حکومت امام زمان عج حکومت ارزش ها و شرافت هاست

با وجود این که در هر نظامی به دنبال «پست و مقام رفتن» ضد ارزش بوده و جزء کمالات حیوانی و موهوم محسوب می شود، اما اگر کسی این کمالات حیوانی و وهمی را در استخدام کمالات انسانی قرار دهد، می تواند در دولت کریمه امام زمان نیز از صاحب منصبان باشد.

در آن دولت، برخلاف دولت های امروزی که مقام افراد اعتباری است، مقام افراد حقیقی است. یعنی درجه بندی مردم براساس جایگاه و مقام معنوی آنهاست. یعنی شخصی که از نظر داشتن سِمت و پُست در رأس حکومت حضرت است، حتماً از نظر قیمت و شرافت انسانی هم در رتبه ی بالایی قرار خواهد داشت. در دولت های امروزی ممکن است وزیری، رئیس یا نماینده ای منافق و فاسق باشد. اگر یک نفر رأی بیاورد و به سِمتی منصوب شود، معلوم نیست، قیمت و شرافتش از بقیه انسانها بیشتر باشد. اما در حکومت امام زمان، انتصاب شخص در هر پست و منصبی، بیانگر تشابه او به امام زمان است.

این ها به خاطر آن است که امام زمان مظهر «مَلِکِ الناس» است، «مَلِک» یعنی پادشاه و خداوند مِلکِ خود را در زمین به وسیله پادشاه انسانی اداره می کند. امام زمان علاوه بر این که مظهر همه اسماء الهی است، مظهر پادشاهی خدا هم است. برای همین است که مومنان در دعای افتتاح می خوانند: خدایا! رغبت ما دولت کریمه ی امام زمان است. «اَللّهُمَّ اِنّا نَرغَبُ اِلَیکَ فی دَولَۀٍ کَریمَه تُعِزُّ بِهَا الاِسلامَ وَ اَهلَه = خدایا به سوى تو مشتاقیم‏، براى یافتن دولت كریمه‏اى كه اسلام و اهلش را به آن عزیز گردانى».

این یعنی من هر جایی یک مسلمان بدبخت و گرفتار می بینم، واقعاً دلم می سوزد، حاضر نیستم یک مسلمان را چه شیعه یا سنی ذلیل ببینم. مهم است که بدانیم، از بین میلیونها انسانی که دعای افتتاح را می خوانند، چند نفر رغبت به «دولت کریمه» دارند؟ بیش از هزار سال است که این دعا را به ما داده اند و در شبهای ماه رمضان آن را می خوانیم، البته درغیر از ماه مبارک هم می شود این دعا را خواند.

دراین دعا می خوانیم: «وَ تُذِّلُ بِهَا النِّفاقَ وَ اَهلَه وَ تَجعَلُنا فیها مِنَ الدُعاۀِ اِلا طاعَتِک= و نفاق و اهلش را به وسیله آن دولت خوار ساز و ما را در آن دولت از دعوت‏كنندگان به سوى طاعتت قرار ده». یعنی به وسیله دولت کریمه ی امام زمان است که نفاق و اهلش ذلیل می شوند.

اوج دعا اینجاست که از خدا می خواهیم، «خدایا! ما را جزء مبلغین و رهبران حکومت امام زمان قرار بده». یعنی در دولت کریمه ی حضرت، ما عضو عادی نیستیم. ما در آن حکومت جزء مربیان مردم و جزء بزرگان حکومت هستیم. مسلم است، کسی که چنین خواست ه­ای داشته باشد، باید از همین حالا اهل طاعت و دعوت باشد. اگر بطور جدی چنین نباشیم، متأسفانه در دولت حضرت نیز، نخواهیم توانست تمنّای پست مقام داشته باشیم.

«وَ تَرزُقُنا بِها کَرامَۀَ الدُنیا وَ الآخِرَۀ = و كرامت دنیا و آخرت را از بركت آن روزی مان فرمایی». این درخواست از خدا یعنی ما وقتی به دولت کریمه حضرت برسیم، تمام بزرگی ها و زیبایی های دنیا و آخرت و هر چه کرامت، عزت و قشنگی است برایمان قابل دریافت خواهد بود.

در فراز دیگر این دعا می خوانیم: «اَللّهُمَّ اِنّا نَشکُوا اِلَیکَ فَقدَ نَبیِّنا وَ غَیبَۀَ وَلیِّنا= خدایا به تو شكایت مى كنیم، از فقدان پیامبرمان، و غیبت امام مان».

زمانی که این دعا را می خوانیم، اگر آقا امام زمان از ما بپرسد، آیا در گفتارتان صادقید؟ آیا واقعاً از اینکه من نیستم، شاکی هستید؟ چه پاسخی خواهیم داد؟ آیا همین حقیقت را که در زندگی اکثر ما هست را به زبان خواهیم آورد که: «خیر، ما این دعا ها را برای ثواب می خوانیم،و گرنه ما با شما کاری نداریم؛ شما در همان غیبت خودتان تشریف داشته باشید؟

بنابراین، ما تا حقیقتاً شاکی نشویم و دو صفتی که امام زمان فرمود، یعنی «وفاداری» و «همدلی» در دل ما و بین ما ایجاد نشود، محکوم به تحمل غصه ها، سختی ها و گرفتاری ها هستیم.

با برقراری دولت کریمه امام زمان، جهل، مریضی، فقر و همه مشکلات برچیده می شود و گناهکارترین عضو یک جامعه، تبدیل به یک ولی خدا می شود. ارتباط انسان ها از زمین با برزخ برقرار می شود. یعنی افراد به شدت رشد معنوی می یابند؛ انسان جزء اولیاء خدا می شود.

بحث جهاد جلسه سوم