تشنه امام زمان باشیم تا او بیاید...

مصلح آخرالزمان متعلق به همه انسان­هایی است که سراسر نیاز و تقاضا باشند. او، پدر آسمانی همه انسان­هاست. وجود او در یک زمان کوتاه، می­تواند همه را به انداز ه ی اولیای الهی و پیامبران تربیت کند. اما متأسفانه مردم جهان از نداشتن چنین الگویی آسیب‌پذیرند.

آیا شور و هیجانی در ما برای بودنش هست یا نه! متأسفانه بسیاری از شیعیان نیز از حضور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در متن زندگی شان بی ­بهره اند و دعایی برای آمدنش نمی کنند.

در جمله‌اى از خود حضرت صاحب‌الزمان (علیه ­السلام) نقل شده است: «وَأَكثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الفَرَجِ فَإنَّ ذلِكَ فَرَجُكُم‌= براى تعجیل فرج زیاد دعا كنید. چراكه همین (زیاد به یاد آن روز بودن)، گشایش شماست». یعنی حضرت میگوید: «من عجله دارم»، دوست دارم که زودتر بیایم در بین شماها و شما را تا «مقام محمود» که درزیارت عاشورا خواندید، تربیت کنم. عمل جزء الزامات دعاست.

اگر همه مردم در طلب امام خود همدل و یکصدا باشند و به کسب معرفت راستین امام خود بپردازند، نعمت دیدار آن نازنین نصیبشان خواهد شد. مانند قوم بنی اسرائیل که از شدت ظلم فراعنه به درگاه خداوند استغاثه نمودند تا خداوند پیامبرش را برای نجات­شان بفرستد.

امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: «هنگامی که گرفتاری بنی ­اسرائیل به درازا کشید و ظلم بر ایشان از هر سوی باریدن گرفت، ۴۰ روز، صبح‌ها به درگاه الهی روی آورده، ضجه و گریه آغاز نموده و به دعا قیام کردند. پس دریای رحمت الهی با دعای بنی اسرائیل به خروش آمد و خداوند به حضرت موسی (علیه‌السلام) و هارون وحی فرستاد که با مدد غیبی، بنی اسرائیل را از شرّ فرعون نجات بخشند و 170سال از گرفتاری آن‌ها کاست.»

سپس امام صادق (علیه ­السلام) فرمودند: «شما هم اگر مانند بنی اسرائیل به درگاه خدا دعا کنید، خداوند فرج ما را نزدیک خواهد فرمود، اما اگر چنین نکنید، این سختی به نهایت مدتش خواهد رسید.»

عاشقان و منتظران حضرت هر لحظه و به هر بهانه ­ای، دست توسل به درگاه الهی زده و هرگز یاد محبوب خویش را فراموش نخواهند کرد. بنابراین کمترین کاری که می­توانیم برای آمدنش انجام دهیم، این است که دور هم جمع شویم و برای برطرف شدن موانع ظهور پدر آسمانی ­مان، استغاثه و دعا کنیم. دعایی که مضطرانه باشد.