یک خانم ژاپنی مسلمان شده، برای حفظ حجابش پایداری های زیادی کرد

خانم هوشینو که حالا با یک جوان ایرانی که خود از فعالان فرهنگی می باشد، ازدواج کرده است، گفت: چون پیرو قرآن شده بودم، باید از دستورات آن به خصوص مسئله حجاب پیروی می کردم. اما این کار در ژاپن بسیار سخت بود. نمی شد به همه بگویم که من مسلمان شده ام؛ اما باید حجابم را رعایت می کردم. به همین منظور، لباس گشاد و بلند ژاپنی می پوشیدم و کلاهی بزرگ بر سر می گذاشتم که این کلاه، تا نیمی از صورتم را هم می پوشاند.

از سوی دیگر برای حفظ عزت نفس خودم و این که دوست نداشتم از نظر اقتصادی به خانواده ام تکیه کنم، به دنبال پیدا کردن شغلی بودم. اما در هر جایی نمی توانستم کار کنم. زیرا با حجاب نمی شد بر سر کار حاضر شوم و رعایت حجاب هم برایم خیلی مهم بود.

اما بالآخره کاری پیدا کردم که «رعایت حجاب» در آن توفیق اجباری بود. در یک قصابی بزرگ که کار ما خردکردن گوشت بود، مشغول به کار شدم. می دانستم که کارکنان آن باید از نظر بهداشتی، لباس بلند بپوشند و روی سرشان را هم طوری بپوشانند که صورت آنها هم کامل پوشیده باشد و فقط دو چشم آنها دیده شود. این برای من بهترین شغل بود. تا چند سال در ژاپن با سختی های زیادی که برای حفظ حجاب تحمل می کردم، زندگی کردم. در این راه مقاومت و پایداری زیادی کردم. اما وقتی به ایران آمدم، برایم خیلی شیرین بود که دیگر کسی مرا برای حجاب اذیت نمی کند؛ دیگر کسی برای مسلمان بودنم مرا مسخره نمی کند. برایم خیلی شیرین است که با برادران و خواهران ایمانی ام در نماز جماعت شرکت می کنم و خدا را عبادت می کنم.

وقتی که من در ایران به بعضی از خانم های ایرانی «شُل حجاب» امر به معروف می کنم، آنها خوشحال می شوند و از من تشکر می‌کنند.

خانم هوشینو از همسرش درخواست کرده بود که در مراسم های دینی اجازه دهد که در بخش مردانه بنشیند، وقتی که همسرش علت را پرسید او با تأسف گفت: در بخش زنانه، اکثر خانم ها نه تنها به سخنرانی و مداحی گوش نمی کنند، بلکه آنقدر سر و صدا و شلوغ می‌کنند که امکان گوش کردن برای بقیه وجود ندارد.