عدم تبعیت برخی افراد از دستورات دین، ناشی از ضعف در فهم آن است

چقدر زنانی داریم که با حجاب کنار نمی آیند، مردانی که با احکام شرعی کنار نمی آیند، آنها با روزه، حج، حق الناس، انصاف، والدین، نماز، حقوق زن و شوهر و حق فرزند کنار نمی آیند.

علت این است که اعتقاد نداریم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) امام الرحمه و پیشوای خیر است. اگر معتقد باشیم که «من پیرو کسی هستم که هر جا مرا ببرد، خیر است، دیگر ننگ و عار ندارم از اعلام پیروی از او و از رعایت احکامش خجالت نمی کشم. متأسفانه بعضی ها از دستورات اسلام احساس شرم دارند. چون هنوز به یقین نرسیده اند، بینش عمیق نسبت به خیر و برکت بودن و درست بودن آیین اسلام ندارند، به باور جدی نرسیده اند، دعایشان جدی نیست، نمی توانند با باور بگویند رسول خدا  این را گفته، ما هم با سربلندی و افتخار انجام می دهیم.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) «قائدالخیر» است؛ راه رفته و مقصد شناس است و اشتباه نمی کند؛ از پیچ و خم ها آگاه است و می تواند کاروان هستی را به سعادت برساند. البته اگر ما دستمان را از دست او بیرون بکشیم، دیگر نمی تواند برایمان قائد باشد. زیرا «قائد» یعنی کشنده. قائدالخیر یعنی کسی که ما را به سوی خیر می کشاند.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) دو قوس را طی کرده است: «فَكَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى= تا [فاصله‏ اش] به قدر [طول] دو [انتهاى] كمان یا نزدیكتر شد» (نجم/9). تمام مسیر و پیچ و خم راه را طی کرده است. نه تنها نفس خودش، بلکه از تمام عوالم رد شده است. احاطه کامل بر مسیر «آمد» و «برگشت یا معاد» دارد. ما برای این معاد داریم که یکبار این مسیر را آمده ایم و قوس نزول را طی کرده ایم. حالا می خواهیم برگردیم. این یعنی قوس صعود.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای همه نفوس، میلیارد ها نسخه دارد. نفس چقدر از نظر ساختار پیچیدگی دارد. ما 8 هزار سال سابقه پزشکی داریم، ولی هنوز پزشکی نداریم که بگوید با همه ی پیچ و خم های بدن آشنایم. پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای همه نفوس با این ساختار پیچیده فرمول دارد. ما چون با پیچیدگی های خلقت آشنا نیستیم، متوجه نیستیم، قائدالخیر کسی است که بهترین چیزها را شناسایی کرده و ما را به سوی آنها می کشد.

اسلام در اخلاق، معنویت، معامله، سیاست، همسرداری، ازدواج، رفتار با همسر، فرزند، والدین، همسرداری و همه چیز قاعده دارد، برای همین است که مسلمان خوشبخت است، سر در گمی ندارد. خیالش در زندگی راحت است.

مال و ثروت بدون پیامبر وزر و وبال است

کلید همه برکات به معنای حقیقی و جذب مبارکات، وجود نازنین رسول (صلی الله علیه و آله) است. یعنی شما هر چه می خواهید را اگر به برکت وجود پیامبر (صلی الله علیه و آله) بخواهید و آن را جذب کنید، مبارک می شود. اما کسی که بدون ایمان پولدار می شود، این نه تنها برایش مبارک نیست، بلکه مایه عذابش می شود.

قرآن می فرماید: ما وقتی به خیلی ها پول می دهیم به این دلیل نیست که دوستشان داریم، بلکه می خواهیم با پول و خانواده و فرزندان و مال بیشتر، عذابشان کنیم. به آنها مال می دهند تا حرص و جوش بخورند و اعصابشان خرد شود. مثلا فرزندانشان آزارشان دهند. در زندگی اینها برکت نیست.

اما کاسبی که زیر نظر پیامبر (صلی الله علیه و آله) کار می کند به مقام «حبیب اللهی» می رسد. برای همین بود که قدیمها می گفتند: «الکاسب حبیب الله=کاسب حبیب خداست». اسلام یک تاجر را رفیق خدا می داند. اما اگر اسلام را از تجارت بردارید، طرف وحشی می شود. کسی که اهل کم فروشی، گرانفروشی، جنس تقلبی، قاچاق و...است، مسلمان نیست. رسول (صلی الله علیه و آله) هم تجارت می کرد. حتی فرمودند که برکت 10 قسم است و 9 قسم آن در تجارت است. اما به شرطی که برای الله باشد.  این خیلی قدرت می خواهد که کسی برود به بازار و کار و تجارت کند، اما دوست خدا هم باشد. کدام مکتب می تواند چنین کسی را تربیت کند؟ تنها رسول خدا است که می تواند تجارت کند و تجارتش برکت داشته باشد. سود هم بکند و تربیت هم بکند. رسول الله کلید خیر است و ما را به خزانه خیر و برکت می برد.