آداب تعلیم و تعلم،جلسه 28

ادب بیست و یکم: از آداب وظایف شاگرد نسبت به استاد، تنظیم صدا و مواظبت رفتار و گفتار در پیشگاه استاد است. ص1
روی صراط مستقیم نگه داشتن نفس، بدون تمرکز و توجه ممکن نیست. ص1
گاهی طبیعت (نفس اماره) برای اینکه از چنگال ملامت فطرت(نفس لوامه) فرار کند، خودش را لا به لای صورتهای مقدس پنهان می کند که کاری با او نداشته باشند. ص2
شاگرد باید از غیبت و بدگویی پشت سر دیگران در محضر استاد سخت بر حذر باشد و راجع به هیچ کس سخن چینی نکند و میان استاد و هیچ فرد دیگری فتنه ایجاد ننماید. ص4
ادب بیست و دوم: رعایت لطف بیان هنگام گفتگوی با استاد. ص5
دانشجو باید در خطاب به استاد حد الامکان دارای حسن تعبیر و لطافت بیان باشد. ص5
اگر استاد نسبت به رأی و نظریه و یا استدلال بر مطلبی اصرار می ورزد ولی کامل آن را توضیح نمی دهد تا شاگرد مطلب را درست درک کند و یا سهواً سخنی ناصواب و نادرست را اظهار نماید، نباید شاگرد چهره و نگاه خود را از استاد برگردانده و دگرگون سازد. ص7
شاگرد موفق، شاگردی است که حل شدن مسئله علمی را در درجه دوم روابطش با استاد قرار دهد و در درجه اول، رعایت خود استاد و رعایت ادب شاگردی است، حتی اگر به فدا شدن مطلب علمی بیانجامد. ص9
شیطان همیشه در بهترین جاها و در پاک ترین حالتها، برای تو نقشه دارد. ص10
این لطافت و ظرافت می خواهد که انسان در جاهای پاک و در بهترین جاها، بوی بد وسوسه های شیطان را استشمام کند. ص10
اگر شاگرد با آمادگی سرکلاس آمده باشد و از قبل آرامش داشته باشد و ذکر بگوید و خود را با فضای درس آماده کرده باشد، سر کلاس مراقب ادب است و به وضوح شیطان را می بیند و لذا می داند که چه باید بکند. ص10
کسی که در صراط مستقیم و در بهترین ارتباطات، فضای روحش را عطر آگین کند، خیلی واضح شیطان را می بیند و یکدفعه غافلگیر نمی شود. ص10
در جمع جامعه بشری، تنها انبیاء و اوصیاء و ائمه (علیهم السلام) هستند که از اشتباه و لغزش مصونیت دارند و بشر عادی ولو اینکه واجد مراتب و الای علمی هم باشند، گاهگاهی دچار لغزش و اشتباه می شوند. ص12
شاگرد نباید بی مهابا و به طور ناگهانی حملات خود را به صورت رد و اشکال متوجه استاد خویش سازد و او را غافلگیر نماید. ص12
ادب بیست و سوم: جبران و تدارک کمبودهای سخن استاد با اشارات لطیف. ص14
شاگرد ضعف ها را نباید جبران کند، بلکه لازم است در جبران نقایصی که در سخنان استاد مشهود است، با لطیف ترین اشارات و تعبیرات خوشایند مبادرت ورزد. ص15
شاگرد باید آنچه را که لازم است با کسب اجازه از استاد و یا احساس رضایت او به میان کشیده و مطالب ضروری را مطرح سازد. ص16
ادب بیست و یکم: از آداب وظایف شاگرد نسبت به استاد، تنظیم صدا و مواظبت رفتار و گفتار در پیشگاه استاد است. ص1
روی صراط مستقیم نگه داشتن نفس، بدون تمرکز و توجه ممکن نیست. ص1
گاهی طبیعت (نفس اماره) برای اینکه از چنگال ملامت فطرت(نفس لوامه) فرار کند، خودش را لا به لای صورتهای مقدس پنهان می کند که کاری با او نداشته باشند. ص2
شاگرد باید از غیبت و بدگویی پشت سر دیگران در محضر استاد سخت بر حذر باشد و راجع به هیچ کس سخن چینی نکند و میان استاد و هیچ فرد دیگری فتنه ایجاد ننماید. ص4
ادب بیست و دوم: رعایت لطف بیان هنگام گفتگوی با استاد. ص5
دانشجو باید در خطاب به استاد حد الامکان دارای حسن تعبیر و لطافت بیان باشد. ص5
اگر استاد نسبت به رأی و نظریه و یا استدلال بر مطلبی اصرار می ورزد ولی کامل آن را توضیح نمی دهد تا شاگرد مطلب را درست درک کند و یا سهواً سخنی ناصواب و نادرست را اظهار نماید، نباید شاگرد چهره و نگاه خود را از استاد برگردانده و دگرگون سازد. ص7
شاگرد موفق، شاگردی است که حل شدن مسئله علمی را در درجه دوم روابطش با استاد قرار دهد و در درجه اول، رعایت خود استاد و رعایت ادب شاگردی است، حتی اگر به فدا شدن مطلب علمی بیانجامد. ص9
شیطان همیشه در بهترین جاها و در پاک ترین حالتها، برای تو نقشه دارد. ص10
این لطافت و ظرافت می خواهد که انسان در جاهای پاک و در بهترین جاها، بوی بد وسوسه های شیطان را استشمام کند. ص10
اگر شاگرد با آمادگی سرکلاس آمده باشد و از قبل آرامش داشته باشد و ذکر بگوید و خود را با فضای درس آماده کرده باشد، سر کلاس مراقب ادب است و به وضوح شیطان را می بیند و لذا می داند که چه باید بکند. ص10
کسی که در صراط مستقیم و در بهترین ارتباطات، فضای روحش را عطر آگین کند، خیلی واضح شیطان را می بیند و یکدفعه غافلگیر نمی شود. ص10
در جمع جامعه بشری، تنها انبیاء و اوصیاء و ائمه (علیهم السلام) هستند که از اشتباه و لغزش مصونیت دارند و بشر عادی ولو اینکه واجد مراتب و الای علمی هم باشند، گاهگاهی دچار لغزش و اشتباه می شوند. ص12
شاگرد نباید بی مهابا و به طور ناگهانی حملات خود را به صورت رد و اشکال متوجه استاد خویش سازد و او را غافلگیر نماید. ص12
ادب بیست و سوم: جبران و تدارک کمبودهای سخن استاد با اشارات لطیف. ص14
شاگرد ضعف ها را نباید جبران کند، بلکه لازم است در جبران نقایصی که در سخنان استاد مشهود است، با لطیف ترین اشارات و تعبیرات خوشایند مبادرت ورزد. ص15
شاگرد باید آنچه را که لازم است با کسب اجازه از استاد و یا احساس رضایت او به میان کشیده و مطالب ضروری را مطرح سازد. ص16