محرم ؛ بهانه ای برای تجدید عهد با امام زمان علیه السلام

واقعه ی محرم سال 61 هجری اگر چه بظاهر یک واقعه بود و عده ی زیادی از سوگواران هم بر مصائب اهل بیت علیه السلام در روز عاشورا به عنوان واقعه می گریند اما در باطن؛ تجلی نخستین یک فرهنگ ماندگار در ادوار تاریخ و درسی جاویدان برای تمامی آزادگان از ملل و اقوام گوناگون است...

محرم فرصتی است برای پالایش درونی و توجه به خالق هستی و تلنگری است برای بیداری فطرت انسانی و مسئولیت انسان در قبال دین خدا و انسانیت .
بنابر نقل؛واقعه ی شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام و اصحابش بیش از نصف روز طول نکشید اما این چه سری است که یاد واقعه ی این چند ساعت را مانند خونی در رگ زمان جاری ساخته و حیات را در هر صبح و شام و سال و ماه جان تازه ای می بخشد؟ آیا صرفاً رقت حادثه ی کربلا و عمق فاجعه ی آن روز که در یک نگاه حدیث «عطش» و« سر بریده بر نیزه» و «فراق» و «اسارت »و «فداکاری» و «خون ریزی» و ... است . فرهنگ عاشورا را تاکنون زنده نگاه داشته و رخت های عزا را هر ساله تن پوش مردمان می کند یا راز دیگری در جاودانگی و درخشندگی آن روز در تاریخ انسانیت نهفته است ؟
محرم موسم دلدادگی و جلوه ی ناب اقتدای عاشق در قبله گاه معشوق است .
محرم «مدرسه عشق» است و عاشورا «کلاس» و «درس» جاویدان آن هم «عشق است و عهد» و عاشورا هم «روز امتحان».
محرم موعد وفای عهد حسین و یاران است با جانان و یاد آور عهد شکنی گروهی از مردم است با خدا و مثل اعلای او یعنی امام معصوم.
محرم جلوه گاه طنین پر امید « وان یرزقنی طلب ثاری مع امام هدی » است .
محرم موعد زمزمه کوثر ناب « انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم » بر زبان عاشقان ابا عبدالله علیه السلام و شجره طوبای امامت است .
با محرم جان دوباره می گیریم و مسئولیت را در وفای همیشگی بر عهد خود با خدای خویش در یاوری دینش استوار می کنیم .
محرم بهانه ای است برای نوبه نو کردن فریاد لعن و تجدید میثاق .
محرم عرصه ای پر شکوه و متکامل در تجدید بیعت با حسین زمان است .
محرم ؛ فرصت دوباره ای است برای دعا و آرزو . این که خداوند خونخواهی حسین را در رکاب فرزندش حضرت بقیه الله الاعظم روزی ما کند . ماه دعاست برای رفع اضطرار از وجود نازنین فرزند حسین. ماه دعاست برای بازگشت به خویشتن و درک مسئولیت خود در قبال امام زمان علیه السلام و مبارزه با ظالمین و یزیدیان زمان .
....و محرم گذرگاهی است که از بلندای گودی قتلگاه به سوی جایگاه رفیع انتقام در عصر ظهور عبور می کنیم و معبری است که از « ندای هل من ناصر ینصرنی » در روز عاشورا ، یاور طلبی فرزندش را در روزگار پس از غیبت به گوش جان می شنویم .
عاشورا یک درس مهم دارد و آن این است . «ان العهد کان مسئولا» همیشه پاسدار عهد باشیم . این عهد زنجیر متصل کنننده ی انسان با خداست در تمام ادوار؛ چه در زمان حضور امام معصوم و چه در زمان غیبت او .
عهد با امام عهد با خداست و عهد با نایب امام ،عهد با امام و خداست . بد عهدی با امام و نایبش قرن هاست که موجب استمرار ظلم بر جهانیان و غیبت امام شده است . شیعه هیچگاه از عهد با امام و نواب خاص و عامش برکنار نبوده است . عهد شکنی مردم بویژه شیعیان سر حسین را چهل منزل بر سر نیزه برد و اهل و عیالش را در اسارت بدنبال خود کشاند. نگذاریم این بی وفایی بیش از این بر ایام هجران حضرت حجت علیه السلام بیافزاید و شب یلدای تیره روزی های بشر را طولانی تر کند. خداوند ما را بر عهد الهی و اطاعت ازامام معصوم ونایب او حضرت آیة الله خامنه ای استوار بدارد و از مخاطبین این اشاره ی لطیف مولوی در روز قیامت نگرداند که :
کجا شد عهد ، پیمان را چه کردی ........امانت های چون جان را چه کردی
چرا کاهل شدی در عشق بازی.......... سبک روحی مرغان را چه کردی
اللهم عجل لولیک الفرج و اجعلنا من خیر انصاره و اعوانه