیزیه حضرت زهرا علیهاالسلام چنین می فرماید: «روزی پیامبر بزرگوار صلی الله علیه و آله وسلم به من فرمود: زره خود را به بازار برده، بفروش تا با پول آن وسایل عروسی و جهیزیه ای برای فاطمه تهیّه کنیم. من نیز به دستور پیامبر چنین کرده، بهای آن را به پیامبر تقدیم کردم. پیامبر مقداری از پول را به ابوبکر و سلمان فارسی و بلال داد و فرمود: مقداری اسباب و لوازم یک زندگی ساده رابرای فاطمه تهیّه کنند و مقداری از آن پول را نیز به همسرش امّ سلمه داد که عطر و چیزهای زینتی برای فاطمه خریداری کند. بدین گونه جهیزیه ای ساده تهیه شد که چیزی جز شانزده یا نوزده قلم جنس نبود که فقط شانزده عدد آن اسباب و وسیله ی مختصری یک زندگی کوچک بود. وقتی چشمان مبارک رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به آن جهاز مختصر افتاد، سرش را به جانب آسمان بلند کرد و فرمود: ظروف و زندگی را بر کسانی که بیشتر خداوند و وسایلشان گلی و سفالین است مبارک گردان». مراسمی ساده امّا با شکوه در مراسمی بی ریا و ساده، پس از یک خواستگاری بی پیرایه و به دور از تشریفات و سخت گیری ها، با تعیین مهریه ای برابر دارایی داماد و آن هم بسیار اندک و تهیه جهیزیه ای به همان اندازه ساده و بی پیرایه، آسمانی ترین و نورانی ترین پیوند عالم خلقت جان گرفت. مراسم عروسی در نهایت سادگی برگزار شد، ولی با این حال، تمام مردم شهر مدینه به ولیمه فراخوانده شدند. آن ها، شادی کنان و دعاگویان، بدور از هر آن چه ذره ای نارضایتی خداوند را در پی داشته باشد، در مراسم حاضر شدند؛ مراسمی پاک، بزرگ، شکوه مند و مورد پسند خالق این پیوند مبارک، که گویی ازآسمان نیز سلام و تبریک بر آن می بارید. پیوند ماه و خورشید آسمان، جلوی قدم هایتان دامن می گسترد. ابرها در پیرهن باد می رقصند و بر سرتان سایه می بارند. باران های شادمانه، تن خاک را می بوسند. نسیم، دیوارهای کوچه را غرق بوسه می کند. قدم هایتان، زیباترین آهنگ ها را در گوش خاک آواز می کنند لبخندها آغاز می شوند و کبوترها شاعر. امشب شب عروسی ماه و خورشید است. ستاره ها کِل می کشند و زهره دف می زند. روز جمعه فرا رسید. عدّه بسیاری به مهمانی عروسی دعوت شدند و طعام نیکویی فراهم شد که گوشت و نان آن را پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم داد و به دستور پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم روغن و خرما را علی علیه السلام فراهم آورد. پیامبر آستین خود را بالا زد و در پخت غذا همکاری کرد. در آن جشن با شکوه وتاریخی عباس و حمزه، عموهای پیامبر و علی، و عقیل، برادر امیر المؤمنین علیه السلام، از مهمانان پذیرایی می کردند و رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم با دستان مبارک و پر برکت خود، غذا را از دیگ بیرون می آورد. مهمانی عروسی حضرت علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام هم مثل مراسم عقد با سادگی و صفا و آرامش انجام گرفت. (بیت الاحزان، ص59) توصیه های رسول خدا(ص) به دو گوهر هستی هنگامی که کاروان عروس به خانه رسید، پیامبر، امیر مومنان را فراخواند و پس از آمدن او دخت سرفرازش را خواست و دستش را گرفت و در دست علی ع نهاد و فرمود: «علی جان! خداوند دخت پیامبر را به تو مبارک سازد.» و افزود: یا علی! هذه «فاطمه» ودیعتی عندک!یا علی! نعم الزوجه «فاطمه»! و یا «فاطمه»! نعم البعل علی!!علی جان! این فاطمه است و امانت من نزد توست!فاطمه شایسته ترین همسر برای توست. و آنگاه فرمود: ای «فاطمه» علی شایسته ترین شوهر است. و دستهای مقدس را بسوی آسمان گشود و نیایشگرانه زمزمه کرد که: بار خدایا! نیکی ها و برکات خویش را بر این دو فرود فرست، و در فرزندان و نسل پاکشان برکت قرار ده! بار خدایا! این دو تن محبوب ترین انسانها نزد من هستند، پس تو نیز آنان را دوست بدار و از سوی خویش حافظ و نگهبان بر آنان بگمار. بار خدایا! من این دو تن را با نسل پاکشان، از شیطان رانده شده و شرور و وسوسه های آن، به تو پناه می دهم. آنگاه آبی خواست و جرعه ای از آن را به سبک خاصی متبرک ساخت و از آن قطراتی بر سر و سینه و میان شانه های دخت گرانقدر و داماد ارجمندش افشاند. و دستور داد بانوان، عروس و داماد را در سرای جدیدشان به خدا سپارند و بروند. خانه ای به رنگ مهر و به وسعت دریا زندگی مشترک علی علیه السلام و فاطمه زهرا علیهاالسلام در خانه ای ساده اما پر از نور و مهر آغاز شد. یاد خدا چلچراغ خانه آنها بود و غیر از رضایت حضرت حق خواسته دیگری آنها را به خود مشغول نکرد. زهرا علیهاالسلام رازدار علی علیه السلام بود و علی علیه السلام پناهگاه فاطمه علیهاالسلام؛ تا آنجا که حضرتش با نگاهی به زندگی خویش فرمود: «هیچ گاه فاطمه از من نرنجید و او نیز هرگز مرا نرنجاند. او را به هیچ کاری مجبور نکردم و او نیز مرا آزرده خاطر نساخت. در هیچ امری، قدمی برخلاف میل باطنی من برنداشت و هرگاه به چهره اش نگاه می کردم، تمام غصه هایم برطرف می شد و دردهایم را فراموش می کردم». آن حضرت در جایی دیگر می فرماید: «به خدا قسم هرگز کاری نکردم که فاطمه خمشگین شود؛ اونیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد.» پیوند زوج آسمانی مبارک باد. منبع : فاطمه اسوه بشریت، ص 128 , کمالی