سه چیز است که موجب زیادت عمر و بقای نعمت می شود

بحث‌مان درباره برکت و قواعد آن است. قواعدی که رب العالمین یعنی مالک و تدبیرکننده کل هستی وضع کرده است. پس الآن ما داریم دقیق‌ترین، تخصصی‌ترین و ریاضی‌ترین اطلاعات درباره خیر و برکت و موفقیت را می‌خوانیم.

یکی از این قوانین، قول امام صادق (علیه السلام) است که می‌فرمایند:«ثَلاثَةٌ إن یَعلَمهُنَّ المُؤمِنُ كانَت زیادَةٌ فی عُمُرِهِ و بَقاءِ النِّعمَةِ عَلَیهِ= سه چیز است که اگر مومن آن‌ها را بداند، موجب طولانی شدن عمر و بقای نعمتش می‌شود».

حال ببینیم این سه چیز چیست که موجب برکت عمر و رزق می شود؟ حضرت می فرمایند:

اول) «تَطْوِیلُهُ فِی رُكُوعِهِ وَ سُجُودِهِ فِی صَلَاتِهِ= طول دادن رکوع و سجود در نمازش». یک رمز به شما بگویم، اینکه حضرت می فرمایند رکوع و سجود رمز همه خیرات و برکات است، یعنی رمز حیات و زندگی ا‌ست. شما هر چقدر به رکوع و سجودتان اهمیت بدهید و آن‌ها را درست تر و بامعرفت تر انجام بدهید، به خیرات و برکات بیشتری نائل می شوید.

رکوع، تعظیم و ثنای الهی است و از رکوع بلند شدن و مجدداً به سجده رفتن، بزرگان فرمودند که به قرب رفتن است.

سجده سر بر روی پای خدا گذاردن، قرب و نهایت نزدیکی به خدا است. اگر انسان حواسش باشد، موقعی که سر از رکوع برمی‌دارد، و به سجده می رود، به قرب و نورانیت نزدیک می شود و اتفاقات مبارکی برای نفس انسان می‌افتد. از این رو، کسی که بتواند رکوع را درست و با فهم انجام بدهد، لیاقت قرب پیدا می‌کند. سجده‌اش هم را به‌درستی انجام می‌دهد. به گونه ای که دوست ندارد دیگر سرش را از زمین بردارد. اگرتوانایی اش را داشته باشد، دوست دارد ساعت ها سرش را به سجده بگذارد. چون سرش روی پای خداست. پس کلید رزق، قرب و ارتباط در «رکوع و سجده» است.

رکوع بهشت باعظمتی است. سجده بهشت باعظمتی است. یکی از بدبختی های انسان وقتی که از این دنیا می رود، این است که می فهمد که چقدر فرصت داشت که خدا را بغل کند. چقدر فرصت داشت سر روی پای خدا بگذارد. می‌فهمد که این سلطان با آن عظمتش که عظیم و اعلی است، چقدر رفیق او بوده است، اما او چقدر با حماقت و بد زندگی کرده که اصلاً نتوانسته با او انس بگیرد. آنقدر افرادی در برزخ هستند که الان حسرت می‌خورند و دوست دارند که به دنیا برگردند که فقط یک صلوات بفرستند، یا رکوع یا سجده ای بجا بیاورند. ولی ما نمی‌فهمیم که الآن در چه بهشتی هستیم.

وقتی از رکوع و سجده می دزدی و کم می کنی، نمی‌فهمی که داری از خودت می دزدی. به همین دلیل عمرت بی برکت می شود و انواع مریضی، بدبختی و گرفتاری به سراغت می آید. حالا برای حل این مشکلاتت باید بدوی و التماس این و آن را بکنی. اما وقتی که نوبت به خدا می رسد، آرام هستی، می گویی: ربّ‌ام کنارم هست. آن موقع با آرامش نمازت را می خوانی و رکوعت را بجا می آوری، سجده را طول می دهی، بعد می بینی چرخ زندگی ات یک جور دیگر شد. ماجرای زندگی ات یک داستان دیگری شد. از آنجائی که اصلاً فکرش را نمی کنی، برکت می‌آید.

رکوع و سجده بزرگترین پاداشش خودش است. همین که تو پذیرش شده ای در درگاه الهی، یعنی خدا تو را برای رکوع پذیرفته است. میلیاردها آدم روی کره زمین نمی توانند یک رکوع انجام بدهند. روز قیامت به عده ای می گویند که سجده کنید؛ ولی نمی توانند: « وَ یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطِیعُونَ[1]= و دعوت به سجود می شوند امّا نمی توانند»، چون در دنیا اهل سجده نبودند. وقتی که اجازه سجده به کسی می دهند، یعنی خیلی لطف خدا نصیبش شده است.

پس هر چقدر انسان از نظر معرفت عاقل‌تر می‌شود، خلوتش، هم آغوشی و ذکرش بیشتر می‌شود و کارهایش در دنیا از بقیه جلوتر می افتد.

نشستن زیاد سر سفره و خوشرفتاری، موجب برکت عمر می شود

دومین عاملی که موجب طولانی شدن عمر و بقای نعمت می شود، نشستن بر سر سفره است. در ادامه کلام شان، حضرت می‌فرمایند:

دوم) «وتَطْوِیلُهُ لِجُلُوسِهِ عَلَى طَعَامِهِ إِذَا أَطْعَمَ عَلَى مَائِدَتِهِ= زیاد نشستن بر سر سفره‏اى كه در آن دیگران را اطعام مى‌‏كند». یکی از چیزهایی که باید حوصله کنی، سر سفره است. به خصوص وقتی انسان مهمان دارد، باید آنقدر خوردن غذایش را طولش بدهد تا مهمانش سیر بشود و کنار بکشد. نه اینکه خودش زودتر بخورد و عقب بکشد.

یکی از راه های جذب نعمت این است که سر سفره زیاد بنشینید. چون جزو عمرت حساب نمی شود. حضرت هم تضمین کرده که جزو عمرت حساب نمی شود و از عمرت هم کم نمی شود.

سوم) سومین عامل برکت عمر، خوشرفتاری با خانواده است. حضرت می فرمایند:

«اصْطِنَاعُهُ الْمَعْرُوفَ إِلَى أَهْلِهِ= و خوش رفتارى ‏اش با خانواده». انسان باید عشقش را پای خانواده اش بریزد. خانواده یعنی هر کس از توست: پدرت، مادرت، برادرت، خانواده همسرت. هر کس که از تو است، عشق به پایش بریز.  به گونه ای که وقتی به تو نزدیک می شود، بفهمد که چقدر برایش خیر و برکت داری.

مثلاً مادرزن یا پدرزن بگوید عجب داماد یا عروس مبارکی دارد. چون تو دوست داری هر کاری برای آنها انجام بدهی. تولید شادی، اصل دین ماست. اگر شادی تولید کردید، شیطان ها فرار می کنند و خیر و برکت می آید. فرشته ها هم می آیند و می خندند. خدا هم در آنجا خیر و برکتش بیشتر است. پس انسان باید در خودش این را حل بکند که من باید در شادی خیلی از آدم ها سهیم و شریک باشم. بنابراین، باید برای این شادی و طول عمر نقشه داشته باشی. ببین چه کار می توانی برای خانواده ات یا حتی دیگران کنی.

کلام معصومین (علیهم السلام) فرمول های موفقیت و شادی و پیشرفت و قدرت هستند. پس برایش برنامه و نقشه داشته باش. برای خانواده خودت و همسرت وقت بگذار. گاهی با یک تلفن، گاهی هم با یک پیامک یا ارتباط تصویری خوب و سالم، گاهی با یک سر زدن، هدیه خریدن، گل خریدن یا مهمانی دادن، می‌توان زمینه شادی آنها را فراهم کرد.

قا/316

خیر و برکت: طولانی کردن رکوع و سجده/نشستن سر سفره/خوشرفتاری با خانواده