اسلام به عنوان آخرین مکتب تضمین کننده سعادت بشر، زیر بنای تشکیل جامعه ی اسلامی را «اعتقاد صحیح» میداند و برای سالمسازی اندیشه و اعتقاد انسان ها، اصول خاصّی مقرّر کرده که پیروان آن، باید به آن ها باور داشته باشند؛ اصولی که آغاز و پایان هستی را مشخص میکند و انسان ها را از افکار پوچ و خیال های بیهوده میرهاند و به زندگی هدفدار راهنمایی میکند. البته اسلام، تنها اعتقاد صحیح را کارساز نمیداند، بلکه مردم در مرحلة «عمل» و رفتار نیز باید راه درست را از نادرست بازشناسد، خوبی ها را عمل کنند و از بدی ها بپرهیزند. آنچه عهدهدار این بخش از برنامههای اسلام است «فقه» یا «احکام» نام دارد، که در حقیقت مجموعة قوانین عملی اسلام است و از وحی الهی سرچشمه گرفته و با بیان معصومان (علیه السلام) تفسیر و تبیین شده است؛ قوانینی که تغییر ناپذیر است و تمام موضوعات و مصادیق خارجی و حوادث واقعه را در بر میگیرد، بیآن که به اصول آن خدشهای وارد شود.
یکی از درسهای زنده و اساسی مدارس علوم دینی، همواره در راستای شناخت این قوانین بوده است و میتوان گفت: یکی از پایههای اصلی تشکیل مجتمع علمی اسلامی، علم فقه است و فقیهان، از ارزشمندترین دانشمندان علوم اسلامی به شمار میروند و نام آنها همیشه بر تارک تاریخ حوزههای علمی میدرخشد.
برگزیده های عناوین کتاب:
- واجبات نماز؛
- ازدواج؛
- نگاه کردن؛
- احکام اموات؛
- قصاص؛
- احکام برخی گناهان.
