خداوند در قیامت «مقام محمود» را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) عطا می کند

علامه مجلسی در بحار جلد هفتم صفحه 235 از تفسیر فرات ابن ابراهیم با سلسله سند متصل از حضرت امام صادق (علیه السلام) روایت كرده است و ایشان از پدرانش و پدرانش از حضرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) که فرمود:«خداوند تبارک و تعالی به من وعده داده است که در روز قیامت، چون اولین و آخرین را در حاضر گرداند، به من «مقام محمود» را بدهد. البته خداوند به وعده خود وفا می نماید. چون روز قیامت بر پا گردد، برای من منبری نصب می کنند که هزار پله دارد. من از پله ها بالا می روم تا بر فراز آن قرار می گیرم. در این حال جبرئیل لوای حمد را می آورد و در دست من می گذارد، و می گوید: ای محمد! این است آن مقام محمودی که خداوند تبارک و تعالی به تو وعده کرده است! پس من به علی می گویم: از این منبر بالا بیا! و علی بالا می آید، تا یک پله پائین تر از من قرار می گیرد. و من لوای حمد را در دست او می گذارم. پس از آن «رضوان» خازن بهشت می آید و کلیدهای بهشت را می آورد، و می گوید: ای محمد! این است آن مقام محمودی که خداوند تعالی تو را وعده فرموده است! و پس از این، کلیدها را در دست من می گذارد. و من در دامان امام علی (علیه السلام) می گذارم. و پس از آن «مالک» خازن دوزخ می آید، و می گوید: ای محمد! این است آن مقام محمودی که خداوند تعالی به تو وعده داده است، و این کلیدهای جهنم است؛ دشمنان خودت و دشمنان امت خودت را در آتش بیفکن. من کلیدها را می گیرم و در دامان علی بن أبی طالب می گذارم. و در آن روز بهشت و جهنم از عروسی که نسبت به شوهر شنواست، درباره من و علی شنواتر و مطیع ترند».

وعده ظهور این مقام محمود در قیامت است. پس برای دیدن و رسیدن به آن باید در همین دنیا این مقام را ببینیم. به صحنه محشر دقت کنید که همه از اولین و آخرین آنجا حاضر می شوند و چگونه این صحنه به «ولایت» ختم می شود. (ما در بحث «ولایت» توضیح دادیم که چه ربط منطقی بین ولایت خدا و ولایت رسول الله و ولایت اهل بیت (علیهم السلام) وجود دارد و همچنین رابطه ی ولایت اهل بیت با ولایت فقیه را مفصل بیان کردیم).

در ادامه ی حدیث می خوانیم، «و این است مفاد گفتار خدای متعال در قرآن كریم سوره ی ق آیه 24: « أَلْقِیَا فِی جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِیدٍ = ]به آن دو فرشته خطاب مى ‏شود] هر كافر سرسختى را در جهنم فروافكنید». «أَلْقِیَا» فعل تثنیه است، یعنی «شما دو نفر». منظور از «شما دو نفر» پیامبر و امیرالمؤمنین علیها السلام است. علی (علیه السلام) قسمت کننده ی بهشت و جهنم است. در صحنه قیامت فردی که بهشتی است، علی (علیه السلام) می فرماید: «هذا لِی = این مال من است» و اگر جهنمی باشد به جهنم می گوید: «هذا لَک = این مال توست».

خدا کند، ما طوری زندگی کنیم، وقتی رسیدیم نزدیک امیرالمؤمنین به ما بگوید این مال من است. اگر بخواهیم این جمله را در قیامت بشنویم، راهش این است که ما در دنیا بگوییم، «علی مال ماست»، «علی مال من است» و با علی باشیم. زمانی می توانیم، اینگونه قرب به اهل بیت پیدا کنیم که اهل بیت را از خودمان بدانیم و اینكه انسان بتواند خودش را فرزند امام زمان، فرزند فاطمه زهرا و اهل بیت بداند. صِرفِ دانستن نیست. این مسیری است كه باید طی كنی تا برسی به جایی كه عاطفه فرزندی نسبت به اهل بیت در وجودت ظهور پیدا كند و وقتی خودت را از آنها دانستی و خواستی مادرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را زیارت ‌کنی و همین که  می‌گویی:«السّلامُ علیكِ»، این خطاب، خطاب یك فرزند خواهد بود به مادرش.

انسان شرافت را از پدر و مادر طبیعی اش نمی گیرد؛ شرافت او از پدر و مادر فطری اش است. انتساب خیلی مهم است ما به اهل بیت (علیهم السلام) منتسبیم. وقتی باور کنیم فرزند رسول خدا و منسوب به رسول خدا هستیم، آن وقت تن به هر پلیدی نمی دهیم، خودپسندی، حسادت، چشم و همچشمی، سوء ظن، بددهنی و بدگمانی برایمان عار می شود، تن به هر ذلتی نمی دهیم. همانطور كه سیدالشهداء (علیه السلام) فرمود: «ما ذلت را نمی پسندیم».

حضرت در ادامه حدیث، می فرماید: « پس از آن من می ایستم، و چنان حمد و ثنای خداوند را به جای می آورم که هیچکس قبل از من چنان ثنائی را به جا نیاورده است. و پس از آن حمد و ثنای ملائکه مقربین را به جای می آورم. و پس از آن حمد و ثنای انبیاء و مرسلین را می کنم. و سپس حمد و ثنا بر جمیع امت های صالح می نمایم. و پس از آن می نشینم، و خداوند ثنای مرا به جا می آورد. و فرشتگان ثنای مرا به جا می آورند. و انبیاء و مرسلین، نیز حمد و ثنای مرا به جا می آورند. و امت های صالح نیز حمد و ثنای مرا به جا می آورند. در این حال از داخل عرش پروردگار، منادی ندا می کند:«یا معشر الخلائق! غُضوا أبصارَكُم حتّى تَمرّ بِنتَ حبیب الله إلى قصرها؛ ای اهل محشر! چشمان خود را پائین بیفکنید و خیره نگاه نکنید، که دختر حبیب خدا اینک می خواهد به قصرش برود». این است مقام محمود.

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که اول شخص عالم است کلیدهای بهشت و جهنم را به امیرالمومنین علی (علیه السلام) می سپارد و حمد خدا را به جا می آورد. دقت كنید، مقام محمود چیست و شما باید به چه شناختی در ثنای حق تعالی برسید و به چه فهمی ازحمد برسید كه بتوانید چنین حمد خداوند را بجا آورید. مراسم چه مراسم زیبایی است، ما در کجای این هزار پله هستیم؟ در آن روز از این منبری که پیامبر بنا کرده چقدر فاصله داریم؟

حضرت می فرمایند: «و خداوند ثنا مرا بجا می آورد. فرشتگان نیز ثنای مرا بجا می آورند.» متأسفانه ما یك صلوات می خواهیم بفرستیم، خیلی برایمان سخت تمام می شود. ارادت نداریم كه وقتی می خواهیم یك صلوات بفرستیم باهیجان و بلند بفرستیم. یعنی نمی توانیم ثنای پیغمبر را خوب به جا آوریم، در حالی که خودِ این یك «مقام» است. چون خدا حمد پیغمبر را به جا می آورد و ما باید در این حمد نزدیك و شبیه خدا شویم. ما غالباً همه از پیامبر طلبكاریم. نمی توانیم بفهمیم که خدا با فرستادن انبیاء چه منتی سر ما گذاشته است.

این است آن حالت قرب و نزدیکی که اهل بیت (علیهم السلام) به خداوند دارند و در واقع تصویری از مقام محمود که اینگونه در قیامت ظهور می کند.