بزرگترین آرزو در شب لیله الرغائب چیست

اگر كسی به خودش با هویت انسانی برخورد كند دعا می‌كند مستجاب شدن یا نشدنش تغییری در او به‌وجود نمی‌آورد. اصل هویت من هویت عبد بودن من است. در بخش عبد بودن خدا هیچ دعایی را بدون اجابت نمی‌گذارد. ما در طبیعت گیر داریم در فطرت اصلاً محدودیت ثروت نداریم.

ما باید این سه ماه را تمركز بگیریم برای این كه كودك عزیز روان با حق تعالی انس بگیرد. قرآن با زبان آدم حرف می‌زند. نمی‌فهمیم چه می‌خوانیم. در مرحله تصور هستیم و هیچ‌وقت به تصدیق نمی‌رسد و هیچ‌وقت وجودی نمی‌شود.

زبان قرآن را یاد بگیریم تا بتوانیم از قرآن كه شراب مؤمن است مست كنیم. اگر كسی مستی فطری به سراغش بیاید قرآن را با صدای خدا می‌خواند. اگر این سه ماه فصلی است كه باید به كودك عزیز روان فكر كنم و از خود طبیعی‌ام فاصله بگیرم، دغدغه‌های من هم كم می‌شود. شاد می‌شوم، برای طبیعت عصبی نمی‌شوم و دلشوره سراغم نمی‌آید. گریه برای طبیعت، برای انسان غم می‌آورد ولی گریه برای فطرت برای انسان شادی می‌آورد. بافت فطرت این‌گونه طراحی شده است. همه كسانی كه آدم‌های عصبی، زودرنج و حساس هستند، دچار خودفراموشی شده‌اند. علامت مؤمن شادی و آرامش است. برای این‌كه مؤمن انسان است یعنی كودك عزیز روان و خود حقیقی‌اش را فراموش نكرده است. به میزانی كه دلشوره خود حقیقی‌ات را داری می‌بینی كه ماه رجب و شعبان و رمضان بیشتر به شما خوش می‌گذرد اما وقتی دغدغه‌های دنیایی دارید از سحر و افطار چیزی نمی‌فهمید.

بهتر است ما بدانیم که چه آرزوهایی خوب است که در ماه رجب و در کل زندگیمان به این‌ها توجه داشته باشیم. گاهی وقت‌ها انسان عمرش را برای این آرزوها می‌گذارد، بعد از مدتی متوجه می‌شود که این آرزوها ارزش بسیار کمی داشتند و تمام تلاشی که برای بدست آوردن آن‌ها کرده به اندازه یک دقیقه عمر یک ولی خدا قیمت داشته است.

چون خودش را نمی‌شناخته و عمر خودش را در آرزوهای بچه‌گانه و نسبت به آخرت و ابدیت خودش تلف کرده است. هرقدر خودمان را بیشتر بشناسیم، آرزوهایمان شادی‌آورتر و آرام‌تر خواهد بود. گاهی انسان انتخاب‌ها و آرزوهایی دارد که موجب غصه و فشار دنیا و آخرت می‌شود. این بی‌سلیقگی و خودنشناسی است.

رزمندگان ما در دوران جنگ، کم‌ترین استراحت و بیشترین شادی را داشتند. نوع آرزوهای آن‌ها شادی بخش بوده است.

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: من از امت خودم بر دو چیز می‌ترسم؛ آرزوهای طولانی و آرزوهای مستمر بی‌ارزش که باعث می‌شود انسان هیچ‌وقت از خداوند تبارک و تعالی لذت نبرد. چون وقتی او را به مناجات و خلوت و ملاقات با امام زمان (علیه السلام) دعوت می‌کنی، می‌گوید من الان وقت ندارم، مشغله دارم. دغدغه این مسائل را ندارد، زیارت عاشورا می‌خواند اما راست نمی‌گوید چون آن‌قدر مشغله برای خودش درست کرده و آرزوهای پوچ دارد که فکر این مسائل مهم را ندارد.

خدایا از بزرگ‌ترین آرزوهای ما در ماه رجب این است که به ما صدق عنایت کن. تنبلی و بی‌حوصلگی را از ما دورکن. به فرمایش امام صادق (علیه السلام) ؛ کلید همه بدی‌ها تنبلی و بی‌حوصلگی است.

در دعاهای هر روز داریم؛ «اللهم فاهدنی هدی المهتدین»؛ انبیاء، صدیقین، شهداء و صالحین

«وارزقنی اجتهاد المجتهدین»؛ ماه رجب شروع است باید سرعت بگیرید تا برای شعبان و رمضان اوج بگیرید. اگر از اول اهل اجتهاد نباشید و انرژیتان کم باشد هم دنیا و هم آخرتتان خراب می‌شود.

امام رضا (علیه السلام) فرمودند: کسی که از خدا موفقیت می‌خواهد اما اجتهاد ندارد (سخت‌کوش نیست)، خودش را مسخره کرده است.

امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند: خداوند خیلی دوست دارد که بنده‌اش خودش را در راه خدا خسته کند.

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: این خستگی مرا محبوب خدا می‌کند.

دعاها نسبت به رحم‌های زمانی و مکانی تنظیم شده است.

در دعاهای ماه رجب این نوع خواستن‌ها با هدف رجب تنظیم شده و قرار است ما را به یک جا و هدف و قدرت خاصی برساند. دعا نمی‌کنیم که دعا کرده باشیم، بلکه دعا می‌کنیم که به یک دارایی خاصی برسیم. باید در ماه رجب روی این‌ها سرمایه‌گذاری کنیم.

«اللهم انی اسئلک صبر الشاکرین لک»؛ صبر شاکر غیر از صبر آدمی است که اهل بی‌طاقتی و زودرنجی است. کسی که شاکر نیست وقتی صبر می‌کند بعد از مدتی این صبرها برایش تبدیل به عقده و ناراحتی و فشار روانی می‌شود. یک نفر در بلا با شکر به شادی و آرامش می‌رسد «و ما رأیت الا جمیلا» و یک نفر به فشار عصبی و قرص خوردن و خودکشی و پوچی می‌رسد، چون شاکر نبوده است. بنابراین اگر کسی شکر را از زندگیش حذف کند، گیج است. (شکر جزو فضل آدمی است؛ یعنی اگر شکر را از آدم حذف کنیم می‌شود حیوان)

آدمی که مبهم است رفتارهایش کنترل شده نیست. زمانی است که نمی‌داند دارد امتحان می‌شود. وقتی بداند هر اتفاقی برایش بیفتد آن را امتحان می‌داند. کسی که شاکر نیست اصلاً حوصله کارهای جدی انسانی را ندارد. نمی‌تواند رفتارهای موفق و آرام‌بخش داشته باشد. چون آماده نیست. اگر بخواهید به اجتهاد برسید بدون صبر کسی مجتهد نمی‌شود.

«أین الرجبیون»؛ یعنی کسانی که با رجب رفیق بودند، صبر کردند بر اعمال ماه رجب.

وقتی صبر همراه شکر شود، شادی و انبساط و نیرو ایجاد می‌کند. اما وقتی صبر باشد ولی شکر نباشد، کفر و ضعیف شدن و تزلزل می‌آورد.

«اللهم انی اسئلک صبر الشاکرین لک»؛ خدایا من چیزی ندارم «لاحول و لا قوه الا بالله» خدایا صبر و شکر را از تو می‌خواهم.

اگر کسی صد سال گناه کرده باشد سه ماه رجب و شعبان و رمضان را خوب مراقبت کند جبران این صدسال را می‌کند.

مرحوم ابن بابویه به سند معتبر روایت کرده؛ به خدمت امام صادق (علیه السلام) رسیدم حضرت فرمود: آیا در این ماه روزه گرفته‌ای؟ عرض کردم: نه. فرمود: آن‌قدر ثواب از تو فوت شده که قدر آن را به غیر از خدا کسی نمی‌داند. به درستی که این ماهی است که خداوند آن را بر ماه‌های دیگر عظیم نموده است و برای روزه داشتن آن گرامی داشتن آن را بر خود واجب دانسته است.

چرا وقتی یک چیزی حساس می‌شود روزه بر آن وارد شده است؟ خلوت یک کار ویژه است. هر بزرگی با هر کوچکی خلوت نمی‌کند. ملاقات صورت نمی‌گیرد مگر این‌که طبیعت را حذف کنی.

پس گفتم یابن رسول الله اگر یک روز باقیمانده روزه بدارم آیا به بعضی از ثواب روزه‌داران آن فائض می‌گردم؟ حضرت فرمودند: هرکه یک روز از آخر این ماه روزه بدارد خدا او را از شدت سکرات مرگ، حول بعد از مرگ و عذاب قبر سلامت می‌دارد. هرکه دوروز از آخر این ماه را روزه بدارد بر صراط به آسانی بگذرد و هرکه سه روز آخر را روزه بدارد ایمن بماند از ترس روز قیامت و برات بیزاری از آتش جهنم بر او عطا کنند و بدان که از برای روزه ماه رجب فضیلت بسیار است و روایت شده اگر کسی عذری دارد هر روز صدمرتبه این تسبیحات را بخواند تا ثواب روزه آن را ببرد.

(سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ)

مطالب بیشتر:

پای درس استاد

مجموعه سخنرانی های استاد محمد شجاعی

مجموعه کتابهای استاد محمد شجاعی

برگرفته از مباحث شبهای احیاء، استاد محمد شجاعی