لباس شهرت، تشبه به کفار، خواری را در پی داشته و فرد را از رحمت خدا دور می کند

رسول خدا (صل الله علیه و آله) در مورد كسانى كه شخصيت را در لباس زيباتر مى ‏دانند و با پوشيدن آن، خود را برتر از ديگران احساس مى‏ كنند و انتظار دارند كه همه چشم‏ ها به دنبال آن‏ها باشد و دیگران حسرت لباس آنان را بخورند و آن‏ها را خوشبخت به حساب آورند، مى ‏فرمايد: «هر كس در دنيا لباس شهرت بپوشد [لباسى كه با آن مشهور شود] خداوند او را در روز قيامت لباس خوارى مى‏ پوشاند»

همچنین در جای دیگر فرمودند: «هر كس لباسى بپوشد كه به وسیله آن بر مردم مباهات [و تفاخر] كند، خداوند به او [به نظر رحمت] نمى‏ نگرد تا این‏كه آن لباس را از تن درآورد.»

حضرت صادق (علیه السلام) نیز مى‏ فرماید: «خداوند شهرت لباس را دشمن مى‏ دارد.»

اسلام به‏ طور كلى با این‏كه انسان چیزى را كه منشأ ارزش واقعى او نیست، ارزش بپندارد مخالف است؛ یعنى این‏طور خواسته كه به هر چیز به مقدارى كه ارزش دارد اهمیت داده شود نه بیشتر. مباهات به لباس و غیره، به این معنى است که فرد این‏ها را ملاك ارزش انسانی می داند؛ یعنى سراب، یعنى دروغ، یعنى خود فریبى و دیگر فریبى.

لباس جدید و زیبا، زیبایى چهره، قدرت بدنى، خانه بزرگ و زیبا و اتومبیل خوب و زیبا، هیچ‏كدام نه تنها بد نیستند، بلكه خوب و مفید نیز مى ‏باشند و اسلام نیز هرگز نفرموده كسى كه مى‏ تواند از راه حلال و صحیح از این‏گونه موارد استفاده كند، محروم بماند؛ ولى این‏گونه امور را اوّلاً ارزش نهایى و هدف زندگى انسان و حد نهایى رشد انسانى او نمى‏ داند، در ثانى نعمت ‏هاى خدا و استعدادهاى بشرى را فقط در محدوده همین امور، محصور نمی کند.

برگرفته از کتاب در و صدف

کلیدواژه ها: حجاب و عفاف ، کتاب در و صدف ، شهرت لباس ، حضرت صادق (علیه السلام) ، استاد شجاعی ،