درد اصلی حضرت، نه فقط شکستن پهلویش، بلکه از عدم تبعیت مردم از علی ع بود

آن بانو پس از ستایش خداوند و درود بر پدرش فرمود: «حالم به گونه ای است كه از دنیای شما بسی بیزارم و مردان تان را دشمن می دارم! حال و قالشان را آزمودم و از آنچه كردند، بسی ناخشنودم و آنان را به كناری نهادم. چه بد ذخیره ای از پیش برای خود فرستادند. خشم خداوند را به جان خریدند و در آتش پاینده اند. از سر ناچاری ریسمان امور و وظایف را به گردن آنان انداخته، سنگینی و مسئولیت كار را بدانها واگذاردم و ننگ عدالت كشی را بر آنها بار كردم. نفرین ابد بر این مكاران، دور باشند از رحمت حق این ستمكاران، وای بر آنان! چرا تمركز حق در مركز خود را نخواستند؟ و خلافت را از پایه های نبوت دور کردند و از سرایی كه محل نزول جبرئیل بود، به دیگر سرا بردند و از ید قدرت كاردانان دین و دنیا خارج ساختند؟ چه چیزی سبب گردید تا از علی(ع) عیبجویی كنند؟ در عیوب او زیاد گفتند. زیرا شمشیرش، خودی و بیگانه، شجاع و ترسو نمی شناخت. دریافتند كه او به مرگ توجهی ندارد. دیدند كه او چگونه بر آنها می تازد و آنان را به وادی فنا می افكند و برخی را برای عقوبت و سرمشق دیگران باقی می گذارد. مسلط به كتاب خداست و خشم او در راه خوشنودی خداوند است.

علی خیر و نیكی را در نهان و آشكار برای همه خوش می دارد. او اگر بر مسند می نشست، هرگز بهره ای فراوان از بیت المال را به خود اختصاص نمی داد و از فزونی و ثروت دنیا، جز به مقدار نیاز برداشت نمی كرد. به مقدار آبی كه تشنگی را فرو نشاند و نان خشكی كه گرسنگی را برطرف نماید.
او اگر بر مسند می نشست، مرد پارسا، از کسی که تشنه حطام دنیا است، باز شناخته می شد و راستگو از دروغگو متمایز می گشت. در نتیجه، ابواب بركات آسمانی و زمین بر آنان گشوده می شد. این فرموده خداست که: «ولو ان اهل القری آمنوا و اتقوا لفتحنا لهم برکات من السماء و الارض= اگر ساكنان قریه ها ایمان آورده و خدا ترسی پیشه می ساختند، بركات زمین و آسمان را بر آنان فرو می ریختیم». اما آنان دروغ گفتند و علی ع را نخواستند. كسانی از اینان كه ستم روا داشتند، نتیجه سوءكردارشان را به زودی خواهند یافت. شگفتا! كه بد سرپرستی انتخاب كرده و بد دوستانی برگزیده اند. به خاك مذلت ساییده باد بینی قومی كه خیال كردند با این اعمال، كار خوبی را انجام داده اند. بدانید كه آنان فاسدند، ولی خود نمی دانند.
وای بر آنان! آیا آن كس كه مردم را به راه راست فرامی خواند، سزاوار پیروی است یا آنكه خود راه نمی داند؟ وای بر شما! چه بد داوری می كنید.
منتظر باشید تا این فساد در پیكر اجتماع اسلامی منتشر شود. مسلمانانی كه در پی خواهند آمد، می یابند كه احوال مسلمانان صدر اسلام چگونه بوده است. فتنه ها و شمشیرهای كشیده و برا و حمله ستمكار و درهم شدن امور همگان و خودنمایی ستمگران منتظر شماست. غنایم و حقوق شما را اندك خواهند داد و جمع شما را با شمشیرهایشان دور خواهند كرد و شما جز میوه حسرت برداشت نخواهید نمود. كارتان به كجا خواهد انجامید؟ 
زنان حاضر در مجلس سخنان حضرت فاطمه(س) را پیش مردان خود بازگو و تكرار كردند. حضرت فاطمه (س) مسئولیت بازگویی حقایق را داشت و حجت را بر آنان تمام كرد. (احتجاج، ج1، صص286- 292)

فاطمه(س) پیشتازترین و خالص ترین حمایتگر ولایت بود. او كه پهلویش شكست و در خون نشست، اما لحظه ای از یاوری ولی امر خویش، از پای ننشست. ولایت یك روز در قالب علی(ع) و روز دیگر در قالب حسن(ع) و... روزی در قالب نواب خاص و عام در جریان است. روح حاكم در تمام این صورت های گوناگون، نور ولایت است كه باید به تبعیت از آن بانو، مدافع آن در هر شكل و ظاهری بود.

احتجاج، جلد 1، ص 286-292