قدرت و سرعت در حرکت به سمت ابدیت

شب قدر، شب آشتی با خداوند تبارک و تعالی

قدر ما و آنچه که در شب قدر نصیب ما می شود و برای ابدیت مان ذخیره می شود این است که با خداوند تبارک و تعالی آشتی کنیم و این شب را شب پیوندمان با حق تعالی قرار دهیم. خداوند زوج بخش فوق عقلانی یا همان کودک عزیز روان، ما است  به همین خاطر بزرگ ترین شعار دین "لا اله الا الله " است. یعنی هیچ دلبر و معشوقی جز خدا ندارم. پس انسان اگر می خواهد در دنیا و آخرت رستگار شود، باید با خدا پیوند برقرار کند. با برقراری این پیوند، برنامه و ساعات ویژه ای برای ارتباط با خداوند در نظر گرفته شود. چه بسا این ساعات می تواند نا محدود باشد. در این پیوند می بایست  طبیعت و حیوانیت به زنجیر کشیده  شود تا بخش انسانی بتواند راحت در آغوش معشوقش قرار گیرد. به طور کلی در فضا هایی که حیوانیت تعطیل می شود، انسان تمایل وحال بیشتری برای ارتباط با معشوق پیدا می کند. به این نکته  مهم توجه داشته باشید ، بعد از اتمام ماه مبارک  و شب قدر که شب پیوند انسان است، این ارتباط می بایست حفظ شود، والا مثل این است که اصلا پیوندی برقرار نشده است. 

قدرت و سرعت در حرکت به سمت ابدیت

معشوق ما خداوند تبارک و تعالی و بی نهایت است. حرکت ما به سمت ابدیت حرکتی دائمی است مثل جنین در رحم مادر. رابطه ی دنیا و آخرت مثل رابطه ی جنین است در رحم مادر با دنیا. جنین در رحم مادر حتی یک لحظه هم از هدفش یعنی تولد سالم غافل نمی شود. هر کاری هم که می کند در راستای اندام سازی است و برنامه ی مستقلی در رحم مادر غیر از تولد سالم ندارد. چه بسا اگر روند اندام سازی جنین یک ساعت در رحم متوقف شود آثار بزرگی در زمان تولد بروز می کند. پس انسان نیز اگر می خواهد سالم متولد شود و به شکل حیوان محشور نشود می بایست دائم به یاد مقصد، تولد سالم و حیات برزخی باشد  و بر همین اساس،کلیه تصمیمات، انتخاب ها و ارتباط ها و افکارش  در زندگی را با هدف خلقت تنظیم کند. در غیر این صورت  این کونه ناسازگاری ها در روند "رشد "و "شدن" انسان توقف ایجاد می کند و باعث کند شدن سرعت می گردد.

قران ما را به سرعت و سبقت از دیگران دعوت می کند. ما می بایست به عنوان یک جنین سالم در رحم دنیا با قدرت و سرعت، به سمت ابدیت حرکت کنیم؛ تا به صورت انسان محشور شویم. شک و تردیدو وسوسه و وسواس وقت تلف کن است .

محشور شدن با باطن حیوانی در روز حسرت

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله )می فرمایند :" ما من ساعه تمر بابن آ دم لم یذکر الله فیها الا حسر علیها یوم القیامه"هیچ ساعتی نیست که از بنی آدم بگذرد و در آن ساعت یاد خدا نباشد، مگر اینکه آن ساعت در روز قیامت مایه حسرتش شود .

پس انسان می بایست کار هایش را با هدف خلقت تنظیم کرده و وقتش را هدر ندهد، تا در روز قیامت، برای زمانهایی که صرف حیوانیت کرده، دچار حسرت نشود.  اما در صورتی که خود را به ستون خدا بسته و بعد سراغ حیوانیت برود، حتی  انجام امور حیوانی هم  برای او عبادت محسوب می شود. در حرکت به سوی ابدیت، اله  و زوج انسان خداست؛ ابتدا باید با خدا پیوند برقرار کرده و سپس سراغ امور دیگر رفت.

جزای نیکوکاران

امیر المؤمنین حضرت علی (علیه السلام ) می فرمایند : " آدم هایی که خوب هستند، کارهای خوب آنها و خوبی هایشان سبب می شود که زبانشان، شیفته ی یاد خدا شود. " این بدین معنا است که خداوند  انس با خودش را، جزای انسانی  قرار می دهد که اعمال خوب دارد. لذا انسان ها تا می توانند، می بایست در خوبی از یکدیگر سبقت بگیرند. لازمه ی این کار این است که انسان ابتدا دست از شرک بردارد. شرک بدین معنا که هر کس هر طور رفتار کرد ما نیز همان طور با او رفتار کنیم . این نوع معامله، معامله با خلق الله است . انسان باید بر اساس دستور و خواست خداوند تبارک و تعالی رفتار کند. چرا که نتیجه ی این کار انس بیشتر با خداوند است .

رفیق ویژه ی دوستان خدا

امیر المؤمنین (علیه السلام ) می فرمایند :"مداومه الذکر خلصان الاولیاء " . ذکر مداوم رفیق خاص دوستان خداست .

انسان ها در طول زندگی شان  در کمالات حسی ، وهمی و خیالی دوستانی دارند که زندگی بدون آنها برایشان غیر ممکن است. کمالات حسی مثل داشتن خانه و اتومبیل و گوشی موبایل و ... .کمالات  وهمی  و خیالی مثل دانشگاه رفتن فرزندانمان به هر قیمت و داشتن پست و مقام  و محبوبیت و ... که اگر این کمالات که همان دوستان ویژه ایشان هستند را از ایشان جدا  کنند مثل این است که فلسفه ی زندگی شان را گرفته اند.  اما دوست  ویژه ی انسان های خوب، خدا است. تمام عشق  و شرافت یک انسان خوب به این است که می تواند یاد خدا را بگوید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه ) فرمودند : اشراف امت من دو گروه هستند : 1- حاملان قرآن   (کسانی که کلام الله در سینه شان محفوظ است)  2- اصحاب الیل (کسانی که به عشق خدا شب  ها را بیدار ند و عبادت می کنند )

هر انسانی معشوق هایی دارد که از نوع، حسی یا عقلی یا فوق عقلی، هر کدام که باشد حاضر است برایش ساعت ها وقت بگذارد و از هر چیزی می گذرد تا در کنار او باشد. لذا از آنجا که معشوق فوق عقلی انسان خداست، انسانی که عاشق خداست، دوست دارد شب ها را برای گفتگو با خدا بیدار بماند. خداوند تبارک و تعالی هم می فرمایند: دروغ می گوید کسی که فکر می کند من را دوست دارد ولی وقتی شب فرا می رسد از آن برای خلوت با من استفاده نمی کند.

اینها به قیمت آدم ها مربوط می شود. رفیق و معشوق هر کس بر اساس قیمتش مشخص می شود. باید دید هوس انسان چه قدر است، بعد برایش قیمت گذاشت. گاهی فرد آنقدر هوس باز است که هوس خدا را می کند. حمله القرآن می شود. جزء اشراف می شود.

فردی به پیامبر (صلوات الله علیه ) گفت : می خواهم خاص ترین بنده نزد خدا باشم . پیامبر رحمت فرمودند : اگر می خواهی خاص ترین و ویژه ترین بنده نزد خدا باشی، خدا را بیشتر یاد کن.

مبنای بهره مندی از حیات انسانی

امیر المؤمنین (علیه السلام ) می فرمایند :" الهی انه و من  لم یشغله الولوع بذکرک و لم یضبح سفر بقربک کانت حیاته علیه میته و میتته علیه حسرتا "  محبوبم، اله من، کسی که شیفتگی  به ذکر تو، او را از کار های دیگر مشغول نکند، (بی رغبت و بی حال است ) بار سفرش را برای رفاقت و نزدیک تر شدن به تو نبسته باشد. زندگی اش مرگ است و مرگش هم حسرتش می شود.

این روایت مبنای قشنگی است و حد ما را مشخص می کند. که چه قدر از حیات انسانی بهره مند هستیم. بخش کودک عزیز روان ما زنده است یا خیر، قوی است یا ضعیف. و همچنین اگر انسان بخواهد در آخرت شفاعت نصیبش شود باید در دنیا شفع شود (جفت شود ). شفاعت آخرت معلول شفاعت در دنیا است. اگر در این دنیا افتراق باشد هرگز در آخرت وصلی صورت نمی گیرد. تلاش برای وصل باید در دنیا صورت بگیرد .در آخرت دیگر راهی برای وصل نیست.

راه کاری برای  رفع مشکلات

یکی از اولیاء به استاد توصیه فرمودند برای تسهیل کلیه کارهای دنیایی و اخروی روزانه ده بار دعای الهی عظم البلاء... را بخوانید و سپس دعای آل یاسین را بخوانید.