داریم به سرعت به رحم زمانی اربعین نزدیک می شویم

کسی که شوق و علاقه‌اش در کمالات «جمادی، گیاهی، حیوانی یا عقلی» باشد، در واقع ارزشش به اندازه ی همان کمالها است. مثلا کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش به همان میزان است؛ اما کسی که عاشق امام حسین علیه‌السلام است، ارزشش به اندازه عظمت حضرت است. چنین کسی درک کرده است که عشق به حسین، وسیله‌ی مغفرت و بخشش گناهان انسان است؛ چرا که قرآن برای تقرب ما به خدا، از ما وسیله خواسته و فرموده است: وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ (مائده ۳۵). من در این چند جلسه بحث را به همین موضوع اختصاص می‌دهم.

برای آمادگی ورود به رحم زمانی اربعین، باید شناخت درستی از «خود اصیل» مان داشته باشیم. یعنی باید با خود اصیل مان سنخیت داشته باشیم. بهره‌برداری‌هایی که انسان در جنبه‌های «گیاهی، جمادی، حیوانی یا عقلانی» می‌کند، به خاطر سنخیت و رابطه وجودی او با این جنبه‌هاست و معمولاً هم در این امور، دچار تنبلی و بی‌حوصلگی قرار نمی‌گیرد؛ یعنی افراد به اندازه کافی با شوق و اراده وقت می‌گذارند برای انواع کمالات وجودی‌شان. فرقی نمی‌کند که در کدام کمال باشد.

انسان باید توجه داشته باشد که قیمت هر انسانی به انسش با غیر دنیا، یعنی ماوراء طبیعت است. همان‌طور که در یک باغ، کم‌حجم‌ترین گیاهان، خود میوه‌ها هستند و بوته، درخت، شاخه و برگ و ساقه‌ها حجم‌شان خیلی بیشتر ازمیو‌ه‌ها هستند؛ در بین انسان‌ها نیز دانشمند، عالم، تاجر، رئیس جمهور، وزیر، استاندار و فرماندار و مدیر و ورزشکار و بازرگان زیاد داریم، اما افرادی که انسان باشند، یعنی باطن انسانی پیدا ‌کنند و انس با غیب داشته باشند، کم هستند. علتش این است که اکثر افراد با غیب انس ندارند؟ چون معرفتی نسبت به آن عالم ندارند و آن را  باور هم نمی‌کنند، یعنی افراد در خودشان جنبه فوق عقلانی را نمی‌بینند و بیشتر خود را  خانم یا آقای مسلمان می‌دانند. در حالی‌که اگر انسان بخواهد یک انسان مسلمان باشد، باید انس با غیب، رفت و آمد با غیب، دلتنگی با غیب و رفاقت با غیب داشته باشد.

یعنی تنبلی و بی‌حوصلگی، توجیه، بی‌حالی، بی‌رغبتی در بخش «فوق عقلانی» به سراغ انسان می‌آید و شیطان در این بخش وسوسه ایجاد می‌کند. شما به محض اینکه تصمیم می‌گیرید به سمت معنویت بروید، کار برایتان پیش می‌آید و مشکل اقتصادی یا مشکلات گیاهی یا حیوانی یا عقلی پیدا می کنید.

ما تا زمانی که ندانیم آدم هستیم، از کجا آمده ایم، خانواده و اصل‌مان کجاست یا اگر هم می‌دانیم باورش نکنیم، یعنی هیچ‌ وقت مستقلی برای ارتباط با غیب نمی‌گذاریم. صبح تا شب به کار، درس، ارتباطات بخش‌های پایینی می‌رسیم، اما وقتی که باید برای معنویتمان نشاط داشته باشیم، خسته و بی‌حوصله و بی‌رمق هستیم.

فضیلت زیارت امام حسین علیه‌السلام

شیعه نیست کسی که بی دلیل به زیارت امام حسین علیه‌ السلام نرود. مهمترین فضیلت زیارت امام حسین علیه‌ السلام این است که گناهان گذشته اش آمرزیده می شود و به او گفته می شود: زندگیت را از نو آغاز کن.

عن سلیمان بن خالد، قال: سمعت أباعبد الله علیه‌السلام یقول عَجَباً لِأَقْوَامٍ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ شِیعَةٌ لَنَا یُقَالُ إِنَّ أَحَدَهُمْ یَمُرُّ بِهِ دَهْرَهُ لَا یَأْتِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام جَفَاءً مِنْهُ وَ تَهَاوُناً وَ عَجْزاً وَ كَسَلًا! أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ یَعْلَمُ مَا فِیهِ مِنَ الْفَضْلِ مَا تَهَاوَنَ وَ لَا كَسِلَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا فِیهِ مِنَ اَلْفَضْلِ قَالَ فَضْلٌ وَ خَیْرٌ كَثِیرٌ أَمَا أَوَّلُ مَا یُصِیبُهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِهِ وَ یُقَالَ لَهُ اِسْتَأْنِفِ اَلْعَمَلَ = از سلیمان بن خالد شنیدم که امام صادق علیه‌السلام می‌گوید: تعجّب می‌کنم از گروهی که گمان می‌کنند شیعه هستند؛ ولی گفته می‌شود روزگار بر ایشان می‌گذرد و احدی از ایشان به زیارت قبر حسین علیه‌السلام نمی‌روند، چه از روی جفا بوده و چه تنبلی و سستی کرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه کسلی و بی‌حالی منشا آن باشند؛ به خدا سوگند، اگر می‌دانستند در زیارت آن حضرت چیست هرگز تنبلی و کسلی را به خود راه نمی‌دادند. عرض کردم: فدایت شوم: چه فضیلتی در آن می‌باشد؟ حضرت فرمودند: فضل و خیر بسیاری در آن می‌باشد، اولین خیری که به زائر می‌رسد آن است که گناهان گذشته‌اش را خداوند آمرزیده و به او خطاب می‌شود: از ابتداء شروع به عمل بکن».

وقتی حضرت می‌فرماید: «یَزْعُمُونَ= گمان می‌کنند»، یعنی دروغ فکر می‌کنند، یعنی توهم دارند که شیعه‌اند. توهم دارند که از اهل‌بیت هستند. حالا امام حسین علیه‌السلام در این روایت مصداق است. زیارت قبر امام رضا علیه‌السلام، زیارت قبور ائمه علیهم‌السلام دیگر هم این چنین است. کسی که می‌گوید: "وقت ندارم به زیارت برم"یعنی در سبک زندگی‌اش برنامه‌ای برای پیوند و ارتباط با خانواده آسمانی اش وجود ندارد. برای همین شک و تردید، تنبلی و سستی به سراغش می‌آید. چنین آدمی اصلاً دل ندارد.

اولین خیری که در زیارت امام حسین علیه‌السلام نصیب زائر می‌شود و بیشترین نیاز اوست، مغفرت و بخشش از گناهان است. خدا همیشه نیازها را طبقه‌بندی می‌کند. وقتی می‌خواهد به کسی چیزی بدهد ضروری‌ترین چیز را به او می‌دهد؛ چه بفهد چه نفهمد؛ چه بخواهد و چه نخواهد.

در دعای عالیة المضامین از خدا می‌خواهیم که اولین و ضروری‌ترین نیاز من این است که همه گذشته من که مانع رسیدن من و پرورش من و شدن من می‌شود، همه را ببخش و بیامرز: «اللَّهُمَّ وَ أَوَّلُ حَاجَتِی إِلَیْكَ أَنْ تَغْفِرَ لِی مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِی عَلَى كَثْرَتِهَا= پروردگارا و اول حاجت من در این درگاه لطف و كرم تو آن است كه گناهان گذشته‏ ام را كه بسیار است همه ببخشى و بیامرزى».

 وقتی انسان لذت مغفرت را بفهمد، نسبت به گذشته اش، سبک، شاد، تمیز، آرام می‌شود و راه تنفس آسمانی‌اش باز می‌شود و تمام مشکلاتی که در ارتباط با خانواده آسمانی‌اش، غیب و چیزهای دیگر داشت، همه پاک و برطرف می‌شود. اگر این مغفرت و بخشش گناه نباشد؛ چه‌بسا این بار گناه در برزخ هزاران سال طول بکشد، گاهی هم تا قیامت یا حتی بعد از قیامت هم به قول حضرت زهرا (سلام الله علیها) نمی‌تواند خلاص بشود. هزاران سال در جهنم گیر است.

تارک زیارت امام حسین علیه‌السلام عاق رسول خدا و اهل بیت محسوب می‌شود

امام صادق علیه‌السلام می‌گوید: «قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا تَقُولُ فِیمَنْ تَرَکَ زِیَارَتَهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى ذَلِکَ قَالَ أَقُولُ إِنَّهُ قَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ عَقَّنَا وَ اسْتَخَفَّ بِأَمْرٍ هُوَ لَه= فدایت شوم! درباره کسی که با داشتن قدرت، زیارت آن حضرت را ترک می‌کند، چه می‌فرمائید؟ حضرت فرمودند: می‌گویم: این شخص عاق رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و عاق ما اهل‌بیت می‌باشد و امری که به نفع او است را سبک شمرده است».

عاق شوخی نیست. عاق والدین زمینی آنقدر خطرناک است. کسی که پدر و مادرش را عصبانی می‌کند، پدر و مادرش را به خشم می‌آورد و ناراحتشان می‌کند، به این آدم که عاق شده گفته می‌شود: «هر کاری می‌خواهی بکنی بکن؛ من تو را اصلاً نمی‌بخشم». این خیلی حرف سنگینی است. خدا اصلاً سر پدر و مادر کوتاه نمی‌آید. حالا یک کسی خانواده آسمانی‌اش را ترک کند که خیلی جرمش سنگین‌تر است. به تعبیر حضرت جفاست.

ما چند بار در طول هفته به حضرت زهرا (سلام الله علیها) سر می‌زنیم؟ چند بار ما دلمان برای مادرمان تنگ می‌شود؟ چند بار بی‌تاب می‌شویم؟ چقدر دلمان برای رسول الله و ائمه علیهم‌السلام تنگ می‌شود؟ برای امام زمان، پدر زنده‌مان که آواره و طردشده و تنها و غریب و مظلوم است که در فشار بی‌نظیری قرار دارد، چند بار دلمان تنگ می‌شود؟ این بی‌عاطفگی ما خیلی وحشتناک است.

وقتی می گوییم کسی که با خانواده آسمانی اش ارتباط نداشته باشد، عاق رسول الله می‌شود، یعنی رسول الله را به خشم می‌آورد. این خشم حضرت، اجازه نمی‌دهد زندگی راحتی داشته باشیم.گرفتاری‌های زیادی در دنیا برایت به وجود می‌آید.

وقتی ارتباط با خدا که معشوق اصلی‌ات هست، و ارتباط با خانواده آسمانی‌ات که اصل و ریشه‌ات هستند و خانواده اصلی تو هستند، خراب می‌کنی، امورات دنیایی‌ات همه خراب می‌شود. چنین انسانی خیری نمی‌بیند.

کسی که با کوچکترین بهانه مثل عجز و تنبلی و کسالت، بی‌حوصلگی، بی‌وفایی و بی‌عاطفگی و مشکل مالی زیارت امام حسین علیه‌السلام را ترک می‌کند، مورد خشم حضرت رسول صلی‌الله‌‌علیه‌وآله و اهل‌بیت علیهم‌السلام قرار می‌گیرد.

مشکل مالی داری و نمی‌توانی بروی، برو مشکل مالی‌ات را آنجا حل کن؛ خودش حل می‌شود. گره‌های دیگر داری، همه چیز حل می‌شود. چون خودمان را برعکس می‌بینیم، یعنی بخش انسانی ما اولویت ندارد؛ پس می‌گوییم چون مشکل دارم، نمی‌روم، اما حضرت می‌گوید چون گره داری بیا. خدا حافظ را رحمت کند که چه زیبا فرمود:

از خلاف آمده عادت بطلب کام که من                کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

اربعین/زیارت امام حسین

برگرفته از سلسله مباحث خانواده آسمانی