محبت اهل بیت و شیعیان؛ امانت الهی نزد اهل آسمان و زمین

حضرت عبدالعظیم الحسنی به عنوان یکی از محدثین مشهور، روایت زیبای از امیرالمؤمنین (علیه السلام) درباب محبت اهل بیت و شیعیان نقل می کنند که فرمودند:

«عن عبدالعظیم قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام): قال رسول اللّه (صلى الله علیه و آله): إنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْإِسْلَامَ فَجَعَلَ لَهُ عَرْصَةً وَ جَعَلَ لَهُ نُوراً وَ جَعَلَ لَهُ حِصْناً وَ جَعَلَ لَهُ نَاصِراً فَأَمَّا عَرْصَتُهُ فَالْقُرْآنُ وَ أَمَّا نُورُهُ فَالْحِكْمَةُ وَ أَمَّا حِصْنُهُ فَالْمَعْرُوفُ وَ أَمَّا أَنْصَارُهُ فَأَنَا وَ أَهْلُ بَیْتِی وَ شِیعَتُنَا؛ فَأَحِبُّوا أَهْلَ بَیْتِی وَشِیعَتَهُمْ وَأَنْصَارَهُمْ؛ فَإِنَّهُ لَمَّا أُسْرِیَ بِی إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْیَا، فَنَسَبَنِی جَبْرَئِیلُ علیه‌السلام لِأَهْلِ السَّمَاءِ اسْتَوْدَعَ اللهُ حُبِّی وَحُبَّ أَهْلِ بَیْتِی وَشِیعَتِهِمْ فِی قُلُوبِ الْمَلَائِكَةِ، فَهُوَ عِنْدَهُمْ وَدِیعَةٌ إِلى یَوْمِ الْقِیَامَةِ، ثُمَّ هَبَطَ بِی إِلى أَهْلِ الْأَرْضِ، فَنَسَبَنِی لِأَهْلِ  الْأَرْضِ، فَاسْتَوْدَعَ اللهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ حُبِّی وَحُبَّ أَهْلِ بَیْتِی وَشِیعَتِهِمْ فِی قُلُوبِ مُؤْمِنِی أُمَّتِی، فَمُؤْمِنُو أُمَّتِی یَحْفَظُونَ وَدِیعَتِی فِی أَهْلِ بَیْتِی اِلى یَوْمِ الْقِیَامَةِ، أَلَا فَلَوْ أَنَّ الرَّجُلَ  مِنْ أُمَّتِی عَبَدَ اللهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ عُمُرَهُ أَیَّامَ الدُّنْیَا ، ثُمَّ لَقِیَ اللهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ مُبْغِضاً لِأَهْلِ بَیْتِی وَشِیعَتِی مَا فَرَّجَ  اللهُ صَدْرَهُ إِلاَّ عَنِ النِّفَاقِ؛

عبدالعظیم حسنی از پدرش از امیرالمومنین (علیه السلام) روایت كرده كه پیغمبر (صلى الله علیه و آله) فرمود: خداوند اسلام را پدید آورد، و از براى او فضا و عرصه‌ اى قرار داد، و نورى و حصنى و ناصرى مقرر داشت؛ و اما فضایش قرآن، نورش حكمت، حصنش كارهاى نیك، و انصار او من و اهل بیتم و شیعیان ما هستند؛ پس دوست دارید اهل بیت مرا و شیعیان و انصار آنها را؛ چراكه هنگامى كه مرا به آسمان ها بردند جبرئیل مرا به اهل آسمان ها معرفى كرد، خداوند دوستى من و خاندانم و شیعیان آن ها را در دل هاى فرشتگان به ودیعه نهاد، این محبت تا روز قیامت در نزد آن ها محفوظ است، پس از این جبرئیل مرا به زمین آورد و به اهل زمین معرفى نمود، پروردگار محبت من و اهل بیتم و شیعیان آنها را در دل هاى مؤمنین اُمّتم به ودیعه نهاد، مؤمنین امّت تا روز قیامت ودیعه مرا در خاندانم نگهدارى خواهند كرد، آگاه باشید اگر مردى از امّت من تمام عمر خود را در عبادت و پرستش خدا بپایان رساند، پس از این در پیشگاه پروردگار حاضر گردد و بغض خاندانم را در دل داشته باشد و یا شیعیان آنها را دشمن دارد، خداوند او را به حال خود واگذاشته و سینه او هیچ وقت از نفاق خالى نخواهد بود .

پی نوشت:

عطارردی، عزیز الله، مسند حضرت عبدالعظیم الحسنی (علیه السلام)، قم: دارالحدیث، 1382، ص233.