حارثة بن نعمان

او از انصار و از طایفه خزرج بود و به یقینش تا آخر عمر خدشه ای وارد نشد.(1) او در جنگهای بدر و احد و خندق و اکثر جنگهای پیامبر شرکت داشته و در جنگ حنین کنار پیامبر ماند و فرار نکرد و بعد از پیامبر همراه علی (ع) در جنگها شرکت داشت.

همانطور که امیرالمؤمنین فرمود یقین بر چهار قسمت بنیان نهاده یکی رسیدن به حقایق و دیگر بینا شدن در زیرکی و ...(2) حارثه دارنده آن بوده است. وقتی حضرت زهراء (س) با امیرالمؤمنین (ع) ازدواج کردند، پیامبر(ص) به علی فرمود: خانه ای تهیه کن وعیال خود را به خانه خود ببر.علی (ع) عرضه داشت یا رسول الله جز حارثه پسر نعمان جائی سراغ نداریم!

پیامبر فرمود: به خدا سوگند ما ازحارثه شرمنده ایم که همه ی خانه های او را تصرف نموده ایم.همینکه این گفته پیامبر (ص) را حارثه شنید، خدمت پیامبر آمد و عرض کرد: یا رسول الله من و مالم مخصوص خدا و پیامبر او است، به خدا قسم نزد من چیزی از آنچه می گیری دوست تر نیست، و آنچه شما بستانید نزد من محبوب تر از آن است که برایم می گذارید.

پیامبر (ص) درباره اش دعا فرمود و دستور داد فاطمه (ع) را به خانه او ببرند.آخر عمر نابینا شد، از جای نماز و مکان خود تا درب منزل ریسمانی بسته و یک پیمانه خرما هم کنار خود می گذاشت، هر گاه فقیری جلو در می آمد از آن خرما بر می داشت و با راهنمائی ریسمان خود را به در می رسانید و خرما را به سائل می داد.

اهل منزل می گفتند: چرا خود را به زحمت می اندازی ما ترا کفایت می کنیم!در پاسخ می گفت: از پیامبر شنیدم که می فرمود: با دست خود به فقیر چیزی دادن انسان را از مردن بد نگه می دارد.(3)

1. او دوبار جبرئیل ملک مقرّب را دیده بود.

2. والیَقِینُ مِنها عَلی اَربَع شُعَبٍ ، نهج البلاغه فیض الاسلام ص 1099

3. پیغمبر و یاران 2/204- الاصابه 1/298

منبع : یکصد موضوع 500 داستان ، ج1 ، نوشته ی سید علی اکبر صداقت ، نشر ناصر