استمرار و حفظ دین در گرو نیت صادق افراد صالح است

حضرت کاظم (علیه السّلام) می‌فرماید: «كَما لایَقومُ الْجَسَدُ اِلاّ بِالنَّفْسِ الحَیَّةِ فَكَذلِكَ لایَقومُ الدّینُ اِلاّ بِالنِّیَّةِالصّادِقَةِ وَ لاتَثْبُتُ النِّیَّةُ الصّادِقَهُ اِلاّ بِالْعَقْلِ= همان گونه كه قوام جسم، تنها به جانِ زنده است، قوام دیندارى هم تنها به نیّت پاک است و نیّت پاک، جز با عقل حاصل نمى شود».

اساس دین که بخواهد برپا بشود و در طول زمان استمرار پبدا کند، تابع نیت های پاک است و نیت پاک و صادق هم یعنی عمل. چون وقتی عملی در کار نباشد، نیت هم صادق نخواهد بود.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز فرمودند: «نِیَّةُ الْمُؤْمِنِ خَیْرٌ مِنْ عَمَلِهِ= نیّت مومن از عمل او بهتر است». یعنی نیت بدون عمل ثواب دارد، اما به این شرط که شخص حتماً قصد عمل داشته باشد. در جائی که شخص مانع برای انجام عمل دارد، ولی مقصر نیست و نیت صادق و پاکی هم دارد، به او ثواب هم می دهند. چون حقیقتا اهل عمل است و همین نیت او عامل سازندگی و رشد او خواهد بود.

به هر حال، دین تا به الان با نیت های صادق و پاک رشد کرده. گاهی هم ممکن است دین با افراد ناپاک مثل پادشاهان، سلاطین، شخصیت‌های بزرگ و فاسق حفظ و رشد کرده باشد. حضرت می‌فرماید: «إنَّ اللهَ یُؤَیِّدُ هذَا الدِّین بِرَجُلِ الفاسِق= خداوند دینش را با افراد فاسق هم کمک می‌کند».علتش این است که پشت آن یک مرجع تقلید، ولیّ خدا، عارف بزرگ بوده که توانسته این تأثیرگذاری ها را داشته باشند. پس یادمان نرود که اگر دین به وسیله فاسقی کمک شد، به شک و تردید نیفتید. چون اصل و اساس دین، حتی عملکرد فاسقین و ظالمین به  نیت صادق و افراد صالح و مومن برمی‌گردد.

طولانی بودن غیبت امام زمان به ضعف نیت و اخلاص ما برمی گردد

در جلسات قبل گفته شد که خداوند هم توفیق نیت می‌دهد، هم حُسن نیت و هم مقدار نیت. کسی که واقعاً دغدغه رشد دین را دارد، برای دین غصه می‌خورد؛ برای نبودن امام زمان (علیه‌السلام) غصه می‌خورد؛ از قلت مؤمنین و کثرت دشمنان می‌سوزد و ناراحت است؛ اینها به نیت او برمی‌گردد؛ اما این که امام مان غایب است؛ قلت عدد مؤمنین و کثرت عدو داریم؛ به ضعف نیت برمی‌گردد. درحالی که نیت‌ها اگر درست باشد و اخلاص داشته باشیم، عملکرد هم درست می‌شود. پس قلت عدد ما و کثرت عدد دشمن از بین می‌رود. غیبت ولیّ هم از بین می رود.

حضرت دو مقوله را به عنوان موانع ظهورش ذکر کردند: 1ـ وفاداری، 2ـ همدلی که باز هم به نیت برمی‌گردد. پس این که حضرت در غیبت اند، علتش این است که ما ضعف داریم که این همه بلا و محرومیت‌ها سرمان می‌آید.

نتیجه نیت‌ها به خود انسان برمی‌گردد

چگونه نیت صادق ایجاد می‌شود؟ اینکه انسان درست فکر و تعقل کند، نیتش هم درست می‌شود.

به این مطلب خیلی دقت کنید. بین عقل و نیت صادق چه ارتباطی وجود دارد؟ اگر کسی نیتش صادق نباشد و خباثت داشته باشد، قطعاً نتیجه‌اش به خودش برمی‌گردد.

نیت پلید و بدجنسی‌ها توفیق را از انسان می‌گیرد. در این خصوص همین بس که امام رضا (علیه‌السلام) فرمود: «اگر کسی در او نیت بد باشد، من نفرینش می‌کنم». آدم‌هایی که نیت‌های بد دارند، مشمول نیت نفرین معصوم قرار می‌گیرند.

اگر چند میلیون یا چند میلیارد هزینه ‌کنید، اما وقتی نیت خالص نباشد، ثوابی هم ندارد. چون نیت و هدف ریاکاری است. این خودش نوعی شرک و عذاب است.

عقل هم می‌گوید اگر می‌خواهی کار خیری انجام بدهی، ریاکارانه نباشد. خالص برای خدا انجام بده. دنبال اسم و رسم و مطرح شدن نباشید. هر چند قرآن و روایت تاکید می کند که بخشی از اموالتان را آشکارا صدقه بدهید. برای اینکه بقیه تشویق بشوند. صدقه آشکار خودش یک طرح، موضوع و انگیزه است. وقتی مؤمنین ببینند دیگران هم کمک می‌کنند، ارزش دارد. به شرطی که به قصد ریاکاری نباشد. بخشی‌ هم پنهانی صدقه بدهید که کسی اصلاً نفهمد که شما این کمک را کردید.

خیرات و برکات حکومت امام زمان (علیه السلام)

وقتی آقا امام زمان (علیه‌السّلام) ظهور کنند، تمام مشکلات شأن های پنجگانه انسان (جمادی، گیاهی،حیوانی، انسانی، فوق انسانی) برطرف خواهد شد. یعنی ما دیگر مثلا در بخش جمادی هیچ مشکل اقتصادی نخواهیم داشت.

در روایت داریم: در مملکت امام زمان (علیه‌السلام) مردم می‌گردند که اگر فقیری پیدا شود یک صدقه‌ای بدهند، ولی فقیری پیدا نمی‌شود. هیچ کس هم صدقه قبول نمی‌کند.

در بخش بدنی و گیاهی هم مشکلی نخواهیم داشت. در روایت داریم: هر کس زمان ظهور را درک کند و امام زمان (علیه‌السلام) را ملاقات کند، خود دیدن حضرت و ظهور حضرت، تمام بیماری های انسان ها را از بین می‌برد.

الان بخشی زیادی از هزینه‌ها و وقت مردم در مطب دکترها، بیمارستان ها و درمان ها سپری می شود، اما در حکومت حضرت دیگر مرگ های زودرس و عمرهای کوتاه نخواهیم داشت. در بخش حیوانی هم هیچ اختلاف، بی‌عدالتی، دعوا، گره‌، مشکل، کینه‌ وجود نخواهد داشت. در روایت نقل است حتی حیوانات هم در شادی و صلح هستند. حتی ماهی های قعر آب هم از ظهور حضرت شادند. یا زمین آنقدر شاد خواهد بود که همۀ دارایی های خودش را بیرون می‌ریزد. همه از سطح زندگی‌ راضی خواهند بود. امنیت در اوج خودش قرار می‌گیرد. هیچ ناامنی در مملکت حضرت وجود نخواهد داشت. حتی در زمان ظهور امام زمان(علیه‌السلام) مشکل علمی هم نیست. چون حضرت فرمود: از 27 پایه علم تا زمان حضرت، فقط 2 پله‌اش طی می‌شود. 25 پله را هم حضرت جلو می‌برد.

ظهور امام زمان (علیه‌السلام) موجب رشد بخش انسانی انسان است. یعنی درهای غیب و ملکوت به رویش باز می‌شود. انسان ها هر کدامشان از اولیاء الهی می‌شوند. این تقریباً به چه چیزی شبیه است؟ این همان بهشت است. برای همین بعضی از بزرگان ما گفتند که دوران ظهور، یک دوران برزخی است. چون راه برزخ و غیب به روی انسان باز می‌شود. دوران ظهور دورانی است که ملکوت بیشتر ظهور دارد. ارتباط با ملکوت، رفت و آمد با غیب بسیار برای ما آسان است.

پس اگر عقل انسان کار کند، دنبال امام زمانش  می‌رود و به این زندگی راضی نمی‌شود. اگر عقل کار کند، هیچ کس راضی نیست امام زمان (علیه‌السلام) آواره و طرد شده و تنها و یگانه باشد. ما فکر نمی‌کنیم چه خیانتی به حضرت و خودمان می کنیم و چه خیانتی به خدا و دین خدا می‌کنیم و چه خیانتی به مردم کره زمین می‌کنیم.

 آیت الله بهجت می‌فرمود که امام زمان (علیه‌السلام) وقتی ظهور می‌کند، اعلام می‌کند که من پسر حسین هستم. می فرماید: «یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً= ای اهل عالم آگاه باشید كه جدم حسین را تشنه شهید كردند». در آن زمان دیگر همه مردم امام حسین (علیه‌السلام) را می‌شناسند. ایشان می فرمود: ما کوتاهی کردیم تا الان که دنیا هنوز امام حسین (علیه‌السلام) را آنقدر که باید نمی‌شناسد. امام زمان وقتی ظهور می‌کند، خودش را به اسم پدرش امام حسین (علیه‌السلام) معرفی می‌کند.

اگر مسئولان اصلی مثل روسای مجلس، دولت، قوه قضائیه، ارتش و سپاه و نیروهای دیگر ما، مهدوی نباشند و دغدغه جدی در برطرف کردن موانع ظهور حضرت را نداشته باشند، به قول امام خمینی (ره) خائن و خطرسازند. پس اگر نظام به دنبال برطرف کردن موانع ظهور حضرت بیفتد و روند حکومت داری، فعالیت های فرهنگی، تبلیغی، قرآنی، بین‌المللی، داخلی، خارجی به سمت ظهور برود، دنیای ما در کمتر از یک سال، همه امام حسین (علیه‌السلام) را خواهند شناخت و به دنبال آن امام زمان (علیه‌السلام) راخواهند شناخت.

قرآن می‌گوید ما شما را یک موعظه می‌کنیم: «قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لله مَثْنى‏ وَ فُرادى[1]= بگو که من به یک سخن شما را پند می‌دهم و آن سخن این است که شما خالص برای خدا دو نفر دو نفر با هم یا هر یک تنها قیام کنید». هر کدام مان باید به تنهایی قیام کنیم. منتظر نظام و دولت و دوستان و رفقا و این و آن نباشیم. این زشت است که امام زمان (علیه‌السلام) به تو نگاه کند و تو قائم نباشی.

بی توجهی به امام زمان (علیه السلام) منشا گره زندگی فردی و اجتماعی مردم است

 اگر تو دغدغه حضرت زهرا و امام زمان (علیهم السلام) را نداری، خدا به مشکلاتت واگذارت می‌کند. کسی که می‌گوید: من وقت ندارم برای دین خدا و امام زمان (علیه‌السلام) فعالیت کنم؛ پول نمی‌دهم و آبرو نمی‌گذارم؛ خدا هم به مشکلات زندگی اش مشغول و واگذارش می‌کند. کما اینکه در روایت داریم که هر کس در کار خدا باشد، خدا در کار اوست و از جایی که اصلاً فکرش را نمی‌کند، خدا مشکلاتش را حل می‌کند: «وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ= از جایی که حساب نمی کند، روزیش را می دهد». پس اگر ما در زندگی‌ و اجتماع گره و مشکلات داریم، برای این است که ما در حق امام زمان (علیه‌السلام) کوتاهی می‌کنیم، ما حضرت را از یاد برده ایم؛ روح جهاد و فداکاری‌مان از بین رفته است. هر کسی مشغول کار خودش است؛ یا کار اقتصادی می‌کند یا کار بدنی یا گیاهی یا دنبال مسائل اجتماعی ـ سیاسی یا کار هنری یا کار علمی می کند.

پس وقتی نیت مان صادق نیست آنجایی که می‌توانیم بار برداریم اما برنمی‌داریم یا ترس داریم، به خودمان واگذار می‌شویم.

وقتی نیت ما صادق نیست، به حضرت دروغ می‌گوییم که «اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ= من در صلحم با كسی كه با شما صلح كرد، و در جنگم با كسی كه با شما جنگید» یا می‌گوییم: «اَنْ یجْعَلَنِی مَعَکمْ فِی الدُّنْیا وَ الاخِرَةِ= اینكه مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد» یا «وَ اَنْ یرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارک= روزی ام کند خون خواهى تو را» اگر روح انتقام از دشمنان اهل بیت یا کسانی که نمی‌گذارند امام زمان (علیه‌السلام) ظهور کند را نداریم، دروغ می گوییم.

اگر کسی واقعاً صادق باشد، برای برطرف کردن موانع ظهور حضرت از همه جهت وقت می‌گذارد. مشکل غیبت امام زمان (علیه‌السلام) این است که ما به حضرت راست نمی‌گوییم.

اگر مردم به هنگامی که بلا بر آنها نازل می‌شود و نعمت‌ها از آنها زائل می‌شود، با نیت صادق و دل مشتاق گریه و زاری به سمت پروردگار کنند و «أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَكْشِفُ السُّوءَ» بخوانند، دعا کنند ولی به صدق نیت، هر چیزی که از آنها گرفته شده، خدا به آنها برمی‌گرداند و هر فاسدی را خدا در زندگی اینها اصلاح می‌کند.

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «وَ لَو أَنَّ النَّاسَ حِینَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا إِلى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَیْهِمْ كُلَّ شارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ كُلَّ فاسِدٍ= اگر مردم زمانی كه بلاها بر آنها نازل می شود و نعمتها از آنان زایل می‌گردد، با صدق نیت در پیشگاه خدا تضرع كنند و با قلبهای پر از عشق و محبت به خدا از او درخواست توبه نمایند، یقینا آن چه از دستشان رفته به آنان بازمی‌گردد و هر خرابی را برای آنها اصلاح می‌كند».

بزرگترین فساد در اجتماع ما، نبودن امام زمان (علیه‌السلام) است و بزرگترین مشکل در جامعه ما عدم حاکمیت متخصص معصوم بر ماست. فساد از این بالاتر وجود دارد؟ آیا این امر به معروف و نهی از منکر نمی‌خواهد! از این منکر بالاتر چیست که امام زمان (علیه‌السلام) نیست و نمی‌تواند بیاید.

اگر من سؤال کنم الان چه چیزی باعث می‌شود که مردم ایران یک جمعه، دو جمعه یا چند روز جمع نمی شوند تا دعا کنند؟ کجا مردم مضطر شدند که بخواهند دعا کنند؟ آیا مردم الان برای امام زمان (علیه‌السلام) مضطر هستند؟ اگر بچه‌ و مالشان دزدیده بشود، آنقدر که برای اینها مضطر می‌شوند، برای نبود امام زمان ناراحت و مضطر هستند؟

خداوند تبارک و تعالی ان‌شاءالله به همه ما نیت صادق بدهد، یعنی سوز همراه با عمل خالصانه.

ایمان/مومن/نیت

[1] . سوره سباء/آیه 46.