دنیا متاع بی ارزش و فانی است

یکی از مسائلی که خیلی برای انسان ضروری است، این است که خود را گم نکند.

عالمی که ما در آن زندگی می‌کنیم اول و آخر ندارد. وسعتش به اندازه‌ای است که فرضیه‌ای نتوانستند برای آن فرض کنند که اول و آخر آن را حدس بزنند.

احکام اسلامی نسبت به بدن انسان به شکلی است که می‌خواهد بدن را وسیله قرار دهد.

مثالی از مثنوی: ثروتمندی بنای بزرگی را ساخت اما پس از اتمام بنا فهمید که آن بنا در زمین همسایه است.

انسان یعنی کسی که بتواند از همه چیز استفاده و رشد کند.

هر کاری که انسان می کند برای تن است و نفس فراموش می شود.

من کیستم؟ ما در طول زندگی من حقیقی را فراموش می کنیم و تلاش و همتمان را برای این زندگی مادی و تن مادی قرار می دهیم. ما باید با گذشت از زندگی مادی تلاش را برای زندگی ابدی قرار دهیم. اسلام برای تمام امور زندگی حکم قرار داده است که انسان رها نشود. تا این تن در خدمت روح و تن واقعی قرار گیرد. خدا به انسان می گوید انسان حواست را جمع کن که تو مال این دنیا نیستی و جایگاه ابدی تو به اندازه وسعت زمین تا آسمان است.

برای انسان مرگ وجود ندارد بلکه بعد از جدا شدن روح از بدن به عالم برزخ منتقل می شود. مکانیزم این عالم با مکانیزم ما سازگاری ندارد. دنیا مال ما  نیست ما مسافر هستیم. وقتی آمدیم مسافرتمان شروع می شود.

شیخ عباس قمی تهرانی بعد از رحلت از این دنیا به خواب یکی از دوستانش آمد و گفت که من تازه زندگی را شروع کردم.

انسان وقتی که به دنیا می آید عریان است وقتی که در این دنیا است اگر برای آخرت خود چیزی نفرستد تا ابد عریان خواهد بود.

دنیا متاع بی ارزش و فانی است. و اگر انسان خود را رها کند زیر پایش خالی می شود. به یک باره می بیند که در اینجا نیست.

انسانی که خود را در این دنیا رها کرده است، رشد نکرده است جز خور و خواب و شهوت چیزی را نیافته است انسانی  که وابسته به دنیا شود دل کندن از دنیا برای او بسیار سخت می شود .

این دنیا جای ثابتی نیست. او جای ثابت می خواهد. خدا برای هر عمل خیری که انسان انجام می دهد پاداش بزرگی می دهد که در تصورش نمی گنجد.

جوان ها در حال خطا هستند. علما برای نجات آنها در تلاش هستند  و اگر زحمتی را تحمل می کنند برای اینست که جوانها را ازاین گرفتاری ها نجات دهند.

برنامه های تلویزیون، ماهواره، اینترنت و گوشی های همراه سم هستند.شما در معرض خطر هستید مواظب باشید زمین نخورید.

خانه ای که برای معاصی آماده شود جای فرود ملائکه نیست و درک روزه و نماز را ندارد. رمضان نعمت بزرگی است. قرآن زبان باطن این هستی است. هیچ وقت از خود راضی نشوید و تلاش کنید خود را رشد دهید. در ماه رمضان از خدا بخواهیم که خدا ما را رها نکند و یک لحظه ما را به خودمان وانگذارد. ما هر کاری که در زندگی انجام می دهیم باید ببینیم آیا خدا از ما راضی هست یا نه؟! دوره، دورة آخرالزمان است و ابلیس با تمام ابزارش به میدان آماده است. زشت ترین کارها عادی جلوه داده می شود. اما کارهای خیر، انسان را از این شرور حفظ خواهد کرد.

مورخ: جمعه 29/3/94