اسماء الله 13، 86/5/11

برای قبل از دنیا باید اهمیت زیادی قائل شویم. چون الان ناسوت است. ناسوت یعنی فراموش می‌كنیم قبلاً كجا بوده‌ایم و یكی از اصول دین ما معاد است. معاد را كسی قبول می‌كند كه ایمان واقعی آورده باشد. اگر این را نفهمیده باشیم یا من واقعی را نشناسیم خود را زن یا مرد معرفی می‌كنیم و با نیاز جمادی، نباتی و حیوانی و خود را آن‌طور مقایسه می‌كنیم و می‌خواهیم یك حیوان را با ایمان كنیم و این هم بد است و هم خیلی سخت.

شخصی در ایام حج به امام جعفر صادق «علیه‌السلام» می‌فرماید كه امسال چه‌قدر حاجی داریم و حضرت از بین انگشتان خود واقعیت را به آن شخص نشان می‌دهد و آن شخص با تعجب می‌گوید: امسال حاجی چه‌قدر كم است.

اگر معاد را نشناسیم معرفتمان هم غلط از آب درمی‌آید. چون با من حیوانی می‌خواهیم مؤمن شویم و باید یكسره با تمرین و عبادت و با ذكر یادمان بیفتد چه كسی هستیم و من حقیقی را از من حیوانی جدا كنیم. اگر من خود را پیدا كنیم و با او مأنوس شویم، چند خاصیت دارد؛ 1 ـ آن را بسازیم كه كودك عزیز روان است، چون حقیقت قلب اوست. 2 ـ با شناخت او هم دنیا و هم آخرت شیرینی خواهیم داشت. ولی اگر با من حیوانی خواستیم مؤمن شویم این نمی‌شود. اصل در معرفت حقیقی، خود است و الله. كارهای دیگر مقدمه و وسیله‌ای هستند برای خودسازی. یعنی خود حقیقی را متناسب با شرایط زیستی آخرت بسازیم. پس وقتی علائم معرفت را می‌خوانیم یعنی علائم خود حقیقی را می‌سازیم. پس اگر آینه خود حقیقی ما را نشان دهد نباید ناراحت شویم.

بعضی‌ها آن‌قدر بی‌سلیقه هستند كه وقتی خود را در آینه كلمات معصوم «علیه‌السلام» می‌بینند به‌جای اینكه خود را اصلاح كنند، می‌ترسند و به هم می‌ریزند و شیطان حمله از عقب را شروع می‌كند و او را مشغول به گذشته می‌كند و نمی‌گذارد به خود برسد. مبادا فرمایشات ائمه «علیهم‌السلام» را به‌جای اینكه برای خود آینه كنیم و وضعیت خود را تا ناسوت پایین اصلاح كنیم شیطان ما را مأیوس كند. تنبلی و بی‌حوصلگی در خودسازی نداشته باشید و الا نه دنیای شادی دارید و نه آخرت شاد. شیطان از دستگیره تنبلی و بی‌حوصلگی استفاده می‌كند و مانع می‌شود و اگر صد تا از این جلسات بیاییم و خودسازی نداشته باشیم فایده‌ای ندارد. حال كه آمدید خیال شدن داشته باشید. هركس بیاید یاد بگیرد و خیال شدن نداشته باشد مثل كسی است كه خدا را مسخره كرده است.

اگر بد زندگی می‌كنید، نشان این است كه خود را در آینه معرفت درست ندیده‌اید. یك مؤمن در دنیا از كفار شادتر زندگی می‌كند به شرط اینكه برود در نظام معرفتی زندگی كند.

بعضی از مؤمنین در دنیا چنان لذت می‌برند كه بهشتیان در بهشت لذت نمی‌برند. امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: كمی از آگاهی باعث می‌شود درست زندگی كنید. كسی كه نظام شناختی دقیقی داشته باشد، نفسش منصرف از عالم فانی است. من تعجب می‌كنم كسی كه پروردگارش را می‌شناسد، چگونه برای حیات آخرتش تلاش نمی‌كند.

من تعجب می‌كنم از كسی كه خودش را شناخته، چگونه با دنیا انس می‌گیرد؟

اگر كسی خودش را دقیق شناخت، من حقیقی من، عین ربط به حق تعالی است.

اگر دنیا ارتباطش را با جنین قطع كند، هر دو از بین می‌روند.

خداوند ما را برای شبیه شدن به خودش خلق كرده است. همه ما نفخه‌ای از خداوند در وجودمان هست كه غایتش رسیدن به خدا و قرب به خداست.

اگر با فهم انسانی بفهمیم، لذت آن زیاد است. انسان بی‌نهایت‌طلب است و نمی‌تواند نسبت به حقایق ناآگاه باشد.

هرچه در دنیا هست و خوشم می‌آید، بی‌نهایتش آن طرف است.

باید باور كنیم «انا لله و انا الیه راجعون»؛ من مال خدا و خدا هم مال من است. با صدهزار جلوه برون آمدی كه من / با صدهزار دیده تماشا كنم تو را

كسی كه اینجا نتواند ببیند، در آخرت هم كور است.

اگر كسی بداند دنیا ابزار است و هرچه از خدا به من داده‌اند عاریه است، آن‌وقت ارتباط من با خدا تنظیم می‌شود.

هرچه از نعمات خدا به تو دادند از آن لذت ببر. اما بدان كه معشوق تو این نیست، خداوند اینها را فقط برای آسایش تو قرار داده است. اگر از تو گرفتند ناراحت نشو. اصل همه كمالات را داری. خدا دائماً در آغوش ماست و ما دائماً در آغوش خداییم.

گفتم به كام وصلت خواهم رسید یك روز / گفتا كه نیك بنگر شاید رسیده باشی

از شادترین قسمت‌های قرآن؛ «الله لا اله الا هو الحی القیوم»؛ یعنی معشوق تو فانی شدنی نیست.

بارها به محضر این پادشاه رسیده‌ام و به من اجازه صحبت داده و هیچ‌وقت نمی‌گوید وقت تو تمام شده است. فرشته‌ها می‌گویند: اگر می‌دانستید پیش چه كسی بودید و دارید می‌روید، هیچ‌وقت نمی‌رفتید.

از شیرین‌ترین لحظات انسان زمانی است كه دیگران دست از او بردارند و او بتواند با خدا تنها باشد و خلوت كند.

متأسفانه هوس خدا نمی‌كنیم.

امام صادق «علیه‌السلام» فرمودند: قلب سلیم یعنی قلبی كه خدا را ملاقات می‌كند و چیزی جز خدا در قلب او نباشد.

پیامبر «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: تو برای دنیا خلق نشدی، برای آخرت خلق شده‌ای. میزان ارتباط تو با همه اشیاء باید بر اساس میزان انس تو با ابدیت باشد.

شیخ رجبعلی خیاط «رحمه‌الله علیه» فرمودند: هرچه غیرخدا بخواهی شكست توست، قیمت تو نیست. امام كاظم «علیه‌السلام» فرمودند: بهشت پاداش بدن شماست.

با دنیا طوری انس نگیرید كه وقتی مورد امتحان قرار گرفتید و از تو گرفتند، غصه بخورید. كسی كه برای كمالات جمادی و نباتی و حیوانی ناراحت می‌شود كوچك‌تر از كسی است كه برای یك ریال پول حساسیت نشان می‌دهد.

عهد كنید كه هرگز به‌خاطر دنیا عصبی نشوید و حتی به هم تذكر ندهید. در هاله‌ای از عاطفه حلش كنید. اگر به نتیجه هم نرسیدید، عیب ندارد.

گر بود اندیشه‌ات گل، گلشنی / ور بود خاری تو هیمه گلخنی

قبر انسان، نفس انسان است. جنین هرچه اینجا می‌بیند در قبر می‌بیند. اگر الان در اوج مشكلات شاد باشی بدان در آخرت از صراط راحت رد می‌شوی. به میزان عصبانیت در دنیا، معادل ابدی فشار قبر داری. برای یك گناه بدنی كوچك صد سال عذاب داری.

هیچ شیئی در عالم نیست مگر تسبیح خدا را می‌گوید. دقت كنید كه با اشیاء اطرافمان چگونه برخورد كنیم. هروقت گرفتند برای امتحان دو چیز است؛ صبر و شكر . به هیچ چیز دل نبندید، در نظام ابدی خسران دارد، از دنیایش هم خیر ندیده است.

تعجب می‌كنم از كسی كه خودش را شناخته چگونه با سراب انس می‌گیرد؟

زمانی می‌توانید از بهشت لذت ببرید كه از دنیا لذت ببرید. به هر میزان كه دلت برای دنیا می‌سوزد، خدا را از دست می‌دهید.

ای كه صبرت نیست بر ناز و نعیم / صبر چون داری ز الله كریم

خداوند خنده‌اش می‌گیرد، آدم دنبال كمالاتی می‌رود كه من در آنها تجلی كردم، از اصل و ماندنی فرار می‌كند و سراغ رفتنی می‌رود. عاطفه انسانی طبیعی است اما اگر خدا نخواست بگذریم.