نوشتار حاضر ترجمه و شرحی بر سخنان امام صادق (علیه السلام) است. عبدالله بن جندب از علمای بزرگ شیعه و راویان پارسا و مورد اطمینان در سده ی دوم هجری و از یاران امام صادق، امام کاظم و امام رضا (علیهم السلام) است.
وی نزد ائمه (علیهالسلام) مقام و منزلت رفیعی داشته و به جهت شخصیت ولایتی که در او بوده و آمادگی روحی لازم جهت در اختیار او قرار داده اند که می تواند دستورالعمل کاملی جهت سیر و سلوک طالبان حقیقت باشد. عشق و ارادات خالصانهی عبدالله بن جندب به اهل بیت (علیهمالسلام) و تلاش فراوان او برای ترویج فرهنگ شیعی سبب شده است که نام او در بین صدها راوی حدیث جاودانه بماند. روایت های فراوان او گواه بر این است که وی در نقل و حفظ احادیث ائمه (علیهالسلام) نقش عمده ای داشته است.
در توصیه های امام صادق (علیهالسلام) به عبدالله بن جندب به طور عمده به روحیات و صفاتی اشاره می شود که یک مؤمن واقعی و یک شیعه ی ناب نیازدارد و اوصافی را که اولیاء خدا و یاران واقعی اهل بیت (علیهالسلام) باید داشته باشند به ما میشناسانند. همین گونه که قرآن «تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ» است و نازل شده از طرف پروردگار عالمیان میباشد، «لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ» جزء مطهرون امکان دستیابی به اصل آن را ندارند.
احادیث اهل بیت عصمت و طهارت (علیهالسلام) نیز از مقامی صادر شده که هر کس امکان ورود به آن حریم را ندارد و کسانی که دست اندرکار ترجمه ی سخن معصوم هستند، بیش از این نمی توانند اذعان کنند که ما فقط همین معنا را از این الفاظ فهمیده ایم، و ای بسا که این سخنان آسمانی چهره های دیگری از نظر ظاهری داشته باشند که به ذهن مترجم خطور نکرده است. به همین خاطر ادعای ما این نیست که ترجمه ی بدون نقص و کاملی را ارائه داده ایم، همین قدر امیدواریم همانگونه که آن بزرگواران می توانند عنایت خاص خود را نصیب شخصیتی مانند عبدالله بن جندب کنند تا در برابرشان زانو بزند و از چشمه ی سرشار حال ما کنند تا فقط در بر گردان سخن ایشان به فارسی به بیراهه نرویم و در حد وسع خویش این امانت را به دیگران منتقل کنیم.
