روح جهادی مؤمن

طبق آیه مبارکه «كُلُّ شَیْ ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ» انسان­ شناسی اسلامی دارای حدود و اندازه است. قرآن کریم وقتی انسان را ترسیم می کند؛ اصول و فروع شخصیتی، ابعاد وجودی، ساختار ریاضی و شخصیت او را نیز بیان می کند که قرار است در این سلسله مباحث، ابعاد وجودی مؤمن بیان شود.

در فرمایش امام صادق (علیه السلام) آمده: «المُؤمنُ لَهُ قُوَّةٌ فی دِینٍ؛ مؤمن در دینداری­اش قوی است» یعنی آدم شلی نیست که دینش را از دست بدهد.

حضرت  سیدالشهداء در روز عاشورا گله می ­کند و می­ فرمایند: «إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا، وَالدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ‏... ؛ مردم بنده دنیا هستند و دین هم چیزی است که به زبان شان می­ آورند.» یعنی مسلمان­ های که به زبان اقرار کردند که عامل کشته شدن اهل بیت و همه معصومین (علیهم السلام) شده ­اند.

یکی از اصول مهم انسان­ شناسی اسلامی؛ «انسان با محبوب ­هایش محشور می ­شود». قرآن کریم نیز در سوره توبه آیه 24 سه اصل را برای مؤمن ذکر می­ کند، یعنی مؤمن همیشه سه محبوب را در رأس آرزوهایش قرار می ­دهد: الله، اهل بیت و جهاد.

کسی که بخواهد خودش را بشناسد باید به دلش مراجعه کند که آیا این سه دسته جزء آرزوها و معشوق های دلش است یا خیر!

متاسفانه اشتباه عموم مردم این بود که مسئله جهاد را خیلی محدود نگاه کردند، درحالی که قرآن کریم "حبّ جهاد" را جزء ارکان اصلی شخصیت مؤمن معرفی می­ کند.

اگر "حبّ جهاد" از دل انسان برود، دچار فسق شده و سقوط می­ کند. پس نفس جهاد باید محبوب دل انسان باشد؛ یعنی انسان باید جهاد را دوست بدارد و جزء لاینفک شخصیتش باشد. برخی متاسفانه تفسیر بدی از آن دارند که جهاد در زمان امام و معصوم باید باشد بعد وارد مسائل فقهی کردند و گفتند که آیا جهاد در زمان غیر معصوم جایز است نیست یا نه؟ و مسئله را به بیراهه کشاندند.

در حالیکه مسئله جهاد جزء ارکان اصلی زندگی یک مؤمن است و باید باشد ولی شکل های مختلف دارد: گاهی جهاد نظامی است، گاهی جهاد مالی است که همیشه وجود دارد و تمامی ندارد و گاهی هم جهاد اقتصادی که مقام معظم رهبری تأکید بر آن داشتند.

روحیه جهادی از شاخصه­های مؤمن است

جهاد با جنگ فرق می کند. جهاد یک امر مقدس است و به هیچ وجه پای دنیا در میان نیست که برای سه منظور انجام می­شود:

• حاکمیت دینی؛
• تثبیت دین خدا؛
• گسترش دین خد.

در این راستا، بیانات مقام معظم رهبری که فرمودند: حکومت اسلامی. نظام اسلامی، دولت اسلامی و تمدن اسلامی. این مسئله باید جهانی شود و هیچ مؤمنی نیست که به معنای واقعی مؤمن باشد ولی به فکر جهانی شدن بودن دین نباشد.

قرآن کریم تأکید می­ کند که دین باید در کره زمین حاکم شود: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ= اوست كسى كه فرستاده خود را با هدایت و آیین درست روانه كرد تا آن را بر هر چه دین است فائق گرداند هر چند مشركان را ناخوش آید ». (سوره صف/آیه 9) پس مؤمن شخصیتش جهادی و بسیجی است و این خصیصه جنبه شغلی ندارد. روح جهادی و بسیجی بودن یکی از شاخصه اصلی مؤمن است.

لذا انسان؛ بسیجی یا انقلابی یا در حال مبارزه با استکبار و دشمنان موانع ظهور امام زمان (علیه ­السلام) است که باید در زبان، قلب و عمل نشان دهد؛ یعنی هم باید در قلب و هم در عمل دشمنی داشته باشد. این گونه نیست در قلب شیفته عملکردهای دشمن باشد ولی مسلمان و مؤمن هم باشد. این امکان­پذیر نیست.

تعلق دل و شخصیت خیلی مهم است و محدود به منطقه جغرافیایی ندارد. ممکن است شخصی مثل ادواردو آنیلی، قمی باشد اما خیلی از قمی­ها، آمریکائی باشند. مثل داستان اویس قَرَن که از فاصله دور با پیامبر اتحاد دارد در حالی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) را ندید اما کسانی بودند که در خانه حضرت بودند ولی هیچ سنخیت و شباهتی با او پیدا نکردند.

پس  ادعای تشیع و علاقه به امام زمان (علیه السلام) و تلاش برای برطرف کردن موانع ظهور حضرت با دوست داشتن فرهنگ دشمن (غربی و آمریکایی) سازگاری با روح جهادی ندارد.

پیامبر اکرم (صلی اله علیه و آله) فرمودند: «مَنْ لَقِىَ اللَّهَ بِغَیْرِ أَثَرٍ مِنَ الْجَهادِ لِقَىِ اللَّهَ وَفیهِ ثُلْمَةٌ؛ اگر کسی به ملاقات خدا برود و اثر جهاد در او نباشد در حالى­كه داراى نقصى است با خدا ملاقات خواهد كرد».

مؤمن چون توصیه به حق و صبر دارد، در مقابل منافع دنیاگرایان و فاسقان می­ ایستد و هر نوع مشکلی اعم از شکنجه، تهدید شدن و... را می ­پذیرد.

بدنی که در راه خدا به زحمت نیفتد، بدن مبارکی نیست.

"اثر جهاد" یعنی سایه انداختن دین­داری در زندگی... یعنی اختصاص دادن هزینه ­های اقتصادی، عاطفی، سیاسی، هنری، و... برای دین و امام زمان (علیه­السلام).

امروز جهاد یعنی برطرف کردن موانع ظهور امام زمان (علیه­السلام)....

پس وقتی گفته می­ شود «کل یوم عاشورا و کل ارض بکربلا» یعنی الان کربلا و عاشورای خود را بشناسی، حسین زمانت را بشناسی. این حسین زمان ما به نام آقا امام زمان (علیه ­السلام) است که به تعبیر حضرت علی (علیه­ السلام): «صَاحِبُ هَذا الاَمْرِ الشَّـرِیدُ الطَّرِیدُ الفَرِیدُ الوَحِیدُ؛ صاحب این امر آواره، طرد شده، تنها و یگانه است»

بنابراین، شرایط اجتماعی و سیاسی و موقعیت زمانی ما مثل مردم زمان امام حسین (علیه­ السلام) است. الان هم امام زمان ما تنها و آواره است و امروز هم مثل زمان امام حسین (علیه­ السلام) مردم به چند دسته تقسیم می ­شوند: عده ­ای در چادر امام زمان(علیه السلام) هستند، عده ای در حرکت به چادر امام حضرت و بقیه نیز فاسق ­اند.

در فرمایش بعدی حضرت نیز فرمودند: «مَن ماتَ ولَم یَغْزُ، ولَم یُحدِّثْ بهِ نَفسَهُ، ماتَ على شُعْبَةٍ مِن نِفاقٍ؛ كسى كه جهاد نكرده یا آرزوى جهاد نداشته باشد و بمیرد، به نوعى نفاق مُرده است».

از خود بپرسیم؛

• ما برای حسینی که امروز در چادرش تنها، آواره و طرده شده  است، چه خاصیتی داریم؟
• جایگاه ما در لشکر امام زمان (علیه ­السلام) کجاست؟  
• آیا ما حبّ جهاد داریم با این حال که الان جنگی نیست؟ الان چکاره هستیم؟
• در کجا می­ توانیم قدمی برای برداشتن موانع ظهور برداریم؟
• در کجا می توانیم باری از دوش حضرت برداریم؟
• ما در ابطلال باطل چه نقشی داشته ­ایم؟

این پرسش ها را از خودمان پرسیم. جهاد یک اصل ثابت در زندگی مؤمن است و تا ظلم است، جهاد وجود دارد. پس حرکت مهمی است که کاری برای حضرت انجام بدهیم.

امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ فَرَضَ الْجِهَادَ وَ عَظَّمَهُ وَ جَعَلَهُ نَصْرَهُ وَ نَاصِرَهُ، وَ اللَّهِ مَا صَلَحَتْ دُنْیَا وَ لَا دِینٌ إِلَّا بِهِ؛ خدا جهاد را واجب کرد و آن را بزرگ شمرد و مایه پیروزی و یاور خود قرار داد. به خدا قسم نه دنیا و نه دین شما پیروز نمی شود مگر با جهاد».

کسی که بخواهد خدا را یاری کند، باید جهاد کند. اگر ما انقلاب اسلامی کردیم و به عزت رسیدیم، بخاطر داشتن روح جهاد بود. همچنین برای آبادی دنیا و آخرت و برای نگه داشتن دین باید جهاد کنیم.

درس بزرگی از امام حسین (علیه السلام) می گیریم ایستادگی در برابر دشمن است. هیهات مناالذله  باج به دشمن ندهیم، قوی باشیم و هر چی می خواهد بشود.