امام، رهبر و پیشرو هر امتی است

توسل حضرت ابراهیم علیه‌ به اهل‌بیت علیهم‌السلام با صلوات

حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه‌السلام می‌فرمایند: «إنَّمَا اتَّخَذَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ إبراهِیمَ خَلیلاً لِكَثرَةِ صَلاتِهِ عَلى مُحَمَّدٍ و أهلِ بَیتِهِ علیهم‌السلام= خداوند متعال به این دلیل ابراهیم علیه‌السلام را دوست خود برگرفت که بر محمّد و اهل بیت بسیار درود مى فرستاد».

رمزی که در این روایت نهفته، این است اگر کسی بخواهد خلیل خدا شود و رابطه خصوصی و دوستانه با خدا پیدا کند، باید زیاد صلوات بفرستد.

اگر صلوات با معرفت فرستاده شود خیلی عظمت دارد. چون ذکر اعظم است. صلوات در تمام مراحل وجودی انسان اثر می‌گذارد. یعنی علاوه بر اینکه شان فوق عقل انسان را فعال می‌کند، عقلانیت، وهم، خیال و حس و بدن انسان را معطر می‌کند. صلوات بر تک تک سلول‌های مغز و بدن انسان اثر می‌گذارد.

انسان فقط بعد از مرگ می‌فهمد که صلوات در دنیا چه کارها می‌کرده. صلوات حتی برزخ انسان را نورانی و نامه عمل انسان را هم سنگین می‌کند.

پیامبرانی که به اهل‌بیت علیهم‌السلام توسل داشتند

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: جبرئیل به حضرت یوسف علیه‌السلام گفت: خداوند امر نموده برای نجات از چاهی که در آن هستی، این جملات را بگو: «اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ فَإِنَّ لَكَ اَلْحَمْدَ کله لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ اَلْحَنَّانُ اَلْمَنَّانُ بَدِیعُ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ ذُو اَلْجَلالِ وَ اَلْإِكْرامِ  صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ اُرْزُقْنِی مِنْ حَیْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَیْثُ لاَ أَحْتَسِبُ؛ فَدَعَا رَبَّهُ فَجَعَلَ اَللَّهُ لَهُ مِنَ اَلْجُبِّ فَرَجاً وَ مِنْ كَیْدِ اَلمَرْأَةِ مَخْرَجاً وَ آتَاهُ مُلْكَ مِصْرَ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبْ= خدایا تو را می خوانم؛ پس به راستی ستایش از آن تو است؛ خدایی غیر از تو نیست؛ آفریننده آسمان و زمین و صاحب جلالت و بزرگی هستی؛ و درود بفرست بر محمد و آل محمد و (به حق آنها) در گرفتاریم گشایشی و راه فراری قرار ده و رزق من گردان از جایی که گمان دارم و از جایی که گمان ندارم. پس پروردگار را خواند و خدا نیز برای او از چاه راه نجات قرار داد و پروردگارش را خواند که خدایا! از حیله زنان راه فرار مقرر فرما و خداوند سلطنت مصر را  از جایی که گمان نمی برد، به او داد».

این روایت یک رمزی است برای ما که در هر چاه یا معضلی گرفتار شدیم با صلوات، از آن رهایی یابیم.

در داستان حضرت یونس علیه‌السلام قرآن می فرماید: «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِبا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادى فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ= و ذاالنون [یونس‏] را (به یاد آور) در آن هنگام كه خشمگین (از میان قوم خود) رفت؛ و چنین مى‏پنداشت كه ما بر او تنگ نخواهیم گرفت؛ (امّا موقعى كه در كام نهنگ فرو رفت،) در آن ظلمت‌ها صدا زد: خدایا جز تو معبودى نیست! منزّهى تو! من از ستمكاران بودم! پس ما دعاى او را به اجابت رساندیم».

این فرمولی است که خدا بیان می‌کند که هر جا تاریکی و گرفتاری به سراغتان آمد؛ حتی وقتی درسهایی مثل شیمی یا فیزیک یا ....می خوانید و متوجه نمی‌شوید، یا تاریکی خیال دارید؛ یا مثلاً در حرم هستید، ولی نمی‌توانید با معصوم ارتباط بگیرید؛ یا دلتان تاریک است و حتی نماز می‌خوانید دلتان تاریک است و نمی توتانید ارتباط ‌بگیرید، این ذکر را بگویید: «أَنْ لا إِلهَ إِلا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ= خدایی به جز ذات یکتای تو نیست، تو پاک و منزهی و من از ستمکاران بودم». البته برای گفتن معرفت لازم است.

این همان آیه ای است که در ادامه می‌فرماید: «وَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ كَذلِكَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ= و ما این چنین، مؤمنان را نجات مى‌دهیم». هر جا در قرآن «کذلک» آمد، همین قاعده است. یعنی این گونه هر مومنی را نجات دادیم؛ فقط یونس نبود. شما هم همین‌طور هستید که در هر گرفتاری داشته باشید، با این ذکر نجات پیدا می‌کنید.

در دعای توسل حضرت موسی علیه‌السلام به اهل‌بیت علیهم‌السلام، نبی اکرم ‌فرمودند: «وَ اِنَّ موسی لمَّا اَلْقَی عَصاهُ وَ اَوجَسَ فی نَفسِهِ خِیفَةً قالَ اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لمّا اَمَنْتَنی، فَقالَ: لَهُ الله عَزَّوَجَلّ: لاتَخَف اِنَّكَ اَنتَ الْاَعلی= و به درستی که موسی علیه‌السلام هنگامی که عصای خود را پرتاب نمود و بر جانش ترسید. گفت: خدایا! من به حق محمد و آل محمد (ص) از تو درخواست می‌کنم که مرا ایمنی بخشی! پس خدای عزوجل به او فرمود: مترس ! به درستی که تو برتری».

سوگواری حضرت عیسی علیه‌السلام  برای سیدالشهداء علیه‌السلام

امیرالمومنین علی علیه‌السلام در مورد حضرت عیسی علیه‌السلام فرمودند: «فَجَلَسَ عیسى علیه‌السلام وجَلَسَ الحَوارِیّونَ فَبَكى و بَكَى الحَوارِیّونَ وهُم لا یَدرونَ لِمَ جَلَسَ و لِمَ بَكى. فَقالوا: یا روحَ اللّهِ وكَلِمَتَهُ ما یُبكیكَ؟! قالَ: أتَعلَمونَ أیَّ أرضٍ هذِه؟ قالوا: لا. قالَ: هذِهِ أرضٌ یُقتَلُ فیها فَرخُ الرَّسولِ أحمَدَ و فَرخُ الحُرَّةِ الطّاهِرَةِ البَتولِ شَبیهَةِ اُمّی و یُلحَدُ فیها و هِیَ أطیَبُ مِنَ المِسكِ وهِیَ طینَةُ الفَرخِ المُستَشهَدِ= عیسى علیه‌السلام نشست و حواریان نیز نشستند و او گریست و حواریان نیز گریستند، در حالى كه نمى دانستند چرا عیسى نشسته و چرا گریه مى‌كند. آنگاه گفتند: اى روح خدا و اى كلمه خدا! براى چه گریه مى كنى؟ فرمود: آیا مى دانید كه این چه سرزمینى است؟ گفتند: نه. فرمود: این سرزمینى است كه نونهالِ احمدِ رسول و نونهالِ آن آزاده پاك یعنى بتول كه شبیه مادرم مریم است، در این جا كشته مى‌شود و در تربتى كه به سبب سرشت آن، خوش بوتر از مُشك است دفن مى‌شود».

انبیاء هر مشکلی داشتند از اهل‌بیت علیهم‌السلام کمک می‌گرفتند. «قاده الامم» یعنی اهل‌بیت فقط رهبر امت اسلام نیستند بلکه رؤسای امت‌های دیگر نیز هستند. یعنی انبیا گذشته هم بودند و هر جائی هدایت و نورانیتی بوده، از برکت ائمه بوده است.

انبیاء هم خودشان و هم امت‌هایشان هر هدایتی داشتند از ائمه بوده است. ما هم هر کدام‌مان مثلاً مسلمان شدیم و شیعه شدیم، از کفر، الحاد، شک، انحرافات و معصیت‌ها نجات پیدا کردیم، به برکت ائمه بوده است.

امام زمان علیه‌السلام در تمام مراحل در کنار ما است. اگر موفق هستیم به هدایتی یا ترک گناهی هست، همه‌اش به برکت آن‌هاست.

در یک کلام؛ هر جائی هدایتی و رزقی وجود دارد، از اول خلقت تا قیامت، از نور مبارک و مقدس اهل‌بیت است.

قرآن می‌فرماید: «تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ= در آن شب، فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان براى انجام هر كارى فرود آیند». فرشتگان فرود می آیند به نزد امام معصوم علیه‌السلام و همه امور به دست امام می‌رسد. بعضی این را خوب نمی‌فهمند که «وَ عِنْدَكُمْ مَا نَزَلَتْ بِهِ رُسُلُهُ وَ هَبَطَتْ بِهِ مَلاَئِكَتُهُ= نزد شما است هر آنچه که فرستادگان خدا فرود آوردند و هر آنچه ملائک فرود می‌آورند». فرشته‌ها شئون خود امام هستند. پس هر کس هر چیزی دارد، حتی ملائکه، از برکت اهل بیت علیهم‌السلام است. ما هزاران بار مستحق جهنم بودیم؛ ولی هزاران بار اهل‌بیت ما را نجات دادند و بهشتی کردند.

برای اهل‌بیت نسبت به فرزندانشان یک چیز خیلی مهم است: نرفتن به جهنم. ائمه اطهار علیهم‌السلام در دنیا هزاران بار ما را نسبت به گناهانی که انجام می‌دهیم، پاک می‌کنند.

نکته

هر چقدر معرفت انسان بیشتر می‌شود، حیرتش نسبت به خدا بیشتر می‌شود. این خدا کیست که ظهوراتش اهل‌بیت شدند. ما باید با اهل‌بیت علیهم‌السلام توحیدمان را قوی کنیم تابه خدا برسیم. یعنی در حقیقت، آن‌ها ما را از خودشان عبور می‌دهند تا به خدا برسیم.

شرح زیارت جامعه کبیره/ رهبری امت ها