مبانی اخوت و برادری

عناوین مورد بحث در این جلسه:

* پول و لقمه حرام منجر به انواع گرفتاری هایی مثل ترس، اضطراب، مشکلات روحی و روانی می شود.

* اگر در کنار نعمت های که خداوند به ما داده تولید عشق و شادی نشود، مایة حسرت همه ی آنها خواهد شد.

* اگر مودت با اهل بیت داشته باشی علم، آبرو و عمرت برکت پیدا می کند.

* اگر آن چیزی که برای ما قشنگترین و  زیباترین است را به خدا هدیه نکنیم به برّ و نیکی نخواهیم رسید.

* اگر در تمام امورات زندگی مان مثل فعالیت های اقتصادی، سیاسی... جایی برای امام زمان نداشته باشیم باعث بی برکتی و گره افتادن در کارهایمان می شود.

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه 370 «خانواده آسمانی » مورخ ۹۴/۰۳/21 ، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

حقوق اعضای خانواده آسمانی نسبت به یکدیگر

1- حفظ حرمت جان و مال

نبی اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» می‌فرمایند:

«ألا إنَّ المُسلِمَ أخُو المُسلِمِ، فَلَیسَ یَحِلُّ لِمُسلِمٍ مِن أخیهِ شَیءٌ إلّا ما أحَلَّ؛ آگاه باشید همانا مسلمانان با هم برادرند، و هیچ چیز مسلمان برکس دیگری حلال نیست، مگر آنکه خودش حلال کرده باشد».

در مباحث ابتدایی خانواده آسمانی، مبانی اخوت و برادری را آموختیم. می‌دانیم که حقیقت برادری، در خانواده آسمانی، بسیار بسیار ارزشمندتر از روابط برادری در خانواده زمینی است. حضرت علی «علیه‌السلام» در اشاره به این نوع برادری‌ها می‌فرمایند: چه‌بسیار برادرانی که از مادر شما متولد نشده‌اند... و این برادری و اخوت قطعاً سلسله حقوقی را نیز برای طرفین با خود به دنبال دارد. به عنوان مثال حقوق مالی و حقوق جانی از این دسته حقوق به شمار می‌روند.

هیچ عضوی از اعضای خانواده آسمانی، حقِ تعرّض به جان و مالِ مسلمانان دیگری را ندارد، مگر آنکه برای حفظ امنیت جامعه، و به حکم الله، چنین اذنی را کسب کند.

انواع خیانت‌ها، دزدی‌ها، جنایت‌ها، کم‌فروشی‌ها و... در حق مسلمانان دیگر، حرام است. لقمه‌های حرام که بر اثر انواع خیانت‌ها، به بطون انسان‌ها وارد می‌شود، صدمات عظیم جسمی و روحی را وارد می‌سازد. لقمه‌های حرام تا جایی انسان را به توحش می‌رساند، که انسان سَرِ امام معصوم را از بدنش جدا می‌کند. افزایش روزافزون آمار طلاق، بیماری‌های روحی، روانی، جسمی، فروپاشی و انحطاط اخلاقی در جامعه، از تبعات لقمه‌های حرام است.

برای اعضا خانواده آسمانی خود «بهترین» باشیم

نبی اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» فرمودند: «ألا أیُّهَا النّاسُ، إنَّ المُسلِمَ أخُو المُسلِمِ حَقّا، لا یَحِلُّ لِامرِىًء مُسلِمٍ دَمَ امرِىًء مُسلِمٍ، ومالَهُ إلّا ما أعطاهُ بِطیبَةِ نَفسٍ مِنهُ؛ آی مردم، آگاه باشید که مسلمان، حقیقتاً برادر مسلمان دیگر است، که جانش بر کسی حلال نیست، مگر آنکه خودش با خوش‌دلی حلال کند».

صاحبان مشاغل، تجار، کاسبان و ... آگاه باشند که حرمت هر مسلمان، از برادر زمینی و اعضای خانواده‌شان نیز بیشتر است. لذا در برخوردها و ارتباطات با آن‌ها، حقوقشان را رعایت کرده و هوایشان را داشته باشیم.

هرگونه گذشت و هزینه برای اعضای خانواده آسمانی‌مان، چندین و چند برابر به ما باز خواهد گشت. باید به این باور برسیم که ماندگارترین قسمت اموال ما، همان بخشی است که برای خدا و عشق او هزینه می‌کنیم. «لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ» باید بیاموزیم از عزیزترین اموال، زمان‌ها، انرژی‌ها و استعدادهایمان برای خدا هزینه کنیم. بدون آنکه چشمداشتی داشته باشیم.

در این‌صورت است که امور زندگی ما نیز، منظم و با برنامه پیش خواهد رفت. کسی که این مودت را در درونش دارد که برای خدا و دین خدا، خطرپذیر بوده و با عشق به میدان جهاد وارد شود، قطعاً در تمام شئونات زندگی‌اش با برکت روبه‌رو خواهد شد: مال، آبرو، نسل، استعداد، علم، عمر و ... همه و همه به مدد اهل آسمان برکت خواهند یافت.

خوش به حال کسانی که با کمترین امکاناتِ دنیا، آن چنان عاشقانه برای معشوق‌های خود هزینه می‌کنند، که در نگاه اهل آسمان محبوب می‌شوند. خوب است هر کدام از ما این سؤالات را از خودمان بپرسیم؛ از من، با همه نعمت‌ها و توانایی‌هایم، چقدر به سوی اهل آسمان، خیر فرستاده می‌شود؟

من چقدر برای دین خدا، مبارک هستم؟ من چه اندازه برای خانواده آسمانی‌ام مفید هستم؟

چقدر از باطن من، خروجی‌های نیکو صادر می‌شود! با این همه امکانات و نعمت‌ها، چقدر به رشد انسانی رسیده‌ایم! امام مجتبی «علیه‌السلام»، حقوق پدر و مادر آسمانی را بیشتر از حقوق پدر و مادر زمینی‌مان می‌داند.

آیا ما در رعایت این حقوق سخت‌کوش هستیم؟

منفورترین گناه در نامه اعمال انسان

هر آنچه که از نفس مان صادر می‌شود و یا به عبارت دیگر هر آنچه که در نفس خلق می‌شود، در ابدیت مان مؤثر است.

تکیه کلام‌هایی چون «خدا رحمتش کند»، «خدا بیامرزش»، «خدا به شما برکت بدهد» و ... تماماً به محض صادر شدن از نفس ما، هم در وسعت نفس خودمان مؤثر است و هم در حق دیگران، به اجابت می‌رسد.

اگر حقیقتاً دیگران را عضو خانواده حقیقیِ خودمان بدانیم، هرگز نمی‌توانیم بی‌انصاف با آنان برخورد نماییم.

باور این موضوع انسان را به جایی می‌رساند که هیچ فشاری به کسی تحمیل نکرده و توقع و درخواستِ اضافه‌ی از دیگران نداشته باشیم.

هرگونه ظلم، کم‌فروشی، خیانت، رشوه‌گیری، دزدی و ... در حق دیگران در حقیقت ظلم در حق خودمان و ذخیره سهم عظیمی از عذاب آخرتی است.

یکی از منفورترین گناهانی که پرونده انسان را در قیامت مورد بی‌توجهی قرار می‌دهد، مسئله «خون» است.

اگر انسان در پرونده خود، در ریخته شدن خون کسی دخیل باشد، قیامتی سنگین در پیش خواهد داشت.

توزیع داروهای قاچاق و قلابی، پخش و تولید مواد مخدر، تولید خودروهای ضعیف و معیوب، کوتاهی‌ها در طرح‌های عمرانی، کوتاهی‌های شهرداری در شهرسازی و ...، و تمام ارتباطات غیر مستقیمی که منجر به آسیب به جانِ انسان‌ها می‌گردد، همه و همه از عوامل خوارکننده انسان در قیامتند.

 هوشیار باشیم که ان‌شاءالله پرونده اعمال ما از چنین خطراتی، پاک باشد.

«والحمدلله رب العالمین»