حمزه جوانی و عمرش را در خدمت به پیامبر و دین خدا گذاشت و مدال شهادت گرفت

سلحشورى و توان رزمى وى همزمان با آغاز دوره جوانى نمودار شد. آن آزادمرد، حتى پیش از پذیرش اسلام، از رسول خدا در برابر آزارهاى مشركان‏ حمایت مى‏ كرد و گرویدن وى به اسلام، موجب شد که پس از آن‏ مسلمانان از انزوا بیرون آمدند و قریش بعد این بود که از آزارهاى خود بر پیامبر خدا كاستند و رفتارشان با رسول خدا و مسلمانان‏ ملایم‌تر شد. حمزه(علیه السلام) همراه دیگر مسلمانان به مدینه هجرت كرد و خدمات ارزنده ‏اى بویژه درامور نظامى ارائه داد. پیامبر با تشكیل گروه‌هاى رزمى درصدد برآمدند امنیت مدینه را تامین كرده، مسلمانان را براى رویارویى با دشمنان آماده سازند. بر این اساس هفت ماه پس از هجرت، نخستین‏ گروه گشتى رزمى را به فرماندهى حضرت حمزه (علیه السلام) ، اعزام نمودند. گرچه این‏ رویارویى بدون درگیرى پایان یافت؛ ولى حمزه کاری کرد که نشانه ‏اى از اقتدار سپاه اندك اسلام در برابر كاروان بزرگ به نمایش بگذارد. «حمزه»، آن رزمنده نستوه در جنگ بدر حضورى درخشنده داشت. این نبرد با امدادهاى الهى و دلاورى‏ هاى بى‏ مانند امیرمومنان على (علیه السلام) و سلحشورى حمزه، با پیروزى قاطع سپاه اسلام‏ به پایان رسید. در این پیكار تنى چند از سران كفر به دست تواناى حمزه به هلاكت ‏رسیده یا به اسارت درآمدند. یهودیان بنى‏ قینقاع ‏نخستین گروه یهود بودند كه با اسلام اعلام جنگ نمودند ، سپاه اسلام قلعه آنها را محاصره كرد. آنگاه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آنان را از مدینه تبعید نمود و اموالشان رامصادره كرد. یك سال پس از جنگ بدر، غزوه احد با هدف مقابله با مشركانى كه براى انتقام‏ گیرى‏ از مسلمانان و جبران شكست‏ بدر به سمت مدینه آمده بودند آغاز گردید. حضرت حمزه (علیه السلام) از معدود قهرمانانى‏ بود كه در جنگ ، نشان بر خود مى ‏نهاد و بدین وسیله خود را به دوست و دشمن معرفى‏ مى‏ كرد. او با این عمل، از یک سو پیامبر و پیروانش را شاد می کرد و از سوی دیگر دشمنان را به غضب و ناامیدی می کشاند. او نمونه ‏اى از شجاعت و دلیرى در میدان نبرد بود، خود را به اعماق صفوف‏ دشمن مى‏ رساند و با دشمن درگیر مى ‏شد، از قدرت بازوى برجسته‏ اى بهره‌مند بود. در احد با دو شمشیر پیش رسول خدا مى‏ جنگید و مى‏ گفت: "من شیر خدا هستم!". وی در جنگ احد، به هنگام تهاجم دشمن،با وفاداری و ثبات‏ قدم از رسول خدا دفاع مى‏ كرد. او توانست‏ ۳۰ تن از مشركان را به هلاكت‏ برساند. یكى از مشركان به نام "وحشى‏"، زیر درختى در كمین آن سردار دلاور نشسته بود حمزه او را دید و آهنگ او كرد. یكى از دشمنان راه‏ را بر او بست ، حمزه به او حمله كرد و وى را به قتل رساند. سپس با شتاب به سوى ‏وحشى خیز برداشت ولى پایش در گل سر خورد و به زمین افتاد. در این هنگام وحشى ‏زوبین به سویش پرت كرد ... و بدین ترتیب آن بزرگوار پس از عمرى جهاد در راه خداو یارى پیامبر گرامى به ملكوت اعلى پیوست و آن سردار رشید، شهید شاهد بارگاه ‏الهى شد. رسول خدا (صلى الله علیه وآله) در منزلت او فرمود: " سالار شهیدان در روز قیامت نزد خداوند حمزه است‏ " .