با صلوات گناهانتان را محو کنید

یکی از بزرگترین اذکاری که در مسیر حرکت ابدی، برای ما بسیار هادی و رشددهنده خواهد بود، ذکر شریف صلوات می باشد. می دانیم که قرآن به صلوات عنایت ویژه ای داشته و می فرماید: (ان الله و ملائکة یصلون علی النبی، یا ایها الذین آمنوا، صلوا علیه و سلموا تسلیما، خدا و ملائکه بر پیامبر درود میفرستند، ای کسانی که ایمان آورده اید، شما نیز بر او سلام و صلوات بفرستید). سوره احزاب، آیه 56.
بنا بر آیه بالا میتوان دریافت؛ ذکری که از زبان حضرت حق جاری میگردد، به یقین از عظمت ویژه ای برخوردار است. حال، بدون هیچ مطالعه دیگری، آیا همین مقدار که می دانیم، خدا و ملائکش اهل صلواتند، برای شکفتن گل صلوات از لبان ما کافی نیست؟
صلوات، اعتراف به عبودیت خداست، و تسلیم شدن در برابر هرآنچه از پیامبر و آلش رسیده است. بدون صلوات هرگز نمیتوان به مقام عبودیت رسید.
صلوات خوراک روح ما و وسیله ای برای رسیدن به حیات طیبه است و اساسا از همین روست که وضع شده است، چرا که اهل بیت نیازمند صلوات و درود ما نیستند.
صلوات از دریچه روایات
- پیامبر اکرم (ص) می فرماید: هر کس که نام من بیاید و صلوات نفرستد، مغفرت شامل حالش نشده و از رحمت خدا دور می گردد.
- هنگامی که بر پیامبر صلوات می فرستیم، فرشتگان حاضر در قبر او، سلام ما را به ایشان ابلاغ کرده و می گویند: فلان شخص بر شما سلام فرستاد، و از آنجائی که پیامبر چونان پدری دلسوز همه ما شناخته و بر احوالات ما واقفند، در جواب بر ما سلام و صلوات می فرستند.
از طرفی در بسیاری از روایات آمده که ذات اقدس خداوند نیز، در جواب سلامی که انسان به پیامبر و آلش می فرستد بر انسان درود فرستاده و می فرماید: صل الله علیک و سلام و درود خدا، یعنی رهایی از بسیاری از موانع و مشکلات معنوی و مادی، و رسیدن به عافیت و آرامشی الهی.
- بسیار توصیه شده که صلوات را بلند و کامل بفرستید، چرا که اگر کسی صلوات را کامل ادا نکند، (اللهم صل علی محمد) هرگز بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد، و این در حالیست که بوی بهشت از پانصد سال راه به مشام می رسد. بنابراین میتوان گفت که حب اهل بیت و پذیرفتن ولایت آنها به چه میزان در سعادت ابدی ما موثر است. هر چه محبت ما نسبت به پیامبر و آلش بیشتر باشد، بر تعداد صلواتهای ما افزوده شده و از اینکه بر پدران آسمانیمان درود می فرستیم به رضایت و شادمانی خواهیم رسید. فرستادن صلوات با صدای بلند، در واقع تجسم عملی و عینی چنین عشقی است. قلبی که نمیتواند عشقش را فریاد کند، قطعا به نفاق مبتلاست.
- صلوات فرستادن به صورت کامل و با حضور قلب، باعث نورانی شدن دل، از بین رفتن حجابهای روحانی و به یاد آوردن آنچه فراموش شده، می گردد.
- صلوات، اسم اعظم بوده و انجام هر کاری با صلوات ممکن است. اما این، تنها بستگی به میزان معرفت و یقین هر شخصی دارد.
هرگز فراموش نکنیم که وقتی اعلام صلوات شد، باید سخن را قطع کرده و صلوات فرستیم.
امیرالمومنین علی (ع) می فرماید:
به شهادتین تدخلون الجنة، و با الصلواة تنالون الرحمة، فاکثروا من صلوة علی نبیکم و آلة ؛
با شهادتین داخل بهشت می شوید و با صلوات به رحمت الهی می رسید، پس بر پیامبر و آلش بسیارصلوات بفرستید.
آثار صلوات
- امام صادق (ع) روایت نموده اند که؛ روزی پیامبر به حضرت علی فرمود: جبرئیل خبر آورده که اگر شخصی از امت من، بر من و در پی آن بر اهل بیت من صلوات فرستد، درهای آسمان به روی او باز شده و ملائکه هفتاد صلوات و درود بر او می فرستند.
حقیقت صلوات ملائکه در حق ما، طلب استغفار برای گناهان کوچک و بزرگ ماست، و همین استغفار سبب آمرزش گناهان و گشایش درهای رحمت خداوند به روی ما خواهد شد. پس این روایت نشان می دهد که صلوات، کلید بازگشایی درهای عنایات حق تعالی است.
- پیامبر(ص) می فرماید: من در قیامت کنار میزان هستم، هر کس که گناهانش بیشتر از ثوابش باشد، صلوات هایش را روی میزان می گذارم تا کفه حسناتش سنگین تر شود.
- پیامبر(ص) فرموده اند: سنگین ترین چیزی که نامه اعمال را در روز قیامت وزین می کند، صلوات است.
- امیر المومنین(ع) می فرماید: هر دعایی محجوب بوده و بالا نخواهد رفت، تا اینکه بر پیامبر و آلش صلوات فرستاده شود.
- امام صادق (ع) می فرماید: هر کس صد بار در بین الطلوعین صلوات فرستد خداوند او را از آتش جهنم نجات خواهد داد.
- اگر کسی در نامه اعمالش هیچ عملی به جزصلوات نداشته باشد اهل نجات است.
- کسی که یک مرتبه بر پیامبر و آلش با نیّت و اخلاص صلوات فرستد ـ نه برای ثواب ـ خداوند سی حاجت دنیایی و هفتاد حاجت آخرتی را از او برآورده می کند.
- فرستادن صلوات بصورت دسته جمعی، در حل مشکلات جامعه، عطر آگین کردن فضا، دفع شیطان و از بین بردن حجاب ها موثر است.
- صلوات، برای انسان شادابی و آرامش را به ارمغان آورده و مانع شقاوت و بد مردن انسان می گردد. پس نکوست که با اشتیاق و ارادت خالص بر محمد امین و خاندان پاکش درود فرستیم.
- امام رضا (ع) می فرماید: کسی که نمی تواند گناهی از گناهان گذشته اش را جبران نماید، زیاد صلوات بفرستد چرا که صلوات گناهان را نابود می کند.
- صلوات بر محمد و آلش، در واقع همان اقرار به سبحان الله، لا اله الاالله و الله اکبر است. شخصی خدمت رسول خدا رسید و عرض کرد: در حج، هیچ ذکری به جز صلوات به ذهنم نرسید تا بگویم، پیامبر فرمودند: هیچ کس با فضیلت تر از شما از مکّه خارج نشد، چرا که صلوات، حمد و تسبیح و تکبیر خداوند را با خود به همراه دارد.
- هیچ عملی در روز جمعه بالاتر از ذکر صلوات نیست. البته فراموش نکنیم که صلواتهایمان باید با معرفت نسبت به مقام پیامبر و آلش همراه باشد، همانگونه که علامه حسن زاده آملی با چنین ادراکی در الهی نامه خویش می فرمایند: الهی حق محمد و آل محمد بر ما عظیم است، پس؛ اللهم صل علی محمد و آل محمد
- امام رضا (ع) می فرمایند: صلوات شما موجب اجابت دعاها و پاک شدن اعمالتان از گناه می گردد.
-آیه (ان الله و ملائکة یصلون علی النبی) به این معناست که خدا و ملائکه اش بر پیامبر صلوات می فرستند. از امام صادق سوال شد که منظور از این آیه چیست؟ فقال؛ صلوة من الله عزوجل رحمة، و من ملائکه تزکیة، و من الناس دعا و اما قوله عزوجل و سلموا تسلیماـ صلوات از ناحیه خدا رحمت و کلید حل مشکلات است. از ناحیه ملائکه استغفار برای بندگان، و از ناحیه مردم در خواست و دعاست. اما نکته مهم اینجاست که صلوات ما باید با تسلیم محض بودن در برابر دستورات پیامبر همراه باشد تا مصداق واقعی آیه بالا باشیم.
- امام سجاد در ابتدای دعاهای کلیدی خویش می فرمایند: فصل علی محمد و آل محمد. چرا که خداوند بعد از صلوات بندگانش می فرماید: صل الله علیک... و این بدین معناست که خداوند آماده اجابت دعای ماست.
- حضرت ابراهیم به علت کثرت صلوات بر محمد و آلش به مقام خلیل اللهی رسید. و از همین روست که حضرت حق آنچنان عاشقانه از او در قرآن یاد می کند.
- زیباست بدانیم که حضرت نوح برای به سلامت رسیدن کشتی اش ، خداوند را به پنج نام مقدس سوگند داده و به آنها متوسل شده است. امروزه تکه های کشتی حضرت نوح که نامهای محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام بر آنها نوشته شده و به تائید تمام زبان شناسان دنیا رسیده است در موزه مسکو موجود می باشد.

عواملی که به اذکار ما ضریب بینهایت میبخشند:
- صلوات دسته جمعی:
تنها خداوند بر میزان ثواب صلوات دسته جمعی ـ حداقل جمع سه نفراست ـ واقف است، بطوریکه حتّی فرشته ای که تعداد قطرات باران را می نویسد، از نوشتن آن عاجز است.
- الحمد لله کما هو اهله: سپاس میگوئیم خدا را آنگونه که شایسته آن است، نه آنگونه که ما می شناسیم و حمدش می کنیم. ثواب این حمد را نیز غیر از خداوند کسی قادر به شمارش نیست.
اللهم صل علی محمد و آل محمد عدد ما احاط به علمک و عجل فرجهم: خداوندا صلوات فرست بر محمد و آلش به اندازه تمام آنچه که علم تو بر آن احاطه دارد. ثواب چنین حمد و صلواتی را هیچ ملکی نمی تواند محاسبه کند مگر ذات خداوند تبارک و تعالی.
محمد (ص)، حبیب خداوندگار عالمیان
اولین تجلی خداوند قبل از هر تجلی دیگری، نور پیامبر است که روز قیامت، عرصه تجلی عظمتش خواهد بود.
او حبیب خداوند، سرمد عالمیان و کامل کننده رسالت تمامی انبیاست.
خداوند در قرآن محمد(ص) را شفاعت کننده امتش و الگوی کاملی برای انسانها معرفی نموده است. حال این ما هستیم که باید سخت کوشانه برای شبیه شدن به او و درنتیجه برقراری رابطه ای نزدیک و عاشقانه با پیامبری که به او و آئینش ایمان آورده ایم، تلاش کنیم. فراموش نکنیم که مدت کوتاه عمرما زمان مناسبی برای برقراری این ارتباط ویژه است.
از همین روست که در زیارت جامعه کبیره دست به دعا برداشته و میگوئیم؛ بارالها، هیچ موجود خوب و بدی در زمین نباشد، مگر اینکه عظمت پیامبر را به او بشناسانی.
هر چه بیشتر در مسیر شناخت پیامبر حرکت میکنیم، غیر از اینکه شیفته و دلتنگ او می شویم، عظمتش چنان خشیتی در دلمان ایجاد میکند، که از این عزیزترین، مهربانترین و دوست داشتنی ترین موجود دنیا و آخرت، چونان پدری حساب خواهیم برد.
از امروز تصمیم بگیریم که؛ سطح معرفتمان را بالا برده و به جای فرستادن صد صلوات با عجله، یک صلوات صحیح و با حضور قلب به محمد و آلش هدیه کنیم.
مراقب باشیم میان ما و رسولمان فاصله ایجاد نشود، چرا که این فاصله، مصیبتی بس عظیم است. امام سجاد (ع) می فرماید:
آه بر من اگر میان من و محمد مصطفی فاصله ای بیفتد.
نکته مهم اینجاست که شیطان همواره تلاش می کند بین مسلمانان و پیامبر و آلش فاصله بیندازد. تا جائی که بر اثر این حملات او، برخی از مسلمانان نسبت به مقام پیامبر حسادت میورزند، که البته این ناشی از پائین بودن سطح معرفتی آنهاست.
اگر می خواهید با پیامبر و این اسم اعظم انس بگیرید، بیشتر صلوات بفرستید. چرا که به فرموده قرآن در روز قیامت، گنهکار دستش را می گزد و می گوید؛ کاش رفاقتی با پیامبر داشتم.
اگر صلوات های ما قدرت انسان سازی بالائی نداشته و ما را در مسیر خودسازی به سرعت پیش نمی برند، به این علت است که ما در زندگی روزمره مان با رسول خدا مبارزه عملی داریم. باید بیاموزیم که در مقابل هیچ کدام از دستورات او مقاومت نکرده و آرام آرام به این الگوی کامل عالمیان شبیه تر شویم. یادمان باشد که هر مقاومت عملی از سوی ما، حجابی جدید میان ما و پیامبر ایجاد خواهد کرد. باید در دل با پیامبر و آلش به صلح برسیم تا بتوانیم از صمیم قلب و در نهایت اشتیاق و دلتنگی صلواتی برایشان هدیه کنیم.
کسانی که بیشتر صلوات می فرستند نسبت به کسانی که به عبادتهای دیگر می پردازند، توفیقات بیشتری برای رشد دارند و خیلی از مسائل معنوی و مادی برایشان آسان حل خواهد شد.
مژده عظیم اینجاست که خداوند بسیاری از ثروت های آخرتی را به دعای پیامبرو آل به ما عطا نموده و خواهد نمود، و این در حالیست که ما نه به یاد چنین ثروتهایی بوده ایم و نه برای رسیدن به آنها دعا کرده ایم که این تنها لطف الهی بوده است و بس.

ذکر = تو و خدا روبروی هم
تو همنشین خدائی، درست در آن لحظه ای که یادش میکنی. و این همان زمانیست که خدا تو را از میان همه مخلوقاتش انتخاب کرده و به قلب و زبانت فرصت آسمانی شدن بخشیده است. یقین داشته باش که زبان ذاکر تو، ثروتی بی نهایت را برایت به ارمغان خواهد آورد.
تمام هدف خداوند از خلقتی عظیم این است که بفهمیم؛ من و خدا، روبروی هم، یعنی چه؟ آیا می توانیم در تمام مدت عمرمان یک بار او را در آغوش بکشیم؟ و همه حسرت آن جاست، در روز قیامت که به لقاء خدا می رسیم، بفهمیم چه فرصتی را برای عاشقانه زیستن از دست داده ایم. و هیچ شادی بالاتر از آن نیست که در کنارش بنشینم و هم صحبت کسی باشیم که تنها منبع آرامش و شادی عالم است.
فراموش نکن؛ همه اذکار و اعمال عبادی، غذای روح ما و رشد دهنده کودک عزیز روان ما هستند.هر گاه احساس کردی قلبت تمایل به خلوت کردن و هم آغوشی با خدا را دارد، این درست همان زمانیست که کودک عزیز روانت، درست مطابق با معیارهای انسانی در حال رشد بوده و از تو تقاضای غذا مینماید. دیگر چیز های کوچک ارضائش نمی کند، و حس میکنی که تمایل دارد با اشراف فطری، رفت و آمد داشته باشد. حالا این تو هستی که باید دست به کار شده و آرام آرام قلبت را به کار بیندازی. قلب تو رفته رفته با یاد خدا به یقین و آرامش خواهد رسید و روحت بزرگ و بزرگتر خواهد شد، تا جائی که قلب و زبانت هم صدا باهم، او را فریاد زده و دیگر چیزی غیر او را طلب نمی کنند.
اگر خواهان شرافت انسانی هستی، ذکر اعظم را فراموش نکن. صلوات برایت بسیار رساننده خواهد بود. خداوند به حضرت سلمان زبان ذاکرعطا فرمود، و اینگونه بود که سلمان به مقام ( سلمان منا اهل البیت ) رسید.
باید یاد بگیریم، به جایی برسیم که با خدا دنبال معشوق دیگری نباشیم. اذکار، ما را تا شبیه خدا شدن پیش می برند. اگر عبادات و اذکارمان همراه با معرفت و شناخت باشند میزان اثرگذاریشان بیشتر خواهد بود، البّته ذکر زبانی نیز آثار و برکاتی با خود به همراه خواهد داشت.
خداوند دوست دارد، ما با او رفاقت کنیم. اگر در این مسیر، کمی صبرپیشه کرده و پیش رویم، در رفاقت باز شده و قلبمان ذاکر خواهد شد. این مرحله جائی است که قلب و زبان یکدیگر را به ذکر گفتن واداشته و و با اشتیاق به سمت برقراری ارتباطی عاشقانه خواهیم رفت و انشاالله به این یقین میرسیم که خدا برایمان بس است. در روایت است : لیس الذکر من المراسم السان و لاکن الاول من المذکور و الثانی من الذاکرـ هیچ ذکری از دهان خارج نمی شود مگر این که اول مذکور یاد ذاکر میکند و به دنبال ذاکر به فکر معشوقش می افتد.
هیچ ذکری به قلب و زبانت خطور نکرده و از لبانت نمی شکفد مگر آنکه قبل از تو خداوند یادت کرده و تو را به هم صحبتی خویش دعوت نموده است.
قرآن کریم در سوره انفال ، آیه 2 ، دوستان خدا را اینگونه توصیف می نماید:
الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم آیاته، زادتهم ایمانا؛
مومنان، کسانی هستند که وقتی از خداوند یاد میشود، دلشان به لرزه افتاده و هنگامی که آیات خدا بر آنها تلاوت می گردد برایمانشان می افزاید.
توجه داشته باشید که صبر و نماز ابزارهایی جهت قدرتمند شدن شما و اوج گرفتن روحتان هستند. همچنین تک تک سوره های قرآن می توانند دوستان خوبی برای رشدتان باشند. سعی کنید با آنها رفاقت کرده و به این ترتیب موجبات شادی و آرامش خود را فراهم آورید.


خانواده آسمانی ما
امام صادق(ع) شنیدند که شخصی اینگونه صلوات می فرستاد؛ اللهم صل علی محمد و اهل بیت محمد. ایشان خطاب به آن فرد فرمودند: چرا این گونه صلوات می فرستی؟ اهل بیت محمد، اصحاب اهل کساء هستند، حال آنکه کلمه آل؛ شامل همه ما و شیعیان می باشد.
از این روایت می توان دریافت که ما از آل پیامبر و عضو خانواده بزرگ آنهائیم. راستی آیا تاکنون فکر کرده ایم که با چنین شرافت عظیمی، چه مسئولیتی در قبال خانواده آسمانی مان داریم؟
آه، باید دست نگه داریم! بیائید از اول شروع کنیم ...
ابتدا باید نوع نگاهمان را عوض کنیم، از وادی محاسبات بیرون آمده و تمام روابطمان را براساس عضویت در خانواده بزرگ پیامبر تنظیم کنیم.
فراموش نکنیم که هیچ چیز غنی تر از رابطه با پیامبر و آشتی با او، نمی تواند ما را به بی نهایت برساند. پیوند با این خانواده رمز تمام موفقیّتها و دور شدن از آغوششان، علت تمام سقوطهاست.
همین ارتباط نزدیک میان شیعیان و اهل بیت سبب شده است که واقعه کربلا و مصیبت آن،هیچ گاه از بین نرفته و همواره زنده بماند.
باید اقرار کرد که رفاقت و همراهی با پیامبر و آلش، بزرگ ترین مژدهای است که تا کنون شنیده ایم. بی معرفتی کرده ایم اگر این بشارتها را نادیده گرفته و از کمبود جیفه های دنیایی بنالیم. کاش روزی این عزت و افتخار برایمان کافی باشد که بنده خدا و عضو خانواده پیامبریم...
محمد، تابلوی جهت نمای جاده بهشت
آیا دغدغه تولدی سالم به آخرت و در آغوش کشیدن حضرت حق، ذهنتان را به خود مشغول نموده است؟ آیا تصمیم گرفته اید مسیر زندگیتان را به سمت سالم زیستن در دنیا و آخرت تغییر دهید؟
باید بدانید که مسیر توحید، با پیوند با پیامبر و آلش آغاز شده و به پایان می رسد. بنابراین قبل از هر چیز، باید از پیامبر و آلش شروع کنید، چرا که خداوند درهیچ امری به اندازه مسئله ولایت سخت نگرفته است.
کسی نمی تواند با نادیده گرفتن مظهر خدا که فرستاده خود اوست، به خدا برسد. برای رسیدن به خدا، باید همه تجلی ها و مظاهر او را در زمین دیده و گرامی داشت.
امام صادق (ع) می فرماید: صلوات بدین معناست که؛ من به پیمانی که روز اول خلقت با خداوند بستم -الست بربکم- وفادار هستم.
همه ما از نظر فطری خداجو خلق شده ایم، امّا برای ایمان آوردن و مومن ماندن باید در این خانواده ثبت نام کنیم.
پیامبر و آلش رحمی هستند که بدون ورود به آن، اساساً امکان رشد به سمت ابدیّت و حق تعالی وجود نخواهد داشت. همانگونه که با خروج نابهنگام جنین از رحم مادر دیگر هیچ شرایطی هرچند قدرتمند، نمی تواند او را برای سالم زیستن در دنیا یاری رساند، خروج از رحم پیامبر و آل نیز، موجب تولد ناقص انسان به آخرت خواهد شد، به گونه ای که دیگر انتخاب هیچ روش و مکتبی او را به مقصود نخواهد رساند.
پیامبر و آل، کشتی نجاتی هستند که به هر ترتیب انسان را به سلامت به مقصد می رسانند. در رحم اصلی بودن، سیر به سمت هدف را به دنبال دارد، اما بیرون از رحم قطعا چیزی جز هلاکت نیست. با صلوات بر پیامبر و آلش، در جای بهتری از این کشتی منزل بگیریم، باشد که به یاری خدا بتوانیم با مظهر کامل و حقیقی اش در زمین پیوندی محکم برقرار کنیم.


مودّت؛ شرط اصلی عضویت در خانواده آسمانی
صلوات اعلام مودّت است. پیامبر(ص) می فرماید: با صدای بلند صلوات بفرستید چرا که نفاق را از بین می برد. صلوات بلند حاکی از وابستگی و هم حزب بون است. کسی که نمی تواند بلند صلوات فرستد، قلبا عضویت در گروه پیامبر و آل را باور نکرده و به آن افتخار نمی کند؛ و این در حالیست که ادعا می کند شیعه و دوستدار آنهاست.
عضویت در گروه پیامبر، با احترام گذاشتن به او متفاوت است. عضو گروه پیامبر به دنبال استدلال نیست، تنها عشق و محبّت است که او را به فعالیت وامیدارد.
معیّت با پیامبر و آلش موجب می شود که انسان، منتظر کسی برای کمک نمانده و به تنهایی برای خدا قیام می کند، چرا که تنها توجیه اوعضویت در خانواده بزرگ پیامبر است.
اسلام ما را به امّی بودن دعوت کرده است. چون همواره توده مردم در توسل کردن و تعظیم شعائر الهی موفقتر از خواص هستند. عوام بودن به این معناست که حجاب های طبیعی روی روحمان پرده نیندازند. خوشا به حال کسی که هر قدرشأن طبیعی او بالا می رود، عوام بودن خود را حفظ می کند و این نیازمند اخلاص و معرفت است.
تحصیلات و مقام، امور وهمی هستند که هیچ یک در موفقیت آخرتی ما نقشی ندارند. باید مراقب باشیم این امور اعتقادات ما را کمرنگ نگردانند.
شرط اصلی عضویت در گروه پیامبر، مودت است. در عصر ما، مبنا در مودّت امام زمان (ع) است. اگر با او پیوند داشته باشیم برنده میادین انسانی هستیم و در غیراینصورت سقوط کرده ایم.
حجاب ها حائل هایی بین انسان و خدا
میزان تقرب ما به خداوند، به برداشتن دو حجاب زیر میان ما و پیامبر بستگی دارد:
الف ـ حجاب های معرفتی و شناخت درست پیامبر و آل او.
ب- حجاب های وجودی.
باید قاطعانه تلاش کنیم تا نسبت به پیامبر وآل او در وجودمان عاطفه فرزندی ایجاد کرده و بپذیریم که عضو خانواده بزرگ و اشرافی آنها هستیم. برای رسیدن به چنین مقامی، تنها محبّت به پیامبر و آلش کافی نیست، بلکه باید دغدغه آنها را داشته و مسائل مربوط به محمد و آلش، فضای ذهن ما را مشغول کند.
به خاطر بسپاریم که برای رسیدن به پیامبر و آلش در آخرت، باید خود را در دنیا به آنها برسانیم، چون مسیر حرکت ما به سمت آخرت جائی جز دنیا نیست. در عزاداری ها وایام بزرگداشتشان تلاش کنیم. زمانی می توانیم مطمئن باشیم ائمه ما را فرزندان خود می دانند که، ما آنها را به عنوان پدر و مادر واقعی، جزئی از زندگیمان بدانیم.
اهل بیت تولد سالم شیعیان را در قیامت جشن می گیرند. جان دادن در آغوش پیامبر تمام خوشحالی و شعف یک انسان مومن است. او هرگز این شادمانی را حتی با لذت ورود به بهشت مقایسه نمی کند. چرا که او بهشت را به دلیل آنکه تجلّی زیبای خداست دوست میدارد. اساسا در زندگی چنین انسانی، هر لذتی او را متوجه خدا می سازد.
خداوند می فرماید: اگربنده یک صلوات فرستد، ملائکه هفتاد صلوات و خدا هفتصد صلوات بر او می فرستد. حجاب معرفت و حجاب وجودی انسان، مانع جذب صلوات خدا می شود.
پیامبر(ص) می فرماید: اگر کسی بر من صلوات فرستد و آل مرا فراموش کند بین او و آسمان هفتاد حجاب ایجاد می شود و خدا اصلاً جواب نداده و مانع راه یابی انسان می شود و به ملائکه می فرماید: دعای او را بالا نبرید؛ مگر اینکه ملحق کند آل پیامبر را به او والّا در حجاب های هفتاد گانه می ماند تا اینکه به آل برسد.
خداوند ساختار وجودی انسان را به عنوان یک جنین در رحم دنیا برای حرکت به سمت ابدیّت، به گونه ای طراحی نموده است که تنها با انس با پیامبر و آل می تواند سالم متولّد شود، چرا که تنها این خانواده به ریاضیات عالم آگاهند و می توانند انسان را طبق ریاضیات ابدیّت به سمت تولدی سالم راهنمایی کنند.
لزوم رابطه با امام زمان
برای تولد سالم در آخرت باید بهترین رحم را انتخاب کنیم، هیچ رحمی در زمان ما قوی تر از امام زمان نیست.
وقتی صلوات می فرستیم با پیامبر و آل پیوند برقرار می کنیم و با نظام وجودی عالم هماهنگ می شویم. امّا اگر اهل صلوات نباشیم و پیوند خوبی با پیامبر و آل او، به خصوص امام زمان نداشته باشیم، نه تنها میان ما و نظام خلقت هماهنگی دیده نمی شود، بلکه بسیار مختلف و ناهماهنگ خواهند بود. و به همین علت است که در اموراتمان به مشکلاتی بر می خوریم.
قید عبارت - و عجل فرجهم - در ادامه صلوات بسیار ارزشمند است. انسان از خدا می خواهد در فرج امام زمانش تعجیل کند، چرا که او درد بشر را از غیبت آخرین ذخیره آل پیامبر می بیند و رنجشان را لمس می کند.
جهت داشتن رشدی خوب و باسرعت، باید روی روابطمان با امام زمان تمرکز گرفته، مختصاتمان را با او تنظیم کرده و در برقراری رابطه ای زیبا و نزدیک با او تلاش کنیم.
اگر رابطه ما و امام زمان دوستانه و عاشقانه نباشد، به صراحت می توان گفت که تمام زحماتمان بی نتیجه مانده و رشد چندانی نخواهیم داشت. و این در حالیست که ممکن است با یک یا چند تن از چهارده معصوم روابط وجودی خوبی داشته باشیم. چرا که حضرت اباصالح المهدی، امام عصر ما و تنها راهنما و حجت زنده خداوند بر روی زمین است.
امام زمان واسطه فیض الهی در عصر ما هستند. باید شوق همراهی با ایشان را در دل ایجاد کرده و بودن با او و در رکاب او، دغدغه تمام دقایقمان باشد.
باشد که به مدد دستهای مظلوم اما همیشه مهربانش، به سلامت به مقصد و معبودمان برسیم.