غبارِ میدان جهاد هیچ وقت با دود جهنم جمع نمی شود

بررسی مسأله ی «جهاد» موضوع سخنان استاد محمد شجاعی در مراسم تجدید «میثاق با امام امت و شهدا» بود که در تاریخ 95/7/10در مرقد امام امت ره و مزار مطهر شهدا در بهشت زهرا برگزار شد.

مدیر مسئول مؤسسه منتظران منجی f بعد از شکرگزاری خداوند به خاطر سعادتِ تجدید عهد و پیمان با امام و شهدا گفتند: «فراموشی امام و غفلت از شهدا یک گناه بزرگ، قساوت و شقاوت است» همانگونه که مقام معظم رهبری فرمودند: «یاد شهدا کمتر از شهادت نیست».

مسأله «جهاد» در راه خدا مسأله مهمی است، پیامبر a درباره ی آن می فرمایند: «اگر کسی خدا را ملاقات کند در حالی که اثری از جهاد نداشته باشد، خدا را ناقص ملاقات کرده است». بنده ای که سه معشوق اصلی او (الله، اهل بیت و جهاد) است، باید حتماً‌ اثری از جهاد داشته باشد، اثر جهاد یعنی سختی هایی که از جهاد در نفس، زندگی و اقتصاد انسان هویدا باشد. در حدیثی پیامبر a فرمود:« اگر کسی بمیرد و جهاد نکرده باشد و آرزوی جهاد هم نداشته باشد، بر شعبه ای از نفاق می میرد». کسی که عافیت طلب است و روح جهاد ندارد، منافق از دنیا می رود.  

قرآن درباره برابر نبودن مجاهدان با غیر مجاهدان می فرماید:« لَا یَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِینَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَى الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا= مؤمنان خانه‏ نشین كه زیان‏ دیده نیستند با آن مجاهدانى كه با مال و جان خود در راه خدا جهاد مى كنند یكسان نمى‏ باشند خداوند كسانى را كه با مال و جان خود جهاد مى كنند به درجه‏ اى بر خانه‏ نشینان مزیت بخشیده و همه را خدا وعده [پاداش] نیكو داده و[لى] مجاهدان را بر خانه‏ نشینان به پاداشى بزرگ برترى بخشیده است» (نساء/95).

مؤمنینی که نشستند و روح جهاد نداشتند، عافیت طلب بودند و در موقع جهاد خود را معاف دانستند و ضرری در زندگی به آنها وارد نشد و هیچ خسارتی در راه دین ندیدند با مجاهدینی که در راه خدا جهاد کردند، مساوی نیستند. به قدری بین شان فاصله زیاد است که اگر این مومنین به بهشت راه پیدا کنند و مجاهدین را ببینند، مثل کسانی هستند که از زمین به ستاره ها نگاه می کنند.

در روایت داریم، مردى براى عبادت خدا به كوهى رفت و خانواده اش از او نزد پیامبر شکایت کردند. پیامبر او را از این كار نهى كرد، بعد فرمود: «إنَّ صَبرَ المسلمِ فی بعضِ مَواطِنِ الجِهادِ یَوما واحدا خَیرٌ لَهُ مِن عِبادَةِ أربعینَ سنةً = اگر مسلمان یك روز در میدانى از میدان هاى جهاد پایدارى ورزد، برایش بهتر است از چهل سال عبادت كردن». «مواطن جهاد» مختلف است. همیشه صحنه ی جنگ و عملیات نیست، گاهی وقتها طی مسیر است، گاهی راهپیمایی، معطل شدن، گرما و سرما دیدن و اضطراب است.

تمام خیر دنیا و آخرت انسان با جهاد حاصل می شود. در دوران انقلاب اسلامی تمام خیرات و برکات ما زمانی بوده که روح جهاد داشتیم و آنجا که روح ترس و تساهل و تسامح داشتیم، ضرر کردیم. جاهایی که مردانه ایستادیم و از محدودیت ها و تحریم ها نترسیدیم، موفق بودیم. خداوند در ذاتِ ترک جهاد ذلت قرار داده است. این ذلت به این خاطر است که شخص با ترک روح جهاد فاسق می شود، چون عشق الله و رسول و جهاد را کنار می گذارد و عشق به دنیا را ترجیح می دهد. به محض اینکه شخص تعادل روی صراط را از دست می دهد و سه معشوق (الله، رسول الله و جهاد) را در رتبه دوم قرار می دهد، ترس، تنبلی، بی حوصلگی و فسق سراغش می آید. قاعده جهاد این است.

استاد شجاعی در مورد عظمت جهادگران  به حدیث پیامبر استناد کرده، اینگونه ادامه دادند، پیامبر a می فرماید:« بجنگید تا برای فرزندان خویش مجد و عظمت بیاورید.» پدری که در جنگ و جهاد شرکت نکرده و موطن خطرناک ندیده، تیری شلیک نکرده، در نگاه همسر و فرزندانش شخصیت بزرگی ندارد. زنانی که شوهران و پسران شان را به جبهه و به میادین خطرناک فرستادند، ‌آدم های قدرتمند، وفادار، شادتر و آرام تری هستند، زیرا جهاد زن در این است که از شوهر و پسرش گذشته است.

در جهاد این مهم است که به عشق الله از چیزهایی گذشت کنیم. مثل ابراهیم که اسماعیل را در دلش ذبح کرد و از او گذشت. آنچه که ما را در این گذشتن از وابستگی ها کمک می کند، «ایمان» است.  

آوارگی، طردشدگی و تنهایی امام زمان ما به پایان نمی رسد مگر با جهاد. وقتی عزیزی از شما در دست دشمن اسیر باشد، یا مالی از شما را غصب کرده باشند، چگونه آن را پس می گیرید، قطعاً‌ با تلاش و زحمت.

فرهیختگی انسان در عشق به الله، اهل بیت و جهاد است، حتی اگر فردی عالم ترین و عابدترین مردم باشد. با دشمنان خدا و معشوقش جهاد می کند مردن یا کشته شدن در راه خدا را از خدا می خواهد. مرگ با کشته شدن فرق دارد.  

امام باقر A فرمودند:«مردى خدمت پیامبر a آمد و عرض كرد: من خواهان و شیفته جهاد هستم. پیامبر فرمود: پس، در راه خدا جهاد كن؛ زیرا اگر كشته شوى، نزد خدا زنده اى و روزى مى خورى، اگر بمیرى، پاداشت با خداست و اگر برگشتى، از گناهان پاك گشته ای». رزمندگان ما در زمان جنگ، اگر دست یا پای شان قطع می شد، یا چشم شان را از دست می دادند، باز هم به جبهه می رفتند؛ در صورتی که عذرشان پذیرفته بود؛ ولی آنها با رغبت و با نشاط به سمت جهاد می رفتند. روزی خوردن نزد خدا بالاتر از بهشت است.

نبی اکرم a: «لَا یَجْتَمِعُ غُبَارٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ دُخَانُ جَهَنَّمَ فِی = هیچ وقت غباری که در راه خدا بر انسان می نشیند، با دود جهنم جمع نمی شود». اگر کسی اهل جهاد بود و غباری بر او نشست، منظور از غبار خاک نیست، بلکه سختی ها و مشقاتی است که در مسیر جهاد به انسان وارد می شوند. اگر اثر جهاد در زندگی فردی باشد، آتش جهنم او را نمی سوزاند. مرحوم قاضی طباطبایی در مسیر بسیجی هایی که رژه می رفتند، می ایستاد برای اینکه غبار رژه آنها بر رویش بنشیند.