مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
چهار دهمین ادب از آداب شاگرد با استاد، آمادگی روحی و ذهنی شاگرد برای درس است. ص1
آنگاه که دانشجو به خواندن درس در حضور استاد سرگرم می گردد، نباید با حالاتی که با وجود آن حالات تحقیق و کاوشهای علمی بر او دشوار می باشد، درس خود را آغاز کند؛ یعنی باید با آرامش درس استاد را گوش کند. ص1
ادب پانزدهم: عدم ایجاد مزاحمت برای اشتغالات استاد. ص2
کار علمی استاد، یاد و ذکر خداست. ص4
ادب شانزدهم: شاگرد نباید مانع استراحت استاد گردد و در مواقع تأخیر کردن استاد، محل درس را ترک نگوید و به انتظار استاد بنشیند. ص4
ادب هفدهم: وقت استاد را نباید در تدریس تعیین نمود؛ کسی که تعیین کننده ی وقت کلاس است، استاد است. ص5
ادب هجدهم: شاگرد در محضر استاد به گونه ای جلوس نماید که نشستن او نمایانگر ادب و نزاکت او باشد. ص6
ادب نوزدهم: شاگرد نباید در محضر استاد به دیوار یا پشتی یا تخت و یا امثال آنها تکیه کند و در جایگاهی جلوس کند که حریم استاد محفوظ بماند و احترام و اظهار ادب به او رعایت گردد. ص7
ادب بیستم: شاگرد باید مراقب حرکات و رفتار خود در محضر استاد باشد. ص8
یکی از مهمترین وظایف دانشجو این است که با اشتیاق و علاقه به سخنان استاد گوش فرا دهد و نگاهش را در او متمرکز سازد و با تمام وجود به او روی آورد و با دقت به گفته های استاد بیاندیشد و آن را به ذهن بسپارد تا استاد را ناگریز به اعاده سخن نسازد. ص8
کلیدواژه ها:
آثار استاد