با مراقبه و آمادگی قبلی، انسان می تواند خود، «قدر ساز» شود

این طور نیست که بعد از یک شب احساس کنیم که معادل ۸۰  سال فطرتی جلو افتاده ایم، چون به باطن روزه توجهی نداریم، روزه درستی نمی گیریم و عمرمان را تلف می کنیم. برای دریافت برکات شب قدر باید از قبل مراقبه داشت، و زمینه جذب این برکات را در ماه های دیگر به وجود آورد.

حضرت زهرا (علیهاالسلام) چقدر دلشوره شب قدر را داشتند. هم خودشان و هم خانواده‏. این توجه و دقت به اندازه ای بوده که اهل بیت علیهم السلام و پیامبر صلى الله علیه و آله تمام شعبان و رجب را روزه مى ‏گرفتند تا براى ماه رمضان آماده شوند. ماه رمضان هم مراقبه زیادی داشتند تا برای شب قدر آماده باشند. زیرا می خواستند انرژی زیادی از شب قدر کسب کنند. این یک ضیافت ماوراء الطبیعی است که اثر ۸۰ ساله دارد.

حضرت عبدالعظیم الحسنى (علیه السلام) کاری مى‏ كند كه زیارتش، مقام زیارت امام حسین ‏علیه السلام را پیدا کند. خدا حفظ كند آیت اللَّه مشكینى را که فرمود: «شب عملیات، شب قدر است و گرنه شلمچه كجا؟ سیستان و بلوچستان و تهران كجا؟ اما همه ‏اش زمین است.» در این میان، شلمچه، شلمچه مى‏ شود و آن حال و هواى عجیب را پیدا می کند که وقتی هر کسی که به آنجا می رود، متحول می شود. بعضى از مكانها را داریم که ارزش زیادی دارند. برای همین است که فرمودند: «شرف المكان بالمكین = شرف یك مكان به این است كه چه كسى در آن وجود دارد.»

پس این موضوع به خود ما بستگی دارد که چگونه یک مکان و یک زمان را تبدیل به زمان و مکانی کنیم که مثل شب قدر سازندگی داشته باشد.

مثلاً شخصی که برای امام زمان دل می سوزاند و دغدغه امام زمان (علیه السلام) را دارد و با ناراحتی های حضرت ناراحت است، مثل یک سرباز، دلشوره امامش را دارد و سعی می کند باری از دوش امام زمانش بردارد. این فرد، فرق دارد با شخصی که در غفلت مانده و منتظر است که پس از ظهور امام، تکانی بخورد و متحول شود. اگر کسی در آن زمان بخواهد ایمان بیاورد، ایمانش سودی نخواهد داشت. قرآن در این خصوص فرمود:یوم لا ینفع نفسا ایمانها لم تکن آمنت من قبل، او کسبت فی ایمانها خیرا= در آن روز، اگر کسی از قبل ایمان نیاورده باشد، و در ایمانش به خیری نرسیده باشد، ایمانش فایده ای نخواهد داشت».