ترس شیطان از معصومین «علیهم السلام»

هدف نهایی شیطان، گمراهی انسانها از مسیر مستقیمی است که به سعادت منتهی می شود. از آنجایی كه او جایگاه هدایتی معصومین را در این مسیر خوب می شناسد وبه یقین می داند هر انسانی که خویش را به این دوازده نور روشنگر بسپارد، به سعادتی ابدی دست یافته است، از پذیرش ولایت اهل بیت توسط تک تک ما وحشت داشته و به هر صورتی سعی در عدم پذیرش ولایت این انوار راهگشا از سوی ما دارد.

اما خوب است که بدانیم، افراد بسیاری در طول تاریخ سعی داشتند تا با حذف معصوم و مستقل از راهنمایی های آنهابه ارتباطات عمیق معنوی و مراتب بلند عرفان دست یابند. از همین رو ولایت معصوم را از برنامه های علمی و عبادی زندگی شان حذف نمودند، تا بتوانند بدون تعلق خاطر و فارغ از هر گونه مسئولیتی نسبت به معصوم و بخصوص امام زمان عصر خویش به طی مسیر بپردازند. اما دریغ از آنکه طی کردن چنین راه پرخطری بدون راهبر قطعاً به بیراهه خواهد رسید!

فراموش نکنیم که بدون درک جایگاه معصومین در این راه و پذیرش فرامین آنها و توجه به وظایفمان در قبالشان، نه تنها هرگز به توحید نخواهیم رسید، بلکه به شرک نزدیک خواهیم شد.

موحد شدن، بدون توجه به امامی که مظهر کامل خداوند در هر عصری است و بدون یاری او کاملاً بی معنا و غیرممکن است.

اگر شیطان در مرحله اول، یعنی مرحله پذیرش ولایت معصوم شکست خورد، فعالیتش را به مراحل بعد کشانده و بعد ازاندکی رشد علمی و معنوی، فرد رانسبت به یاری گرفتن از اهل بیت بی توجه می نماید. در این مواقع فرد تواضعش را در برابر معصومین از دست داده و خود را از راهنمایی ها و دستورات آنها برای بقیه راه بی نیاز می بیند. اما متاسفانه اهداف شیطان محقق شده و آن فرد هرگز موفق و سلامت به مقصد نخواهد رسید.

اگر كیفیت ارتباط ما در عصر حاضر با امام زمان مان حضرت اباصالح المهدی علیه السلام پذیرفته نگردد، بقیه عبادات و اعمال معنوی نیز رشدی در سیر الی الله برای ما ایجاد نخواهد کرد.

باید بتوانیم فاصله هایی را که میان ما و امام زمان افتاده حذف کنیم و به مقام رضایت ایشان که نماینده انحصاری خداوند در روی زمینند، نزدیک شویم. تنها به این سبب است که می توانیم خداوند را نیز از خودمان راضی نماییم.

ایمان، تقوا، رعایت اصول انسانی در تعاملات زندگی و مخصوصاً میزان صداقت و اخلاص ما در نیات و اعمالمان می توانند به افزایش کیفیت ارتباطمان با حضرت کمک کنند.

از خاطر نبریم که هرگز شان انسانی ما نمی پذیرد تا از غیر معصوم برنامه زندگی دریافت نماید. کسب هرفرمول و قواعدی از سوی غیر معصوم، زندگی و سعادت ما را دچار اختلال خواهد نمود. امروزه كه بشر تصمیم گرفته باتدابیر خویش پیش رفته و جهانی را اداره کند، شاهد فجیع ترین انواع ظلم و فساد در حق انسانهایی هستیم که هر کدام تجلی خداوند در زمین بوده و در نزد او بسیار عزتمندند.

چقدر از عمرمان را ارزشمند زیسته ایم؟

امام معصوم در هر عصر، نماینده و خلیفه مطلق الهی در زمین است. عدم درك صحیح ما از چنین جایگاهی، ناشی از ضعف ما در خداشناسی است. کسب معرفت و علم صحیح به خداوند و جهان خلقت، دید ما را از یک نگاه عادی و تکراری به یک نگاه عمیق و خردمندانه تبدیل خواهد کرد. اینگونه است که عظمت رب العالمین همه قلبمان را احاطه خواهد کرد.

امام معصوم تجلی کامل علم خداوند در یک وجود مادی است که درست همانند خداوند بر تمام عوالم خلقت، احاطه و اشراف دارد. میزان سنجش ارزشمندی حیات ما در میزان ارتباط صحیح ما با پروردگارمان معنا می یابد. و از آنجایی که جز دست در دست امام زمان نمی توان به شناخت صحیح از خداوند و سپس به یک ارتباط رشد دهنده رسید، شایسته است اینگونه بگوییم که مبنای رشد انسانی و میزان ارزشمندی زندگی ما بستگی به مقدار و کیفیت ارتباط ما با راهنمای بزرگ عالم هستی و آئینه تمام قد خداوند در جهان خلقت دارد. بنابراین هر چه به امام زمان نزدیکتر شده و سرمشقهایش را در لحظه به لحظه زندگی بیشتر اجرا کنیم، یقیناً به کمال و سعادت ابدی که همان هم آغوشی با پروردگار است نزدیکتر شده ایم.

حضرت مهدی می فرمایند: اینكه از شما استمداد می كنیم، برای خودمان نیست. استمداد ما برای نزدیكی (تشبه) شما به ماست... و تشبه به مظهر خداوند همان تشبه به خود خداوند می باشد.

با این توصیفات کمی با خودمان بیندیشیم میزان ارزشمندی حیات ما تا کنون چقدر بوده است؟