گاهی «نیت» انسان، همان عملش حساب می شود؛ (بخش دوم)

خداوند می فرماید: «یحشر الناس علی اعمالهم = مردم براساس اعمالشان محشور می شوند»، بلکه می فرماید: «یحشر الناس علی نیاتهم= مردم طبق نیت هایشان محشور می شوند».

پس معلوم شد که در قیامت افراد براساس نیت هایی که داشته اند، محشور می شوند. برای همین است که بعضی افراد که نیت های خوبی داشته اند، در قیامت در اعمالشان چیزهای خوبی نوشته می شود که آن ها را انجام نداده اند.

وقتی سئوال می کند که من این اعمال را انجام نداده ام چطور برایم نوشته شده است؟ جواب می شنود که این نیتهای خوب را داشته اید که انجام بدهید؛ برای خدا فرقی ندارد که نیت تو به عمل نرسیده و صورت خارجی پیدا نکرده است؛ مهم این است که انسان به این درجه برسد که بتواند نیت خوبی بکند؛ بتواند به نیتهای خوبی دست پیدا کند.

از رسول خدا (صل الله علیه و و آله)داریم: «اذا عملت عملا، افعمل به خالصاً؛ لانّه لایقبل من عباده الاعمال، الا ما کان خالصا= هر گاه عملی را انجام دادی، آن را خالص برای خدا انجام بده؛ زیرا به راستی که هیچ عملی از بندگان قبول نمی شود، مگر آن چه که خالص برای خدا باشد».

یعنی ما نمی توانیم اعمالی که قلابی هستند و نیت خالص در آن نیست، به خدا بفروشیم؛  وقتی که عملی خالص برای خدا نیست، اگر 50 سال هم باشد، ارزشی ندارد . شخصی می گفت من 30 سال نماز جماعت می خواندم وصف اول هم می ایستادم؛ یک روز دیر رسیدم و صف دوم ایستادم؛ وقتی صف دوم قرار گرفتم، از مردم احساس شرمندگی و خجالت می کردم که ای بابا این که 30 سال همیشه صف اول بوده؛ چی شده که آمده در صف دوم؟

بعد فهمیدم که برای من صف اول و دوم مطرح است؛ رفتم و 30سال نمازم را قضا کردم. برای خدا که نمی توانیم شریک قرار بدهیم. «قال الله تعالی: ان خیر شریک، من اشرک فی عمله، لم اقبله الا ما کان بی خالصا= من بهترین شریک هستم؛ هرکس درعملش شرک بورزد، از او قبول نمی کنم مگر این که خالص برای من باشد».

شرح این حدیث این است که شریکها از هم نمی گذرند، مثلاً می گویند اینقدر سهم من؛ وآنقدر سهم توست. خدا می فرماید من با شریک هایم این گونه رفتار نمی کنم؛ هر کس عملی را انجام دهد و مرا با یادگیری شریک کند، من همه را می دهم به شریکم؛ من فقط عملی را می خواهم که مخصوص خودم باشد؛ برای من باشد؛ این یعنی همۀاعمالی که برای شریک است، برای نفست است، نه برای خدا .یعنی در صورت ظاهر مال من است؛ اما در معنا مال کس دیگر است؛ به خاطر نفست است.

برگرفته از سلسله جلسات معرفت نفس