مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
بهشت دارای مراتب و درجاتی است. یکی از بهشت ها، بهشت در معنای عام است که در آن باغ و بوستان و حور و... است. یکی هم "جنت اللّقاء" است. نه درختی در آن هست، نه قصر و نه سایر این گونه امور؛ فقط خدا در آن است.
«بهشت خدا» که از همه ی بهشت ها بالاتر است. در این بهشت، انسان چیز دیگری به غیر از خدا را نمی خواهد. یعنی انسان وقتی با محبوب است جز خود محبوب، چیز دیگری را نمی خواهد و اصلا دوستن دارد که از محبوب خودش غافل شود و به دیگری نگاه کند. این اکرام است که محبوب، خودش را عریان در اختیار عاشق قرار دهد. برای همین است که حضرت سجاد (علیه السلام) در چند دعا از جمله دعای مریدین، خطاب به خداوند عرض می کند: «یاجنتی؛ ای بهشت من!»
امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمود: «خداوند این بهشت را برای بدن های شما خلق کرده است». یعنی بهشتی که با این خصوصیات دنیایی است. درخت و قصر و شراب و لوءلوء و... اما برای روح این طور نیست. بهشت روح از مقوله ماده نیست. روح چیزی می خواهد بسیار فراتر و بالاتر از اینها که همان بهشت لقاء است.
برگرفته از مباحث خودشناسی در ماه رمضان
کلیدواژه ها:
آثار استاد