شرط حضور خانم ها در اربعین حسینی، رعایت حدود شرعی است

این که می‌گوییم سفر کربلا خیلی خیلی مهم است، این‌طور تلقی نشود که در هر شرائطی بروید و اخلاق و حقوق دیگران را زیر پا بگذارید. خانم‌ها در همه ادیان، به خصوص در دین اسلام نقش زیادی در تثبیت و توسعه دین داشتند. این همیشه وجود داشته و حضور اجتماعی خانم‌ها بسیار بسیار با اهمیت است؛ اما باشرایطش.

حضرت امام (رحمه الله) زمانی که در جریان انقلاب در مدرسه علوی ساکن بودند، به ایشان گفتند: چند خانم روز گذشته که به دیدن شما آمدند به خاطر ازدحام جمعیت حالشان خراب شد. از فردا اجازه بدهید که خانم‌ها نیایند و فقط آقایان بیایند. ایشان به شدت ناراحت شدند و به آن مسئول کار گفتند که تو فکر کردی کارها و اعلامیه‌های من، شاه را از این مملکت بیرون کرد؟ نه. این خانم‌ها بودند که با حضورشان شاه را از این مملکت بیرون کردند. امام همیشه اعتقاد داشت که نقش خانم‌ها اگر بیشتر از آقایان نباشد، در انقلاب کمتر نیست. چه در خود انقلاب، چه در حفظ انقلاب و تا ظهور امام زمان علیه‌السلام این داستان همیشه وجود دارد.

پس خانم‌ها باید در صحنه‌های مهم اجتماعی، کشوری، منطقه‌ای و جهانی حضور داشته باشند. در مورد اربعین هم همین‌طور است. خیلی ارزشمند و خوب است که خانم‌ها حضور دارند. چون صحنه‌های شگفت‌انگیزی را ایجاد می‌کنند، اما چند شرط را باید رعایت کنند: 1ـ اینکه رضایت پدر و مادر برای مجردها یا رضایت همسر برای متأهل‌ها اگر نباشد، این زیارت لطفی ندارد و خوب هم نیست. 2- تعهدات کاری، اخلاقی و شغلی هم باید رعایت بشود. کسی نگوید حالا من کاری با صاحب کار و مدیرم ندارم. همینطوری حرکت می‌کنم. این درست نیست. 3- سفر به گونه‌ای ترتیب داده شود که تزاحم برای آقایان ایجاد نشود، یعنی اینطور نباشد که رعایت حدود شرعی از بین برود. به ویژه در کربلا که یک ظرفیت محدودی دارد، برای یک جمعیت چند برابر ظرفیت کربلا، آنجا باید عقلانیت، حیا، عفت و ترس از خدا بر رفتار یک زن حاکم باشد. اگر موجب شود که خانم با مردهای دیگر ازدحام و تزاحم داشته باشد، نباید به زیارت بروند. امام حسین علیه‌السلام فقط در آن بقعه نیست. امام حسین همه جا حضور دارد.

پس جایی که قرار است یک زیارت یا عبادتی انجام بشود، اگر مستلزم حرام باشد، نباید بروید. فقط یک جا ازدحام خانم‌ها با آقایان اجازه داده شده و آن هم به امر خدا در حج است.

زیارت امام حسین علیه‌السلام موجب برآورده شدن حوائج آدمی می شود

درادامه روایت جلسه قبل که سوال شد: اگر کسی که می تواند به زیارت امام حسین برود و نرود چه اتفاقی می افتد، حضرت فرمود: «وَ اِسْتَخَفَّ بِأَمْرٍ هُوَ لَهُ= و امری که به نفع او است را سبک شمرده است».

 اینکه می‌فرماید به نفعش است، ما نمی‌دانیم چقدر به نفع‌مان است. مثل شب قدر که بهتر از هزار ماه است؛ اما نمی‌دانیم چقدر بهتر است: «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر». واقع قضیه این است که هیچ کس نمی‌داند خداوند با زائر امام حسین علیه‌السلام چه می‌کند.

حضرت می‌فرمایند: «وَ مَنْ زَارَهُ كَانَ اَللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ وَ كُفِیَ مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْیَاهُ= و کسی که آن حضرت را زیارت کند خداوند متعال حوائجش را برآورده نماید و آنچه از دنیا مقصود اوست را کفایت فرماید».

کسی که به زیارت امام حسین علیه‌السلام می رود، خدا در کنار حوائجش حضور دارد و حوائجش را برآورده می‌کند. خدا آن چیزهایی که برای انسان «همّ » هستند، یعنی دغدغه‌های دنیایی را حل می‌کند. این بشارت‌ها را در نظر بگیریم.

مخالفان زیات امام حسین می گویند: پول زیارت حضرت را به فقرا کمک کنیم

اینکه اشکال می‌کنند: مردم به جای این همه هزینه کردن برای حرم‌ها و زیارت امام حسین علیه‌السلام بهتر است به مناطق محروم و فقرا بدهند؛ یا به کسی که مریض است و مشکل دارد، یا هزینه تحصیل ندارد، بدهند؛ این حرف‌ها، حرف های خیلی بدی است.

چون اولاً دولت هیچ وقت از هزینه‌های واجب برای این کار هزینه نمی‌کند، بلکه این ها هدایای مردم هستند. هدیه هم یک امر عاشقانه و قلبی است. ثانیاً ما سوال می‌کنیم: آیا شما حاضر هستید طلاهای خودتان را برای فقرا هزینه کنید؟ یا بخشی از درآمدتان را برای فقرا هزینه کنید؟ هیچ‌کدام از این افراد این کارها را نمی‌کنند. برای معشوق دنیایی‌شان از ماشین و طلا راحت خرج می‌کنند؛ ولی برای خانواده آسمانی شان حداقل‌ها را در نظر می‌گیرند. اگر واقعاً صداقت دارند، پول واجب‌شان را برای فقرا هزینه کنند.

ما در کنار اینکه به فقرا کمک می‌کنیم، هر چقدر هم بتوانیم کمک می‌کنیم. ولی برای اهل بیت که عشق و دلبر و خانواده آسمانی مان هستند، هم هزینه می‌کنیم. برای ساخت قبورشان، برای بزرگ شدن مرقد و بارگاهشان هم هزینه می‌کنیم. چون اینها را همه مردم استفاده می‌کنند.

نکته اساسی در این است که پول‌هایی که مردم برای حرم‌ها می‌دهند، صرف ضروری‌ترین و واجب‌ترین نیاز انسان‌ها می شود، یعنی نیاز فوق عقلانی و معنوی. مردم برای آرامش و لذت بردن و عیش و نوش‌های معنوی‌شان احتیاج به فضای معنوی گسترده دارند.  پس اگر قرار باشد نیازها اولویت‌بندی بشود، نیازهای فوق عقلانی خیلی مهمتر هستند تا نیازهای عقلانی و مادی.

 من این را قبول دارم که گاهی نیازهای مادی ضروریت و فوریت دارند. ولی این همیشگی نیست. مردم الان می‌خواهند اعتکاف بروند و به مهمترین نیاز خلقتی‌شان برسند. اینها نیازهای اساسی مردم است.

نکته بعد، وسوسه‌ شیطان فقط در این حد نیست. بلکه فراتر از آن است. مثلاً می گوید تو الان گرفتاری، تو الان بدهکاری، پول زیارت نداری، از کجا می‌خواهی تهیه کنی یا بهتر است این پول را برای گرفتاری خودت خرج کنی و... این حمله از جلوی شیطان است.

اگر کسی عاشق باشد و واقعاً روح فعال انسانی داشته باشد، مگر می‌شود بخش اصلی زندگی‌اش را رها کند.

زیارت  امام حسین موجب افزایش رزق زائر می شود

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «وَ إِنَّهُ یَجْلِبُ اَلرِّزْقَ عَلَى اَلْعَبْدِ= و زیارت آن حضرت موجب جلب رزق برای زائر می باشد».

مشکلات مالی داری، قرض بگیر کربلا برو و مشکلت را به امام حسین علیه‌السلام بگو. اساساً خود این ارتباط باعث حل شدن مشکلات می‌شود. امام حسین علیه‌السلام می‌شنود و بیناست.

جلب رزق می‌کند، یعنی اگر در زندگی‌ات گرفتاری و مشکلات داری و کارت دائم گره می‌خورد و هر جا می‌روی با مانع روبرو می‌شوی، پیش امام حسین برو تا جلب رزق بشود و موانع برداشته بشود.

«وَ یُخْلِفُ عَلَیْهِ مَا یُنْفِقُ= و آنچه در این راه انفاق کرده بر او باقی مانده». در دنیا هر چه پول برای زیارت امام حسین علیه‌السلام هزینه کردی، خدا همین‌جا به شما برمی‌گرداند. مثل اینکه به شما بگویند هر کس می‌خواهد کربلا برود، بعد از سفر بیاید پولش را از ما بگیرد. اینطوری خدا حساب می کند.

خیلی ها قبل از سفر  همین که نیت می‌کنند کربلا بروند، یکدفعه خدا از سرشان می‌ریزد. پس ما در واقع هزینه‌ای نمی‌کنیم. این حرکت که از این جیب در می‌آوریم و در آن جیب می‌کنیم، خیلی خیلی خیلی بیشترش را به شما برمی‌گرداند. اصلاً کربلا رفتن یعنی رزق طلبیدن، کربلا و حرم رفتن یعنی کار اقتصادی.

زیارت امام حسین علیه‌السلام موجب آمرزش گناهان است

«وَ یُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُ خَمْسِینَ سَنَةً= و همچنین زیارت آن حضرت موجب آمرزیده شده گناهان ۵۰ساله او می‌شود».

 این گزارش‌ها را هیچ کس نمی‌تواند جز معصوم به ما بدهد. هیچ کس نمی‌تواند از طرف خدا کسی را ببخشد. این عظمت معصوم است که وقتی حرف می‌زند، یعنی خدا حرف می‌زند.

یک شخصی پیش امام صادق علیه‌السلام رفته بود. گفت: پدر شما به قدری عظمت داشت که وقتی می‌گفت «قال رسول الله» همه یقین داشتند که رسول الله این حرف را زده. هیچ کس از ایشان سند نمی‌خواست. همه مطمئن بودند که رسول الله این حرف را زده. امام صادق علیه‌السلام فرمود: بله. بعد که چند دقیقه‌ای گذشت، حضرت فرمود: «قال الله تبارک و تعالی فلان» طرف بیرون آمد گفت که پدرش از پیغمبر خبر می‌داد این از خود خدا مستقیم نقل می‌کند.

 قبلاً گفتیم به معصوم وحی نازل می‌شود «و مهبط الوحی». اینطور نیست که وحی فقط به پیغمبر نازل می‌شده. آن وحی تشریعی بوده. معصوم در اتصال همیشگی با خداست. از کلام تا خیال و وهم و عقل و فوق عقل ارتباط و اتصال کامل به خدا دارد. دائم در محضر خداست. ببینید ما چه ائمه‌ای داریم و خانواده آسمانی‌مان چقدر ارزش و قیمت دارند.

امام حسین علیه‌السلام آنقدر برای خدا عزیز است که اگر کسی زیارتش برود، خدا برایش اینطور هزینه کند. اصلاً زیارتش نرود، فقط بنشیند برایش گریه کند هم چنین آثاری برایش دارد.

«وَ یَرْجِعُ إِلَى أَهْلِهِ وَ مَا عَلَیْهِ وِزْرٌ وَ لاَ خَطِیئَةٌ إِلاَّ وَ قَدْ مُحِیَتْ مِنْ صَحِیفَتِهِ= و وی به اهلش بازگردد در حالی که بر عهده اش نه وزر و وبالی بوده و نه لغزشی و آنچه از گناه در صحیفه اعمالش ثبت شده جملگی محو و پاک می‌گردد». وقتی زائر  پیش خانواده‌اش برمی‌گردد هیچ گناهی ندارد، مگر اینکه هر گناه و خطایی داشته باشد همه از نامه عملش پاک می‌شود.

 قشنگی‌ اربعین به همین سختی‌هایش است. اگر سختی نداشته باشد، ارزشی ندارد. هر چه شما در زیارت سختی بکشید و اذیت بشوید، ذخیره‌ات بالاتر است؛ قربت بیشتر است. از این بهتر چه می‌خواهی.

اگر در راه سفر زیارت امام حسین علیه‌السلام از دنیا بروی، باب بهشت به رویش باز می‌شود

بعضی‌ها در سفر کربلا به رحمت خدا رفتند. این هم یک فضیلت است که انسان در این راه از دنیا برود. می فرماید: «فَإِنْ هَلَكَ فِی سَفْرَتِهِ نَزَلَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ فَغَسَّلَتْهُ وَ فُتِحَ لَهُ بَابٌ إِلَى اَلْجَنَّةِ یَدْخُلُ عَلَیْهِ رَوْحُهَا حَتَّى یُنْشَرَ= اگر زائر در سفر زیارت فوت شود، فرشتگان نازل گشته و او را غسل می‌دهند و نیز درب‌هائی از بهشت به روی او گشوده می‌شود و نسیم خوش آن، در قبر بر او وزیده و در قبر پراکنده و منتشر می‌گردد».

قبر هم که گفتیم منظور این گور خاکی نیست. قبر یعنی آن فضای بی‌نهایت بزرگ هر کس در نظام برزخی و ملکوتی است.

مال هزینه شده در راه زیارت امام حسین علیه‌السلام بازگردانده می‌شود

«وَ إِنْ سَلِمَ فُتِحَ لَهُ اَلْبَابُ اَلَّذِی یَنْزِلُ مِنْهُ رِزْقُهُ وَ یُجْعَلُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلاَفِ دِرْهَمٍ وَ ذُخِرَ ذَلِكَ لَهُ فَإِذَا حُشِرَ قِیلَ لَهُ لَكَ بِكُلِّ دِرْهَمٍ عَشَرَةُ آلاَفِ دِرْهَمٍ إِنَّ اَللَّهَ نَظَرَ لَكَ فَذَخَرَهَا لَكَ عِنْدَهُ= و اگر وی در سفر زیارت سالم و از گزند مرگ در امان ماند، دری به روی او گشوده می شود که رزق و روزی وی از آن نازل می‌گردد و در مقابل هر درهمی که انفاق کرده ده هزار درهم قرار داده می‌شود و آن را برای وی ذخیره کرده و هنگامی که محشور شد و از قبر بیرون آمد به او گفته می‌شود: در مقابل هر درهمی که در سفر زیارتت خرج کردی، ده هزار درهم مال تو است و خداوند به تو نظر نموده و آن‌ها را نزد خودش برای او ذخیره کرد».

این همان شب قدر است: «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر= شب قدر بهتر از هزار شب است». در قانون خدا شما یک درهم هزینه کنید، ثواب دارد و ثوابش هم مشخص است، اما داستان زیارت فرق می‌کند. ثواب زیارت برای آخرتت ذخیره می‌شود. هر چقدر هزینه کردی ده هزار برابر آن در دنیا به تو می‌دهند.

ما در آخرت و برزخ خیلی گیر هستیم. خداوند به تو نظر نموده و آن‌ها را نزد خودش برای تو ذخیره کرده. خسارت زده و باخته است کسی که می‌تواند از مال، وقت، عمر، علم و آبرویش صرف خانواده آسمانی کند، ولی بخل کند.

وقتی که خدا یک فرصت بی‌نظیر برای هزینه کردن و هزینه شدن ایجاد می‌کند، کسی که خودداری کند و بترسد، انگار خودکشی کرده. بعداً می‌فهمد که با خودش چه کرده. پس برای هیچ کس سخت نگیرید.

امام حسین/آثار زیارت