آداب تعلیم و تعلم،جلسه 33

طبیعت از کوچکترین خلأها برای اظهار وجود استفاده میکند قاعده اش این است.
خداوند دین خود را و معصومین :طوری تنظیم کردند و طوری به ما آموزش دادند که فرصت ندهیم به نفس که نفس یا طبیعت از خودش کار میکند.
طبیعت ممکن نیست جایی نفوذ نکند شما هر چه کار می کنید بالاخره طبیعت در جایی نفس می کشد و شما هستید که با رفتارهای خاص خود در هر جلسه در هر برخورد در هر کاری باید با طبیعت برخورد کنید
انسان باید دائم به سمت آزادی برود که هیچکدام از این قیدها دلش را نلرزاند، دستش را بوسیدند یا نبوسیدند.
کسی که اگر به او بگویی مرگ بر فلانی تا بگویی درود بر فلانی هیچ کدام برایش فرقی نمی کند، آنگاه طبیعت در اینجا نمیتواند تنفّس کند.
سی وهفتمین ادب از آداب شاگرد با استاد حفظ حریم استاد به هنگام جلو سر او اقامة نماز است.
تشبّه مان به بزرگان دینی باید تشبّه از مقولة شدن باشد.
مراقب باشید بیجهت آن صورتهایی که استاد به آنها وابسته و وارسته است بی جهت استخدام نکنید، اگر استخدام می کنید باید بشود باید رنگ آن را بگیرد.
این همه احترامی که گذاشته می شود باید برای خدا و تقرّب به خدا گذاشته شود.
امتیاز باید حتماً براساس حق باشد، اگر براساس حق نباشد و امور اعتباری قرار گیرد خطرناک می شود.
خداوند علّو را قبول نکرده است، علّو مخصوص خداوند است، وقتی قبول ندارد می فرماید: «این بهشت را برای کسانی که ارادة علّو ندارد قرار داده ام.»

کلیدواژه ها: طبیعت ، خداوند ، معصومین ، نفس ، انسان ، نماز ، بزرگان ، علو ،

فرم جستجو

آداب تعلیم و تعلم،جلسه 33

خبرنامه سایت منتظران منجی