استغفار چگونه رزق قوه ی «خیال» را تامین می کند؟

 «حدس و خیال» که ناشی از قوه خیال انسان است، برای پروازهای معنوی خیلی مهم است. «خیال» قدرت ایجاد می کند. امام سجاد(علیه السلام) می گوید:خدایا! چقدر زیباست که من از راه های «وهم» در مسالک غیوب (راه های غیب) به سمت تو نزدیک می شوم.

در مورد قوه ی واهمه، در درس خانواده آسمانی گفتیم: کسی که نمی تواند خیال بکند، خیال های قشنگی نخواهد داشت و به ارتباطات معنوی قشنگ نمی رسد. کسی که خیال و افکار آلوده دارد و خیالهای گناه آلود می کند، چنین کسی در عشقبازی های معنوی و در پروازها  بی­جان و ناتوان است. چنین کسی مثل پرنده ­ای است که بال هایش شکسته است. اگر کسی عُرضه ی «خیال کردن» را نداشته باشد، نمی تواند خیال سازی و خیالپردازی بکند، این آدم، در معنویات، آدم ضعیفی است. زیرا «خیالپردازی»، فوق­ العاده در حرکت روحی انسان تاثیر و لذت دارد و برای انسان قدرت ایجاد می کند.

اما خیالپردازی به یکباره ایجاد نمی شود. این قوه به تدریج در وجود انسان به تحقق می رسد. اگر کسی نتواند از اول خیالپردازی بکند، خیال هایش جدی نمی شود. این خیالها هستند که خروجی فعلی دارند. خیالها ابتدا به صورت قوه در وجود انسان شکل می گیرد و سپس به فعل می رسد. خداوند هم فرمود: «و کل یعمل علی شاکلته= هر کس براساس شاکله ی خود عمل می کند».
اینکه در روایت داریم به گناه فکر نکنید، به این دلیل است که فکر و خیال گناه، بعدا شما را در گناه می اندازد. کسی که به گناه آلوده می شود، ابتدا زیاد به گناه، فکر و خیال می کند. همین فکر و خیال کم کم او را به عمل می کشاند. چون خیال قدرت ایجاد می کند،  خیالهای آلوده به گناه، جمع می شود و در زمان خود به فعل می رسد. زیرا چنین شخصی کم کم با خیال پوست کلفت شده و خیال های آلوده در وجودش قدرت ایجاد کرده است.
به همین خاطر است که معصوم (علیه السلام) می فرماید اصلاً به آن فکر نکن؛ اصلاً نگذار بیاید؛ فکر و خیالش را هم نکن. وقتی به کسی می گویند «اصلاً در مورد فلان چیز فکرش را هم نکن»؛ معنایش این است که این موضوع، فکرش هم خطرناک است، زیرا فکر و خیال، به عمل تبدیل می شود. کسی که با خیال های آلوده زندگی می کند، از رزقهای خیالی و وهمی محروم خواهد شد.

برگرفته از جلسه 4 استغفار