حج بدون ولایت و بدون پیمان با امام زمان ع، حج نیست

بُعد اجتماعی حج هم بزرگترین کنگره ی مذهبی مسلمانان است. میلیونها مسلمان از سراسر جهان جمع می‌شوند؛ اما آنطوری که باید از حج درست استفاده نمی ‌شود؛ یعنی آن طوری که قرآن و روایات فرموده اند، تجمع میلیون ها انسان در حج با حول محور امام زمان عج انجام نمی شود. معصوم(علیه‌السلام) فرمود:«تَمَامُ‏ الْحَجِ‏ لِقَاءُ الْإِمَام‏= تمام و کمال حج که در انتهای حج می باشد، به این است که شما به ملاقات امام معصوم بروید و با متخصص معصوم‌ ارتباط داشته باشید». اساساً حجِ بدون ولایت و حجِ بدون پیمان با امام زمان (علیه‌السلام)، حج نیست. قرآن نیز می فرماید: «و اتموا الحج= حج را به اتمام برسانید». این همان اتمامی است که خداوند در شأن امیرالمومنین (علیه‌السلام) می فرماید:الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی= امروز دینتان را برایتان به کمال رساندم و نعمتم را به شما اتمام رساندم».یعنی کمال دین واتمام نعمت الهی به «امامت» است.

امام سجاد (علیه‌السّلام) این موضوع را در گفتاری به شبلی این گونه فرمودند: تو وقتی حج رفتی، آیا نیت کردی که با ما در تماس و ارتباط باشی؟ و در امامت و یاری با ما بیعت بکنی؟ شبلی می‌گوید: نه. ما همین اعمالی که همه می‌گویند انجام می‌دهیم. حضرت فرمود: پس حجی به جا نیاورده‌ای.

پس در انتهای حج، اگر پیمان با متخصص معصوم و امام زمان (علیه‌السلام) نباشد، اساساً حج باطن ندارد و اصلاً حج نیست. وقتی که چند میلیون انسان آنجا جمع می‌شوند و با امام بیعتِ یاری و مودت می‌کنند،  دیگرامام زمان تنها نمی‌ماند و آن وقت امام زمان یک لشکر چند میلیونی دارد که در سراسر عالم پخش می‌شوند و فرامین و دستوراتش را اجرا می‌کنند.

اما حج معمولاً در اختیار دشمنان خدا و دشمنان اهل بیت بوده و آنطور که باید از آن استفاده بشود، نمی‌شود. از این رو حضرت می‌فرماید که در شب های ماه رمضان بخواهید: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی‏ حَجَ‏ بَیْتِكَ‏ الْحَرَامِ‏ فِی عَامِی هَذَا وَ فِی كُلِّ عَامٍ مَا أَبْقَیْتَنِی فِی یُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِیَةٍ وَ سَعَةِ رِزْقٍ = تا زمانی که به من سلامتی و عافیت و وسعت رزق می‌دهی نصیبم کن که در این سال و هر سال به حج بروم.»

از خدا شرکت در پاتوق های معنوی را بخواهیم

«وَ لَا تُخْلِنِی مِنْ تِلْكَ الْمَوَاقِفِ الْكَرِیمَةِ وَ الْمَشَاهِدِ الشَّرِیفَةِ = خدایا من را از هیچ کدام از این موقف‌های کریم و مشاهد مشرفه خالی نکن.» مواقف کریمه و مشاهد شریفه پاتوق من باشد و به اینجور جاها رفت و آمد بکنم. این برای کسی که بخش انسانیش فعال است، یک ضرورت است. اما کسی که پاتوق معنوی و تردد در پاتوق‌های معنوی ندارد، میکده‌های معنوی را نمی‌شناسد و نمی‌تواند با آسمان انس بگیرد. نمی‌تواند محرم غیب شود و غریبه است. موقع مردن هم غریب و با وحشت می‌میرد. چون انسی با این معنویت ها ندارد.

«وَ زِیَارَةِ قَبْرِ نَبِیِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ فِی جَمِیعِ حَوَائِجِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فَكُنْ لِی اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْر مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ لَا یُبَدَّلُ أَنْ تَكْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِكَ الْحَرَامِ = و زیارت قبر پیغمبرت كه درودت بر او و بر آلش باد و در جمیع احتیاجات دنیا و آخرتم یارىم كن؛ اى خدا از تو درخواست مى ‏كنم كه در آنچه از قضا و قدرت امورى را در شب قدر حتمى قرار داده اى، كه دیگر برگشت و تغییر و تبدیل نخواهد داشت، مرا از آن حجاج بیت الحرامت قرار دهى.» یعنی خدایا در شب قدر که داری چیزی را قطعی امضا می‌کنی به طوری که هیچ تبدیل و رد شدنی در آن نیست، من را هم از حجاج بیت الله الحرامت قرار بده .

ماه حرام، یعنی ماهی که خیلی خصوصی است

گفتم حرام بودنِ یک بیت، یعنی مقام یک بیت. مثل ماه‌های حرام می‌ماند. از بس این ماه‌ها مهم هستند، می‌گویند ماه‌های حرام. یعنی ماه‌هایی که جنگ در آنها حرام بوده است. یا ماه مبارک که ماه حرام است و هر چیزی که حرام است، یعنی خیلی خصوصی است.

مثل اینکه شما و دوستان تان را یک آدم خیلی بزرگی، مثلا امام زمان (علیه‌السلام) یا نائبِ ایشان، یک جایی دعوت کنند. ولی به تو بگوید: تو را خصوصی کار دارم. در این صورت، لذتت بیشتر است و هر چقدر به تو بگوید: تو را خصوصی کار دارم، لذت تو هم بیشتر می‌شود. می‌گویی، با من خیلی خصوصی کار داشت، حتی بقیه را هم رد کرد. خدا وقتی ماه رمضان می‌گیرد، یعنی با تو کار دارد و بقیه را رد می‌کند. تمام ابعاد غریبه‌ای که با تو غریبه هستند و با تو به قبر نمی‌آیند و تنهایت می‌گذارند، مثل بُعد جمادی یعنی اموالت، گیاهی مثل زیبایی‌های ظاهری، بُعد حیوانی مثل مسائل اجتماعی و بعد عقلی ات مثل مسائل علمی، با هیچ کدام از اینها کار ندارد. می‌گوید: من با خودت کار دارم. در حج هم همینطور است. خدا خیلی خصوصی‌ رفتار کرده و گفته من فقط با خودت کار دارم. هیچ کس نیاید. بیت‌الحرام هم یعنی کعبه اینطوری است.

بیشتر دعاهای ماه رمضان، درخواست حج است

تشرف به کعبه یک ویژگی خاص و شرائط خاصی دارد. ببینید که حج چقدر قیمت و ارزش دارد! بیشتر دعاهای ماه رمضان درخواست حج است.

همچنین شما هر روز این دعا را می‌خوانید: «وَ أَسْأَلُكَ بِفَضْلِكَ وَ رِضْوَانِكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِی فِی عَامِی هَذَا إِلَى بَیْتِكَ‏ الْحَرَامِ‏ سَبِیلاً = و درخواست مى ‏كنم به فضل تو و خشنودیت كه درود فرستى بر محمد (ص) و اهل بیتش، و مرا امسال از حاجیان بیت الحرامت قرار دهى.» این دعایی است که گفته اند، هر شب و هر روز ماه رمضان بخوانید.

همچنین هر شب این دعا را دارید:« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ فِی الْأَمْرِ الْحَكِیمِ‏ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لاَ یُرَدُّ وَ لاَ یُبَدَّلُ‏ أَنْ تَكْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِكَ الْحَرَامِ  = بار خدایا! از تو درخواست مى ‏كنم كه مقرر فرمایى در قضا و قدر حتمى و حكیمانه خود، از آن قضایى كه برگشت ندارد و تبدیل نمی شود، كه نام مرا در زمره حاجیان بیت الحرام بنویسى.»

جالب است، شما بعد از هر دو رکعتی که در نافله‌های ماه رمضان می‌خوانید، باز حج را می‌خواهید. یعنی یکسره درخواست حج است. باطنش هم خصوصی‌سازی ارتباط با خدا، انس با خدا، و آن تشکیل کنگرۀ بزرگ و بیعت با امام زمان (علیه‌السلام) در حج است. چون هیچ وقت حج درست انجام نمی‌شده و تا بوده دست دشمنان اهل بیت (علیهم‌السلام) بوده و اجازه نمی‌دادند مردم در حج راحت با امام ارتباط برقرار کنند. حتی زمانی که ائمه دیگر هم بودند، به راحتی مردم نمی‌توانستند با امام ارتباط بگیرند. خداوند آمده یک جایگزینی برای حج قرار داده که تا هزار برابر بالاتر از حج اثر دارد. اگر شما امشب این موضوع را بفهمید، خیلی چیزها به دستتان می‌آید و پی می‌برید که من باید امشب چه چیزی را از امام بخواهم و امام چه چیزی را در نامه عمل من تضمین و امضا کند. اگر این برای کسی امضا شود، خیر دنیا و آخرتش امضا شده است.

آن چیست که بالاتر از حج بوده و جایگزین آن است؟

آن چیزی که بالاتر از حج بوده و جایگزین آن قرار داده شده است، رفتن به کربلا و زیارت سیدالشدا (علیه‌السّلام) است. بخصوص در ایام خاص که امام عسکری (علیه‌السلام) مشخص کرده اند.

امام عسکری می‌دانست که شیعیان نمی‌توانند از حج استفاده بکنند و نمی‌توانند با متخصص معصوم ارتباط برقرار کرده و بیعت کنند. از این رو هم خداوند و هم پیامبر و امیرالمؤمنین و حضرت زهرا تا امام زمان (علیهم‌السلام) برنامه قشنگی چیده اند و یک جایگزین زیبایی برای حج گذاشته اند و آن زیارت اربعین است. امام عسکری (علیه‌السّلام) فرمود: علامت مؤمن پنج چیز است: یکی‌اش زیارت اربعین است. یعنی کربلا و بخصوص زیارت اربعین را خیلی سفارش کردند. بنابراین، تمام آثار و خواصی که شما می‌خواهید از نظر فردی در بُعد اقتصادی، بدنی، حیوانی، عقلی، و فوق عقلی دریافت کنید، در کربلا و بخصوص در اربعین به شما می‌دهند. مضاف بر اینکه همه گناهان گذشته انسان آمرزیده می‌شود و درجات بی‌نظیری به انسان داده می‌شود که در حج، آن درجات به انسان نمی‌رسد.

 امام صادق (علیه السّلام) فرمود: هر کس در ماه رمضان آمرزیده نشود، تا ماه رمضان دیگر، امکان مغفرتش وجود ندارد و هیچ توفیقی برای مغفرت ندارد؛ مگر روز عرفه که روز باعظمتی است. ما دعای امام حسین (علیه‌السلام) در عرفات را می‌خوانیم که در همین باب حضرت فرمود: خداوند در روز عرفه قبل از اینکه به حاجیان و اهل عرفات نگاه بکند، به زائرین امام حسین نگاه می‌کند و قبل از اینکه زائرین خانه خودش را اجابت کند، دعای زائرین امام حسین (علیه‌السلام) را اجابت می‌کند. چرا؟ چون در حج شما باید بروید با تلاش زیاد خود را به معصوم برسانی و دستت هم به او نمی‌رسد. باید بدانی در پسِ این کعبه، یک ولی خدا وجود دارد. باطن کعبه ولی الله است. اما نمی‌گذارند تو با او ارتباط داشته باشی. ولی شما وقتی کربلا می‌روی، با اصل توحید و با متخصص معصوم ارتباط دارید. فرمود هر کس به زیارت امام حسین برود، «كَمَنْ‏ زَارَ اللهَ فِی‏ عَرْشِه‏ فَوقَ عَرشِه = مثل کسی است که خدا را بالای عرشش ملاقات کرده.» نگفت، خانه خدا. بلکه فرمود در فوق عرش خدا را زیارت می‌کند.

بنابراین، جنبه توحیدی کربلا اصلاً قابل مقایسه با خانه خدا و حج نیست. در کربلا شما قدرت توحیدی تان فوق‌العاده زیاد می‌شود. حضرت فرمود، خدا در کربلا با روح انسان آمیخته می‌شود و بعد شما با توحید خالص و ولی الله با اصل ولایت و امام، ارتباط پیدا می‌کنید. اصلاً این دو با هم قابل مقایسه نیست.

حق امام حسین ع فریضه ای که بر هر مسلمانی واجب است

— امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ حَجَّ دَهْرَهُ، ثُمَّ لَمْ یَزُرِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیِّ عَلَیْهِمَا السَّلاُم لَكَانَ تَارِكَاً حَقَّاً مِنْ حُقُوقِ اللهِ، وَحُقُوقِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، لأَنَّ حَقَّ الْحُسَیْنِ فَرِیضَةٌ مِنَ اللهِ، وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ[1] = هر کس تمام عمرش به حج برود، اما به زیارت حسین بن علی نرفته باشد، حتماً حقی از حقوق خدا و حقوق رسول خدا را ترک کرده، زیرا حق حسین ع فریضه و تکلیفی است که خداوند بر هر مسلمانی واجب کرده است.» همچنین فرمود: «حَقٌ‏ عَلَى‏ الْغَنِیِ‏ أَنْ‏ یَأْتِیَ‏ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی السَّنَةِ مَرَّتَیْنِ وَ حَقٌّ عَلَى الْفَقِیرِ أَنْ یَأْتِیَهُ فِی السَّنَةِ مَرَّةً= آدم ثروتمند لازم است هر سال دو بار و آدم فقیر حداقل یکبار در سال به زیارت امام حسین برود.»

زیارت امام حسین ع معادل هزار حج

— فرمود: اگر کسی زیارت امام حسین (علیه‌السلام) برود، مانند کسی است که سه تا حج با پیغمبر بجا آورده است. با تعجب گفت: سه تا؟فرمود:ده تا. پرسید: ده تا؟ حضرت می‌فرماید: صد تا. می پرسد: صد حج؟ می‌فرماید: هزار حج. البته این عددها برای این است که معرفت افراد با هم فرق می‌کند. آدمها بسته به میزان معرفت شان ثواب دریافت می‌کنند. حضرت تا هزار حج ذکر کردند. وقتی می‌گوییم، ثواب هزار حج دارد، یعنی آثاری دارد که در روح شخص ظهور می‌کند، ریزش‌ها، نورانیت‌ها، رشدهایی حاصل می‌کند که در روح شخص جمع می‌شود.

حضرت فاطمه س برای زائرین کربلا استغفار می‌کند

— امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود:«إِنَ‏ فَاطِمَةَ بِنْتَ‏ مُحَمَّدٍ ص تَحْضُرُ لِزُوَّارِ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَیْنِ ع فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنُوبَهُمْ= حضرت فاطمه بنت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله نزد قبر فرزندش حسین حاضر می‌شود و برای زائرین قبر پسرش استغفار می‌کند.» یعنی شما وقتی زیارت امام حسین می‌روید، زیارت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) هم می‌روید، ملاقات حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) هم می‌روید. در بعضی از روایات داریم شبهای جمعه و در بعضی از روایات داریم هر شب، نزد قبر فرزندش حسین حاضر می‌شود و دعا می‌فرماید. دعای حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) حتما اجابت می‌شود.

وضعیت کسی که بدون علت زیارت امام حسین ع نرود

— شخصی به نام «هارون بن خارجه» از امام صادق (علیه‌السّلام) سؤال کرد:«سَأَلْتُ عَمَّنْ تَرَكَ زِیَارَةَ قَبْرِ اَلْحُسَیْنِ بن علی عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ مِنْ غَیْرِ عِلَّةٍ. قَالَ: «هَذَا رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ اَلنَّارِ»= آقا اگر کسی بدون علت، زیارت قبر امام حسین را ترک کند، چه وضعیتی دارد؟ حضرت فرمود: «این آدم اهل جهنم است.»

زیارت حسین ع زیارت خدا در قیامت را در پی دارد

— «مَنْ‏ سَرَّهُ‏ أَنْ‏ یَنْظُرَ إِلَى اللهِ یَوْمَ الْقِیَامَة وَ تَهُونَ عَلَیْهِ سَكْرَةُ الْمَوْتِ وَ هَوْلُ الْمُطَّلَع فَلْیُكْثِرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع زِیَارَةُ رَسُولِ اللهَ صلی الله علیه و آله و سلّم [2] = هر کس خوشحال می‌شود که روز قیامت به حق تعالی نظر کند و سختی جان‌کندن و هول و هراس محضر خداوند برایش آسان شود، زیاد به زیارت امام حسین برود که زیارت حسین زیارت رسول الله است.»

نقص دین و ایمان در اثر ترک زیارت امام حسین ع

— همچنین امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود:«مَنْ لَمْ یَأْتِ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع حَتَّى‏ یَمُوتَ‏ كَانَ‏ مُنْتَقَصَ الدِّینِ مُنْتَقَصَ الْإِیمَانِ وَ إِنْ دَخَلَ الْجَنَّةَ كَانَ دُونَ الْمُؤْمِنِینَ فِی الْجَنَّةِ[3] = اگر کسی زیارت قبر حسین علیه‌السلام نرود تا بمیرد، دین و ایمانش ناقص بوده، و اگر وارد بهشت شود، از بقیه مؤمنین پایین‌تر است.» یعنی معلوم نیست چنین کسی وارد بهشت شود که می‌توانسته با پدرش امام حسین (علیه‌السلام) صله رحم کند و نکرده است. اگر کسی با رحم‌های حیوانی خودش مثل پدر، مادر، خواهر، برادر، عمه، عمو، دایی، خاله، قطع رحم کند، فرمود: بوی بهشت را که از 500 سال راه می‌رسد، قاطع رحم آن را استشمام نمی‌کند. فرمود: ارحام شما حتی اگر کافر هم هستند، با آنان قطع ارتباط نکنید. بله ارتباط اثربخشی که ممکن است روی عقائد و دین شما اثر بگذارد و شما را به حرام آلوده بکند، نباید داشته باشید. اما قهر هم نباید بکنید. حال می فرماید اگر کسی با رحم آسمانی‌اش و خانواده اصلی‌اش قطع رحم کند و زیارت نرود و تنبلی کند، دین و ایمانش ناقص است.

در روایت دیگر امام صادق فرمود: در بهشت به این آدم جا نمی‌دهند، به بهشت او را راه می‌دهند، اما جا ندارد و مجبور است مهمان این و آن باشد. خودش خانه و قصری ندارد که در یک جا مستقر باشد. بهشتی است، اما در بهشت دربه‌در است. در دنیا بعضی‌ها می‌گویند: وقت نداریم حرم برویم. وقت نداریم کربلا برویم. درس دارم، نمی‌رسم، کار اجتماعی دارم، کار اقتصادی دارم، نمی‌رسم بروم.

محروم شدن از خیر کثیر در اثر ترک زیارت امام حسین ع

— امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: «مَنْ‏ لَمْ‏ یَزُرْ قَبْرَ الْحُسَیْنِ‏ ع فَقَدْ حُرِمَ خَیْراً كَثِیراً وَ نُقِصَ مِنْ عُمُرِهِ سَنَةٌ = هر کس زیارت نکند قبر حسین را، از خیر کثیر محروم می‌شود و یکسال از عمرش کم می‌شود.» کسی که می‌گوید زیارت نمی‌رسم بروم. از خیرکثیر محروم می‌شود و یکسال از عمرش کم می‌گردد. اما برعکس، یکی هم مشکل اقتصادی دارد، قرض می‌کند و زیارت می‌رود. خدا به او پول و خیر و برکت می‌رساند.

پس خدا اربعین و زیارت امام حسین (علیه‌السلام) را جای حج به همه ما داده و تمام آن خیراتی را که شما انتظار دارید، خیرات جمادی، مادی، اقتصادی، مشکلاتی که در ابعاد گیاهی، حیوانی و عقلی دارید، در بُعد اعتقادی و معنوی ضعیف هستید، خیرات از هرچه که هست، همه را کربلا به تو می‌دهد. همه را زیارت اهل بیت (علیهم السّلام) به تو خواهد داد.

زیارت حسین ع مثل شب قدر، انسان را 70 سال جلو می برد

پس حال که به حج نمی‌رسیم، ده ها سال می‌خوانیم:«ارزقنی حج بیتک الحرام» و هیچ اتفاقی نمی‌افتد، بعد هم که می‌افتد، هیچ گونه بهره‌برداری نمی‌توانیم بکنیم، بدانیم که برای جایگزین حج در ماه رمضان، چه چیزی بخواهیم که شب قدر، قدر شود و ما به جای یک سال، 70 سال جلو بیفتیم؟ فرمود:«لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ=شب قدر از هزار ماه بالاتر است.» زیارت امام حسین هم همینطور است. اگر کسی با معرفت زیارت کند، فرمود: گناهان 70 ساله‌اش بخشیده می‌شود.

برای هر قدمی که در راه زیارت امام حسین ع برمی‌دارد، گناهی آمرزیده می‌شود و درجه‌ای به او داده می‌شود. رمزش هم این است که شما در زیارت امام حسین با متخصص معصوم و ولی الله ارتباط برقرار می‌کنید و از طریق ولی الله با امام زمان ارتباط می‌گیرید. بنا است با ملاقات امام حسین دست شما به دست منتقم خون حسین برسد. نمی‌شودکه انسان امام حسین (علیه‌السلام) را زیارت کند و غیرت نداشته باشد. نمی‌شود انسان یک عمر عزاداری ذلیلانه کند. شما وقتی کربلا می‌روی بیشترین چیزی که جگرت را می‌سوزاند چیست؟ مصیبت عظیم، یعنی حوادثی که برای اهل بیت (علیهم‌السلام) در طول عمرشان اتفاق افتاده و از آن بالاتر مصیبت اعظم است. یعنی حذف امام از حاکمیت بر جهان و کرۀ زمین و این مصیبت از نظر ائمه خیلی سنگین تر است. امامی که اگر حاکم جهان باشد، همه مردم جهان در همه ابعاد وجودشان سعادتمند می‌شوند و الان این متخصص معصوم کنار گذاشته شده است. زائری که به فکر انتقام نباشد و به غیرت انتقام نیفتد، دروغ می‌‌گوید که امام حسین را دوست دارد.

در زیارت عاشورا می‌گوییم:«اَنْ یَرْزُقَنی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ= من از خدا می‌خواهم ای امام حسین انتقام تو را خدا روزی من بکند که همراه با امام زمان انتقام تو را بگیرم.» از خدا می‌خواهم ای امام حسین، خدا روزی من کند که همراه امام زمان انتقام خودم را هم بگیرم. چون این مصیبت اعظم، مصیبت من هم هست. یعنی من از بهره بردن از وجود امام، محروم هستم و نبودن امام زمان باعث می‌شود که من نتوانم به آن درجه‌ای که برایش خلق شده‌ام برسم و با این درجه بمیرم. امام حسین و ائمه (علیهم‌السلام) از حاکمیت بر زمین کنار گذاشته شده اند و امام زمان، 1180 سال آواره است. واقعاً برای تک‌تک من و شما مصیبتی از این بزرگتر هست که ما می‌توانستیم به مقام امام برسیم و نرسیدیم؟ چرا کوچک و ریز مانده‌ایم؟ می‌توانستیم به ثروت ائمه و به تمام اسماء الهی برسیم و نرسیدیم.

زائر امام حسین ع، مصلح برگزیده و هم درجه امیرالمؤمنین ع می‌شود

معلوم است که چرا زیارت امام حسین از هزار حج بالاتر است. معلوم است که زیارت امام حسین ما را چگونه می‌سازد و به چه درجه‌ای می‌رساند. زیارت امام حسین ما را می‌رساند به درجه‌ای که اگر زیارت با معرفت بکنیم امیرالمؤمنین فرمود: با من و هم‌درجه با من خواهد بود. فرمود: «کَتَبَهُ الله مِنَ المُصلِحینَ المُنتَجَبین= خدا نام زائر امام حسین را اگر معرفت داشته باشد، جزء مصلحین برگزیده می‌نویسد.» مصلح مقام امام زمان است.

پس بسیار مهمتر از حج، رفتن به کربلا و زائر امام حسین شدن است. رفتن به زیارت اربعین است. نمی‌گوید: زیارت امام حسین، عاشورا و محرم علامت مؤمن است؛ این سر جای خودش؛ می‌گوید: زیارت اربعین علامت مؤمن است. چرا؟ چون شما در اربعین لشکر تشکیل می‌دهید. در اربعین شرط ظهور امام زمان حاصل می‌‌شود. اما در زمان‌های دیگر این اتفاق نمی‌افتد.

امام زمان (علیه‌السّلام) فرمود: دو صفت اگر شیعیان داشته باشند، من با عجله می‌آیم. یکی وفاداری و دیگری همدلی. در اربعین، هم وفاداری حاصل می‌شود و هم همدلی. بیشترین زمانی که لشکر وفادار و همدل برای امام زمان آماده می‌شود، در اربعین است. اربعینی که افراد در آن نزدیک‌ترین شرایط روحی را به حکومت امام زمان دارند. یعنی همه مردم، آن هم از همه ادیان می‌آیند. یعنی مثل حج نیست که فقط مسلمانان باشند. شیعه، سنی، یهودی، صائبی، زرتشتی، هندو، لائیک‌ و ... همه هستند و همه می‌آیند و حول محور انسان کامل قرار می‌گیرند. این یعنی همان شرائط ظهور، یعنی همه ادیان، عاشق یک نفر هستند. یک اصل و یک حقیقت را می‌خواهند. اربعین یک ماکت از حکومت امام زمان است. هر چه دلت بخواهد می‌خوری، اما هزینه نمی‌کنی. درمان رایگان است. هر جا دلت بخواهد می‌‌خوابی. در اربعین شرایط و مکان و زمان، مثل حکومت امام زمان می‌شود و بیشترین لشکر برای ظهور امام زمان در اربعین حساب می‌شود. هر کس هر چقدر عشق به خلیفة الله دارد، آنجا اعلام آمادگی می‌کند و در لشکر جهانی و در لشکر آخرالزمان ثبت‌نام می‌کند. زمان‌های دیگر هم برود ثواب می‌برد، اما هیچ زمانی مثل اربعین نیست. زیرا ثواب هر کاری به اندازه تأثیر آن کار است.