اسلام به عنوان آخرین مکتب تضمین کننده سعادت بشر، زیر بنای تشکیل جامعه‎ ی اسلامی را «اعتقاد صحیح» می‎داند و برای سالم‎سازی اندیشه و اعتقاد انسان ها، اصول خاصّی مقرّر کرده که پیروان آن، باید به آن ها باور داشته باشند؛ اصولی که آغاز و پایان هستی را مشخص می‎کند و انسان ها را از افکار پوچ و خیال های بیهوده می‎رهاند و به زندگی هدفدار راهنمایی می‎کند. البته اسلام، تنها اعتقاد صحیح را کارساز نمی‎داند، بلکه مردم در مرحلة «عمل» و رفتار نیز باید راه درست را از نادرست بازشناسد، خوبی ها را عمل کنند و از بدی ها بپرهیزند.