برای ویژه شدن، ویژه فکر کنید

بحثمان در دعای ندبه به فرازهای فوق‌العاده مهمی رسید که امام صادق(علیه‌السلام) با واژه‌های «أین» بیان فرمودند. گفتیم «أین»ها در واقع به معنای جستجوی فطرت‌مدارانه یک انسان نسبت به حاکمیت انسان کامل است. در واقع شخص هر چقدر انسان‌تر و مؤمن‌تر باشد، عمق و تعداد «أین» هایی که می‌گوید، بیشتر است و بالعکس هر چقدر انسان طبیعت‌گراتر می‌شود، امام زمان بیشتر یادش می‌رود؛ مفاسد عالم یادش می‌رود؛ مشکلات افراد و جوامع یادش می‌رود و بیشتر مشغول زندگی و گرفتاری های خودش می شود و سعی می‌کند در عالمی که تیره و تار و پر از ظلم و فساد است، گلیم خودش را از آب بیرون بکشد. حالا ممکن است مهربانی هایی هم به هم‌نوعان خودش بکند؛ اما این آن چیزی که خدا می‌خواهد نیست.

حضرت فرمود: بزرگترین فحشا حاکمیت طاغوت در جهان است و بزرگترین معروف حاکمیت امام معصوم در جهان است. در روایت داریم که نباید به بزرگترین فحشا تن دهیم. کسی که به بزرگترین فحشا تن بدهد، هرچند که آدم باتقوایی هم باشد در روز قیامت وقتی که امیرالمؤمنین از حوض کوثر به دیگران می‌نوشانند عصایی هم در دست دارند که بعضی از افراد را با عصا دور می‌کند. چون اینها کسانی بودید که الگو و امامشان را کس دیگری انتخاب کردند؛ اینها تقواهایشان به دردشان نمی‌خورد، گناه نکردن و عبادتشان به درد نمی‌خورد. چون راضی به حاکمیت غیرمعصوم بودند و راضی به حاکمیت غیر امامی که از طرف خداوند منصوب شده، بودند و کسان دیگر را به عنوان ولیّ خودشان می‌شناختند. این راضی شدن به بزرگترین منکر بسیار خطرناک است.

 کسی که در درونش «أین»های امام صادق(علیه‌السلام) را نشنود و به ظلم‌هایی که به پیغمبر، حضرت زهرا و اهل بیت توجه نکند، غیبت و آوارگی، طردشدگی، تنهایی، مظلومیت و غربت امام زمان آزارش ندهد و بتواند خواب راحت داشته باشد، این شخص در همه جنایت‌هایی که در تاریخ اتفاق می‌افتد، شریک جرم است. چون بزرگترین فحشا و منکری است که در روی زمین اتفاق افتاده است.

«أین»هایی که امام صادق (علیه‌السلام) در دعای ندبه می‌گوید، باید دغدغه‌های ما هم باشد. اینها ملاک مقام و شرافت یک انسان است. در واقع انسان اگر دغدغه‌اش با حضرت یکی شده، جزء اعوان و انصار حضرت زهرا (سلام الله علیها)است، هم‌حزب امام می‌شود.

وقتی شما دعای وداع بعد از زیارت امام رضا (علیه‌السلام) را میخوانید، به حضرت عرض می‌کنید: «اِجعَلُونی مِن هَمِّکُم= مرا مورد توجه و عنایت و اهتمام خود قرار دهید». یعنی به من هم فکر کنید. این حرف خیلی مهمی است که به امام می‌گویید به من فکر کن یا من را جزء دغدغه‌هایت قرار بده. بعد می‌گویید: «وَ صَیِّرُونی فِی حِزبِکُم= و از جمع و گروه خودتان بدانید»، یعنی شخصیت من را به گونه‌ای متحول کنید که من در حزب شما قرار بگیرم و اگر کسی به من نگاه کرد، بگوید او در جبهه حضرت زهرا و اهل بیت است.

بعضی‌ها افتخارشان به این است که بی‌خط هستند. طوری زندگی می‌کنند که کسی به آنها نگوید: حزب‌اللهی، انقلابی یا هم‌حزبی امام زمان. اینها  هرگز هم حزب امام زمان(علیه‌السلام)و اهل بیت نیستند.

وقتی شما می‌گویید: «وَ صَیِّرُونی فِی حِزبِکُم= من را در حزب خودتان قرار بدهید»، باید این مسئله را در ظاهر و سبک زندگی تان، رفتار و موضع‌گیری‌ها، انتخاب‌ها و ارتباطات، چینش‌های فکری‌ و گفتاریتان مشخص باشد. پس اگر کسی می‌خواهد به آن درجه برسد که ائمه به او ویژه فکر کنند، ویژه نگاه کنند؛ باید خودش هم آدم ویژه‌ای باشد.

مودت همان محبت است؟

این دغدغه خیلی مهم است که آیا شما هم مثل امام صادق (علیه‌السلام)، دغدغه، آتش به دل و غصه دارید یا ندارید؟ اگر ندارید، با امام زمان (علیه‌السلام) و حضرت زهرا یکی نیستید؛ یعنی همدل نیستید.

همدلی، یعنی دلتان یکی باشد. نوع غصه‌هایتان، افکار و برنامه‌ریزی هایتان با امام یکی باشد.حالا ببینید اینطور هستید یا صرفاً محبت دارید؟

 در محبت افراد فقط همدیگر را دوست دارند؛ اما غصه همدیگر را نمی‌خورند. در مودت است که افراد برای همدیگر به غصه می‌افتند. مثلاً در روابط زناشویی خانمی که مریض است یا از درد دارد می‌میرد، اگر شوهرش بی‌خیال باشد و اصلاً برایش مهم نباشد او الان مریض است و نیاز به دکتر دارد، و بی توجهی کند و مثلاً بگوید من کار دارم، نمی‌رسم تو را به دکتر ببرم یا به تو توجه کنم. این اسمش مودت نیست. یا اگر مردی ورشکسته شود، مشکل مالی پیدا کند، زن هم با او همان غصه‌ها را می‌خورد، همان فکرها را می‌کند، می‌نشینند با هم نقشه می‌ریزند و زندگی را براساس این مشکلات جلو می‌برند. این را همدردی و مودت می‌گویند که باید هم اینطور باشد.

مودت یعنی همدردی، یعنی عشق، مودت یک دوست داشتنی است که شخص برای طرف مقابلش وفاداری می‌کند. نسبت به ائمه هم این گونه است.

این که امام زمان (علیه‌السلام) آواره، طرد شده، تنها، غریب و مظلوم باشد و ما حاضر نباشیم در کنار حضرت باشیم و باری از روی دوش حضرت برداریم، این را مودت نمی‌گویند. بلکه محبت گفته می‌شود.

 مودت یعنی همدلی که در رفتار، نوع برنامه‌ریزی، سبک زندگی و هزینه‌های شخص تأثیر بگذارد و نیز در بخش اقتصادی، گیاهی، حیوانی، علمی و فوق عقلی انسان هم تأثیر می‌گذارد. این همان است که در زیارت عاشورا می خوانیم: «اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ= خدایا قرار ده زندگیم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ محمد و آل محمد».

تا انسان به دغدغه «کجاست...» نیفتد؛ به طلب و دشمنی و مبارزه با موانع ظهور حضرت نیفتد؛ به مودت نمی رسد و در حد محبت می‌ماند. چنین آدمی، آدم محبی است، اما محبت زبانی و قلبی به عمل نمی‌رسد، به مقام شیعه‌گی، پیروی، حرکت و هم‌حزبی شدن با حضرت نمی‌رسد.

امام زمان(علیه‌السلام) در زیارت آل یس می‌فرماید: هر وقت می‌خواهید با ما حرف بزنید بگوئید: «وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ= من یاری‌ام برای شما آماده است». یعنی من پای کار هستم؛ من هستم. شما همین الان می‌توانید از من استفاده کنید؛ هر کاری داشته باشید، من انجام می‌دهم؛ شما در هر جبهه‌ای بخواهید من حاضرم؛ هر جا بخواهید، من می‌روم؛ من در هر پنج بخش‌ام برای شما هستم.

قرآن مودت را بر ما به عنوان مزد رسالت پیغمبر واجب کرده، یعنی عملیاتی بودن، یعنی در صحنه بودن، یعنی در میدان بودن، این مودت است. پس هر چیزی که بتواند من را به امام زمان(علیه‌السلام) برساند و ظهور را نزدیک کند، مقدس است و ارزش دارد .

اربعین، حرکت جهانی انقلاب اسلامی است

در تمام حرکاتی که در طول تاریخ اتفاق افتاد، از زمان رحلت پیغمبر و اهل بیت (علیهم السّلام) توجه‌شان به مهمترین حرکت اجتماعی بود که می‌تواند موانع ظهور حضرت را برطرف کند، یعنی می‌تواند به وزان حکومت جهانی امام زمان لشکر تهیه کند برای حضرت با دو رویکرد:

 1ـ هر حرکتی که بتواند به اندازه کافی نیروی قدرتمند و فداکار نظامی برای جهاد با دشمنان امام زمان(علیه‌السلام) تهیه و تربیت کند و سازماندهی کند.

 2ـ هر حرکتی که بتواند فرهنگ جهان را متوجه امام زمان (علیه‌السلام)کند، یعنی کاری کند که دنیا امام زمان (علیه‌السلام) را بشناسد، دوستش داشته باشد، عاشقش باشد و او را بطلبد. این حرکت مقدس‌ترین و با ارزش‌ترین حرکتی است که از نظر خداوند و اهل بیت (علیهم السّلام) می‌تواند در تاریخ اتفاق بیافتد. این حرکت را انقلاب اسلامی ایران می‌گویند.

انقلاب اسلامی آن حادثه‌ای بود که وقتی جبرئیل مژده‌اش را به حضرت زهرا داد، حضرت آرام شد. قلبش تسلیت پیدا کرد که بالأخره ایرانی‌ها می‌آیند و بالأخره زمینه سلطنت مهدی را فراهم می‌کنند.

 توضیح دادیم امام زمان (علیه‌السلام) بیاید همه چیز عالم حل می‌شود، یعنی زمان و زمین یک زمان و زمین بهشتی می‌شود. برای چنین حادثه‌ای، یک قدرت و زمینه‌سازی احتیاج دارد که جهان چنین حکومتی را بپذیرد. مأموریت این کار را قبلا و از ازل به ایرانیها سپرده شده است. برای همین هم وقتی پیغمبر متولد می‌شود، حوادث مژده‌دهنده و آثار تولد پیغمبر در ایران اتفاق می‌افتد: دریاچه ساوه خشک می‌شود؛ آتشکده فارس خاموش می‌شود؛ چهارده کنگره کاخ کسری شکسته می‌شود.

پس چه ربطی بین پیغمبر و ایران و آیات و روایات متعدد و زیبایی که در مورد ایرانی‌ها آمده، وجود دارد؟ برای اینکه ایرانیها در آینده قرار است یک نقش بزرگ جهانی در نظام تدبیر و مدیریت خداوند تبارک و تعالی ایفا کنند. آن نقش چیست؟ آن نقش همان است که پیغمبر فرمود: «یخرُجُ الناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَیوَطِّئونَ لِلمَهدی سُلطانَه= مردمی از شرق قیام می‌کنند و زمینه سلطنت مهدی را فراهم می‌کنند». مأموریتشان مقدمه‌چینان سلطنت مهدی (علیه السّلام) است. این مأموریتی است که انقلاب اسلامی داشته و تا الان هم به خوبی ازعهد ی آن برآمده است. یعنی هر دو اتفاقی که باید می‌افتاد، در حال ‌افتادن است که به تعداد زیاد و نزدیک به کافی، سربازان و فداکاران آماده برای ظهور امام زمان(علیه‌السلام) تربیت کرد و همچنین بتواند فرهنگ جهانی را فرهنگ مهدوی کند که نمونه بارزش انقلاب اسلامی است که توانست آن فرهنگ را ایجاد کند و آن این بود که یک ماکت کوچک از حکومت امام زمان را در یک مقطع محدودی از زمان به نام اربعین ایجاد می‌کند.

در اربعین همه امتها یعنی شیعه، سنّی، مسیحی، یهودی، هندو، زرتشتی ها حول محور انسان کامل می‌آیند. این معجزه‌ای است که در تاریخ بی‌نظیر است.

 حماسه چیز خیلی مهمی است که اتفاق افتاده. خیلی اهمیت دارد که کسی بگوید مثلاً شیعه و سنّی چطور کنار هم می‌آیند. چرا مسیحیان موکب می‌زنند، چرا زرتشتیان موکب می‌زنند، چرا هندوها هم به مراسم اربعین می‌آیند؟ چون همه عاشق امام حسین (علیه‌السلام)هستند،یعنی همه عاشق اصل و پدر آسمانی خودشان و همه با یک روح واحد و یک معشوق واحد و یک هدف واحد جمع می‌شوند.

این یکی از معجزات مهم انقلاب اسلامی است که اتفاق افتاد. پس دقت کنید ما باید انقلاب اسلامی را از دریچه انسانی و فطری نگاه کنیم.

وقتی به طبیعت گرا ها می‌گوییم انقلاب اسلامی را بررسی کنید یا قضاوت کنید، شاید نتوانند هیچ تعریف درستی از انقلاب بکنند و شاید اصلاً آن را نفهمد. چون وقتی به آنها می‌گوییم انقلاب اسلامی با چی سروکار دارد؟ از نگاه شخصیتی خودش ارزیابی می کند. یعنی مالی، اقتصادی، گیاهی، بدنی، حیوانی؛ اما فطرت گرا ها می دانند اگر انقلاب اسلامی نباشد، ظهور حضرت اتفاق نمی‌افتد، او اصلاً نگاهش به انقلاب، آدمها، ارزشهایش، هنجارهایش با نگاه یک آدم طبیعت‌گرا و حیوان‌صفت یکی نیست و نوع قضاوتی که می‌کند، فرق می‌کند.

انقلاب اسلامی آغاز تغییر تاریخ است

ائمه مشتاق انقلاب بودند. طوری که پیغمبر وقتی می شنود که قرار است ایرانیها بیایند، می‌فرماید: «أنا إلَیهِم بِالأشواق= من به [دیدار]آنان شوق بسیار دارم». ببینید چقدر حضرت سوز دارد و منتظر انقلاب اسلامی بودند. از شخص خود خداوند تا همه چهارده معصوم در معماری انقلاب اسلامی دست داشتند.

این انقلاب اسلامی در طول قرنها با جنگ و فساد و شهید شدن معصومین آمده و به یک مقطعی رسیده که در آن مقطع برای امام دوازدهم لشکریان مورد نیاز برای ایشان را فراهم کند و این یعنی تغییر تاریخ. به این مسئله باید خوب دقت کنیم.

 اگر ما این را نفهمیم، تمام تحلیل‌های سیاسی‌مان در مورد انقلاب اسلامی با شکست روبرو می‌شود. اینکه پیامبر می‌فرماید: «عمر دنیا صد هزار سال است. 20 هزار سالش برای دشمنان اهل بیت است و 80 هزار سالش برای اهل بیت»، یعنی انقلاب اسلامی شروع تغییر این مسیر است، یعنی مسیری که از زمان حضرت آدم در اختیار طاغوتها، ظلمه و مفاسد بوده، اما آن قدرتی که می‌تواند تاریخ طاغوتهای چند هزار ساله را عوض کند، انقلاب اسلامی است. انقلاب اسلامی انقلابی است که برای تغییر تاریخ طراحی شده است. برای همین است که مقام معظم رهبری فرمود: «پیچ تاریخ»، یعنی ما باید از این پیچ رد بشویم و به سمت بیداری اسلامی برویم؛ به سمت تحول جهانی به نفع امام زمان و به سمت عشق مردم به منجی عالم برویم.

دعایی که برای ظهور امام زمان(علیه‌السلام) خوانده می شود، نوع دعایش را امام صادق مشخص کرده، دعای مضطرانه است.

انقلاب اسلامی شروع تغییر تاریخ است؛ شروع تغییر مسیر تاریخ به سمت حکومت محمد و آل محمد است.  برای همین معصومین مقدمه را طوری برای انقلاب اسلامی طراحی کردند که این انقلاب بتواند مسیر تاریخ و جهان را عوض کند؛ بتواند نیروی کافی و لشکر کافی در دو بُعد نظامی و فرهنگی برای ظهور امام زمان(علیه‌السلام) در تمام دنیا سازماندهی کند.

 این اتفاق الحمدلله رب العالمین کاملاً افتاده. مانورهایش هم انجام شده. یک مانور فوق‌العاده زیبای این پیروزی،‌در سال گذشته بود که همه دنیا به کشورهای اسلامی حمله کردند. داعشی‌ها را فرستادند و سوریه را گرفتند، عراق را 45% تقریباً گرفتند. اما انقلاب اسلامی قدرت سازماندهی لشکرهایی را داشت که توانست جلوی اینها بایستند و همه را پس بزنند.

بیشترین هجمه و توطئه را در این کشور کردند، تلفات از ما گرفتند، ریزش ها اتفاق افتاد، اما انقلاب سر پای خودش ماند و حالا دارد جلو می‌رود. پس خوب توجه کنیم که اگر ما این مسئله را خوب درک نکنیم، با داشتن انقلاب اسلامی محروم از لشکر امام زمان7 می‌شویم. جزء آنهایی خواهیم بود که آمادگی ریزش دارند.

بنابراین، انقلاب اسلامی شروع اجابت همه دعاهاست. با انقلاب اسلامی دعای دهها میلیون انسان، برای رسیدن به مقامات انسانی محقق شده است. هیچ وقت ما در روی کره زمین، این تعداد آدم نداشتیم که دعاهایشان مستجاب بشود و بتوانند رشد انسانی کنند و به شخصیت انسانی برسند. هیچ وقت کره زمین به این میزان آدم تربیت نکرده که بتوانند تا مقام «عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ» پیش بروند. این معجزه انقلاب اسلامی است.

امام زمان/ظهور/انقلاب اسلامی