خروجی دانشگاه امام حسین، ظهور مهدی است

دانشگاه امام حسین (علیه‌السلام) بی نهایت قوی تر از سیستم های آموزشی است. دانشگاه امام حسین (علیه‌السلام) قلب آدمی را باز می کند.

ممکن است گاهی شخص در سایر دانشگاه ها اطلاعات کسب کند، ولی هرگز دل او باز نشود. اما آثار مجالس اهل بیت بی‌نظیر است. زیرا کسانی که در مجالس اهل بیت شرکت می کنند بیشتر از آنکه عقلشان را باز کنند، دلشان را باز می‌کنند.

حرکت اربعین محصول کار فکری نیست. بیشتر محصول دلی و قلبی انسان هاست و این خداوند است که دل انسان را به سوی سیدالشهداء می‌کشاند. پس تنها دانشگاهی که در دنیا این روش را دارد، دانشگاه امام حسین است که در هیچ جای دیگر یافت نمی‌شود. دل های همه خدا پرستان کانون محبت حسین است.

وقتی قلب باز شد و دل پذیرش کرد، همه وجود انسان پذیرش می‌کند و حتی پذیرش عقل راحت می‌شود و شیطان نمی‌تواند در آن وسوسه کند.

هیچ کس نمی‌تواند امام حسین و اهل بیت را از مردم بگیرد. این عشق و شور در اربعین، نشانه ی ظهور شخص امام زمان در تک تک افراد است. یعنی افراد با دلدادگی به سیدالشهداء و خاندان عصمت، خود به خود قلبشان برای سلطنت امام در وجودشان آماده می‌شود. پس سلطنت ظاهری امام زمان در جهان، معلول سلطنت و ظهور امام زمان در قلب تک تک انسانهاست. برای همین است که میگوییم:در اینجا کار فرهنگی بیشترین تاثیر را در سرعت ظهور حضرت دارد.

ظهور با تحول درونی

در واقع سال به سال با بالا رفتن کیفیت برگزاری مراسم اربعین به ظهور آقا نزدیک می شویم. این ظهور با تربیت خاصی اتفاق می‌افتد. یعنی روند ظهور قانونمند شده و با نظم خاصی اتفاق می‌افتد.

در جلسات گذشته گفته شد که اهل بیت سفارش زیادی به زیارت اربعین دارند. ما در زیارت با دو مقوله روبرو هستیم:1- مقوله شکلی که در قالب پیاده روی و تجمع است. این پیاده روی و تجمع، هر چه باشکوه تر باشد، آن دو شرط «وفاداری» و «همدلی» را در میان مردم بیشتر جلوه می دهد.

وقتی حضرت برای ظهورش دو شرط وفاداری و همدلی را مطرح می کنند، یعنی ظهور ابتدا باید در دل مؤمنین اتفاق  بیفتد. یعنی تک تک مومنین در وجودشان با حضرت پیوند برقرار می کنند و زود به زود وفادار خود را به نمایش می گذارند و این وفاداری موجب می شود که شخص نسبت به امامش عشق پیدا کند و خودش را برای جمع آوری لشکر بیشتر برای ظهور حضرت آماده کند. پس ظهور اول در قلب انسان اتفاق می افتد و انسان ها تک تک با امامشان پیوند برقرار می کند. همه این نفرات تجمع می کند تا نیروی کافی برای ظهور ایجاد بکند.

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) درباره انقلاب اسلامی فرمودند: «یخرج الناس من المشرق...= مردمی از شرق قیام می کنند و زمینه‌ی سلطنت مهدی را فراهم می کنند.

مردم ایران تحت تربیت روحانیت، اسلام را پذیرفتند و در مجالس سیدالشهداء با خودشان و امامشان آشنا شدند تا این که کار به جایی رسید که انقلاب صورت گرفت. تمام کسانی که در نفس و ذات خودشان آگاهی های لازم پیدا کرده بودند، با کمک امام زمان به وفاداری و همدلی رسیدند و موج قرن که همه ائمه منتظرش بودند، بعداز حدود هزار و 400 سال اتفاق افتاد.

این همه سال طول کشید تا مردم در جهان اسلام و ایران اسلامی رفته رفته با وجود مقدس امام زمان پیوند برقرار کنند و تعهد درونی و باطنی نسبت به امامشان پیدا کنند و نسبت به امام مسئول باشند. اکنون فعالیت و تبلیغات مهدوی برای آشنائی مردم جهان با امام زمانشان در جریان اربعین یک وظیفه محسوب می شود.

خواندن «زیارت اربعین» بهانه عشق بازی است

امام حسن عسکری (علیه السلام) علامت مؤمن را 5 چیز می داند که یکی از آنها خواندن زیارت اربعین است.

در اربعین یک زیارت ویژه وارد شده است و نوعی ملاقات با معصوم است. در زیارت اربعین دلها را باز می کنیم به روی خلیفه الهی و مظهر خدا و در اوج پذیرش و دلدادگی و عشق، هم معاشقه می کنیم و هم کسب معرفت می کنیم و هم باورهای خودمان را موکد می کنیم.

در اربعین وقتی به زیارت امام حسین می رویم، باید بیشتر به جنبه ولی اللهی، حبیب الهی و خلیل اللهی فکر کنیم و با این کلمات پیوند برقرار کنیم.

در اولین فقره از زیارت اربعین می خوانیم: «السلام علی ولی الله و حبیبه= سلام بر تو ای ولی خدا و حبیب خدا». این عبارت، هم پذیرش است و اعتقاد و در دلمان را باز می کنیم و سخن می گوییم با امامی که ولی الله است. هم دوست خداست و هم ولایت دارد از ناحیه خدا که مسئول و امام است.

اعتراف می کنیم که با این شخص سر و کار داریم. این اعتراف به شدت انسان را با خلیفه الله پیوند می دهد. با امامی که زنده است و اعلام می کنیم که بر من اشراف دارد و  احوالات و نیازهای ما را می داند. با چنین امامی حرف می زنیم.

کلمه ی «حبیبه» داستان فوق العاده مهمی است، چون با دل حرف زده است. قیمت هر انسانی این است که محبوب او بر دلش بالاترین تسلط را دارد.

معشوق اصلی انسان الله است که در این بخش، شعار انسان لا اله الا الله است. یعنی من معشوقی جز کمال مطلق و بی نهایت که الله است را ندارم. تنهاعشق لایق انسان، الله است. بقیه عشق ها لایق انسان نیستند، چون او را محدود می کنند. باطن انسان در گرو معشوق است. حالا ببین چه کسی محبوب دلت است؟

باید روز به روز اخلاق مان بیشتر شبیه الله شود. معشوق من مرا دوست دارد و اوج محبوبیت را دارد. حبیب الله است. یعنی کسی که خدا به شدت او را دوست دارد. به محض اعتراف سیدالشهداء محبوب خداست. لذا نمی توان دشمن او را دوست داشت، یا فرهنگ و طاغوت یزیدیان زمان خود را نمی توانیم بپذیریم. بنابراین از فرهنگی که خلاف این شخصیت باشد بیزاریم و آنچه را که دوست ندارد، از آن بیزاریم.

محبوب امام حسین کیست؟ او چه سبکی را دوست دارد؟ او باید محبوب من باشد. محال است کسی امام حسین را دوست داشته باشد و بی حجاب باشد، یا سبک زندگی دشمنانش را دوست داشته باشد.

پس دوستی های من باید براساس آنچه خدا می پسندد، باشد. مومن اینگونه است . پس در خوبیها و بدی ها، زشتیها و زیبایی ها، دوست داشتن ها و تنفرها باید میل معشوق مان را در نظر بگیریم.تا انسان سبک و نظام فکری اش را براساس معیارهای الهی نچیند، نمی تواند به آرامش درونی برسد.

پس اگر شخص از نظر نظام درونی دراین خصوص به هم ریخت، دیگر تعادل ندارد. چون محبت هایش الهی نیست، به شدت سست می شود و ایمانش را از دست می دهد.

اگر معشوق های فوق عقلانی و عقلانی در مرتبه ای بالاتری از معشوق حیوانی، گیاهی و مادی باشد، آن وقت است که به آرامش در دنیا و آخرت می رسد. ولی اگر بر عکس شد، آن وقت تعادل روحش برهم می خورد.

وقتی می خوانیم:«السلام علی خلیل الله و نجیبه» باید بدانیم که خلیل یعنی دوست خاص. یعنی کسی که خلوت و تنهائی با معشوقش دارد. یعنی کسی که خودش را از غیر معشوق (جمادی، گیاهی، حیوانی و عقلی) خالی کرده است. چون غیر معشوق ها لایق دل او نیستند، الله قلب او را تصرف می کند. بنابراین، خدا هر کسی را برای دوستی ویژه خود انتخاب نمی کند.

یار دل آرام دل برده از ما      آرام آرام الحمدلله

پس خلیل الله دلش را از دنیا خالی کرده است. خلیل الله خیلی بار معنایی دارد. در زیارت اربعین کلمات به حالت ریاضی انتخاب و تنظیم شده است.