یک فرد مستبد، قلدر و دیکتاتور به زور می خواهد فرهنگ و روح دیگران را عوض کند و چیزی را به آنان تحمیل کند. شما رضا خان را ببینید، لعنت الله علیه. وقتی رفت ترکیه، تحت تاثیر فساد آنجا قرار گرفت، بی حجابی و عریانی زنها را دید. وقتی برگشت به کشور، دستور کشف حجاب را داد. به زور و با کتک می خواستند از زنان کشف حجاب کنند.  ماموران رضا خان، در یک طرح چند ساله، با طرح های فرهنگی مختلف  مثل دانش سرا های دخترانه، هنرستان های دخترانه، تربیت معلم های دخترانه، به دنبال تعویض فرهنگ دینی مردم بودند. جشن می گرفتند و می گفتند همه زنها بدون حجاب بیایند در جشن شرکت کنند. مراسم های پیشاهنگی مختلط ایجاد می کردند که به اصطلاح بتوانند فرهنگ بی حجابی و عریانی را ایجاد بکنند. در آن قسمت که استبداد و زورگویی بود، هیچ کس، هیچ وقت موفق نشد. یعنی بانوان به هیچ وجه زیر بار ظلم و زور نرفتند. خیلی از افراد، اصلاً همان جور محجوب ماندند و مقاومت شان هم بالاتر رفت. این استبداد و زور گویی است. دیدید که با زور گویی نتوانستند حجاب مردم را عوض کنند. زمان شاه این همه بانوان مسلمان و محجوب داشتیم که اکثراً همین طور بودند. متدین، محجوب، اهل مسجد، اهل منبر، اهل هیئت، اهل دین. در آن زمان هیچ کس نتوانست حجاب را از سر اینها بردارد. از قضا همین بانوان متدین بودند که بخش اعظم پیروزی انقلاب اسلامی راشکل دادند. این مرحله اول که مرحله استبداد و زور است. اما در مرحله دوم که استعمار است، باید گفت که در باره ی استعمار قرآن هم ریشه های عجیبی را در تاریخ ذکر می کند. در استعمار اصلاً زور نمی گویند، می گویند آقا ما اصلاً کاری با شما نداریم، شما می خواهی حجاب داشته باش، می خواهی نداشته باش، می خواهی نماز بخوان می خواهی نماز نخوان. اصلاً ما کاری با این قضایا نداریم. یعنی دراین مرحله زور نمی گویند. اما فرهنگ را به گونه ای عوض می کنند که شخص با میل و خواست خودش بی حجاب می شود. یعنی خودش گناه می کند و خودش می خواهد که معصیت کند. الان خانم هایی که چادر سرشان می کنند، با زور چادر سرشان نمی کنند. خانم هایی هم که حجاب ندارند در جامعه ی ما، کسی به زور آنها را بی حجاب نکرده، بلکه با میل و رغبت خودشان بی حجاب شده اند. فرق استبداد و استعمار هم همین است. یک فرق آن این است که در استبداد زور گویی وجود دارد. و در مقابل زور گویی همیشه مقاومت هست. اما در استعمار نه در استعمار زور نیست. اصلاً از کلمه اش معلوم است، استعمار یعنی ما آمده ایم که کشور شما را آباد کنیم. کلمه استعمار یعنی طلب عمران و آبادانی کردن. اما با همین ادعای دروغ، فرهنگ را عوض می کنند. الان در افغانستان و عراق دارند همین کار را می کنند. اول با زور می روند و حمله ی نظامی می کنند و سرزمین را می گیرند. بعد دیگر اگر کسی با آنها کاری نداشته باشد، آنها هم با مردم کاری ندارند. اول کار با اقدام نظامی یک زهر چشمی می گیرند ولی بعدا شروع می کنند به تهاجم فرهنگی. الان شما بروید افغانستان ببینید، به من خبر دادند، دوستان و مبلغینی که افغانستان بودند و آمدند می گویند، انواع فیلم های مبتذل، مجلات، مراکز مبتذل در آنجا ایجاد کرده اند. در عراق هم همین طور، گروه گروه مردم را به سمت، بهائیت و وهابیت و مسیحیت و فساد های مختلف دعوت می کنند. مراکز فساد و فحشا را برایشان آباد می کنند. حالا در چنین وضعی چه کسانی مقاومت نمی کند؟ آنهایی که نمی خواهند مطیع خدا باشند و خودشان را به خدا بسپارند. نمی خواهند تحت ولایت خدا باشند. فقط اینها فریب می خورند. و گرنه زمان شاه در همین شهر تهران، تعداد مشروب فروشی ها بیشتر از مساجد بود، ولی ما آن همه جمعیت مومن و متدین هم داشتیم. بانوان اسلامی، آقایان اسلامی، جوانان مسلمان و پاک داشتیم. در دانشگاه ها چقدر ما جوانهای پاک داشتیم. در همین دانشگاه هایی که دختر ها و پسر ها آزاد رابطه برقرار می کردند، یعنی در همان جَو، ما جوانهای انقلابی، مجاهد، مبارز، شهید داشتیم. الآن در اروپا هم همین طور است، در اروپا هم الان چقدر از بانوان ما در آمریکا سالی صد هزار نفر مسلمان می شوند، در آن فساد آمریکا با هزار کانال و شبکه ی ماهواره ای که از در و دیوارش فساد می بارد، میلیونها انسان الان در آمریکا دارند با تقوا و با ایمان زندگی می کنند، زن و مرد، یعنی اگر کسی واقعاً خودش را به خدا بسپارد و تحت ولایت خدا خودش را قرار دهد، از خدا با التماس و با اخلاص هدایت را بخواهد، هیچ وقت محیط رویش تاثیر نمی گذارد. در محیط فقط کسانی تاثیر می پذیرند که به هیچ وجه خودشان را به خدا نمی سپارند. خودشان دوست دارند و زمینه دارند که تغییرات در آنها صورت بگیرد. کسانی هم که شما می بینید در خانه ها با زور شوهر، زور فرزندان، زور محیط حجاب را قبول کرده اند و خودشان نپذیرفته اند، اینها وقتی که فشار از روی شان برداشته می شود، حجاب را کنار می گذارند. یعنی انسان رجوع می کند به میل و قلب باطن خودش.