آیین سنتی ایام مسلمیه

آئین سنتی ایام مسلمیه از حدود 80 سال قبل در ایام شهادت مسلم بن عقیل در آستان مقدس حضرت عبدالعظیم الحسنی برگزار می‌شود. مراسم مسلمیه هر سال، از شب شهادت حضرت امام محمد باقر (ع) تا روز شهادت مسلم بن عقیل در حرم حضرت عبدالعظیم الحسنی به مدت سه شب بعد از نماز مغرب و عشاء برگزار می شود.

مراسم مسلمیه

به مناسبت فرارسیدن ایام مسلمیه، هیئت‌های مذهبی شهر تهران به اقامه عزا در رثای حضرت مسلم بن عقیل می‌پردازند امسال نیز آستان حضرت عبدالعظیم (ع) به همین مناسب پذیرای عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت است. مجاوران، زائران و دسته جات مذهبی از سراسر کشور با شرکت در این مراسم که به مراسم مسلمیه معروف است در کربلای ایران به اولین شهید قیام امام حسین(ع) ابراز عشق و علاقه کرده و در رثای شهیدان کربلا به عزاداری می‌پردازند. دسته‌های سینه زن همچنین در صحن‌های حرم مطهر تجمع کرده و مراسم باشکوهی به یاد نخستین شهید واقعه کربلای حسینی برپا می‌کنند.

مسلم بن عقیل کیست؟

در میان جوانان برومند «بنى‏ هاشم‏» مسلم، فرزند عقیل یكى از چهره‌‏هاى تابناك و شخصیت‌هاى بارز، به شمار مى‏رفت. «عقیل‏» برادر حضرت على(ع) و دومین فرزند ابوطالب بود. در ترسیم زیر رابطه نسبى مسلم، آشكارتر است: ابوطالب: - طالب - عقیل - مسلم - جعفر - على - حسین بن على

مسلم‏بن عقیل، برادرزاده امیرالمؤمنین و پسر عموى حسین‏‌بن على بود. دودمانى كه مسلم در آن رشد یافت، دودمان علم و فضیلت و شرف بود و خاندانى كه شخصیت انسانى و اسلامى مسلم در آن شكل گرفت، بهترین زمینه را براى تربیت و تكامل معنوى و حماسى مسلم فراهم كرد. از آغاز كودكى، در میان جوانان بنى‌‏هاشم به خصوص در كنار امام حسن و امام حسین -علیهما السلام بزرگ شد و كمالات اخلاقى و بنیان ولایت و درسهاى حماسه و ایثار و شجاعت را به خوبى فرا گرفت. اجداد مسلم كسانى، چون «ابوطالب‏» و «فاطمه بنت اسد» بودند كه در فرزندان خویش، شجاعت و ایمان و دلاورى را به ارث مى‏‌گذاشتند و مسلم، شاخه‌‏اى پربار از این اصل و تبار بود; و بنا به اصل وراثت، خصلت‌هاى برجسته را از نیاكان خود به ارث برده بود.

مسلم در زمان حضرت امیر(ع) نوجوانى رشید و پاك بود كه به افتخار دامادى آن حضرت نایل شد و با یكى از دختران امام به نام «رقیه‏» ازدواج كرد. این وصلت‏‌ بر میزان فضیلت‌هاى مسلم افزود و او را بیشتر در محور «حق‏» و در خدمت نظام الهى آن حضرت در دوران خلافتش قرار داد.

به نقل مورخان، در زمان حكومت آن حضرت (بین سالهاى 36 تا 40 هجرى) از جانب آن امام، متصدى برخى از منصب‌هاى نظامى در لشگر بوده است، از جمله در جنگ صفین، وقتى كه امیرالمؤمنین (ع) لشگر خود را صف‌‏آرایى مى‏‌كرد، امام حسن و امام حسین(ع) و عبدالله ‏بن جعفر و مسلم‏بن عقیل را بر جناح راست‏‌ سپاه، مامور كرد و بر جناح چپ لشگر، محمدبن حنفیه و محمدبن ابى‌‏بكر و هاشم‌ ‏بن عتبه (مرقال) را گماشت و مسؤولیت قلب لشگر را به عبدالله‏بن عباس و عباس‏بن ربیعه و مالك اشتر سپرد.

سفیر حسین (ع)

سلام ای تک سوار شهر کوفه

سلام ای قاصد تنهای کوفه

میان کوچه های تنگ و تاری

که هستند دوستان، مختار وهانی

نمی دانم چرا دل ناگرانم

چنان ترسی است از جانت به جانم

چرا که کوفیان ظاهر پسندند

میان دین و دنیا، زر پسندند

چنان بستند درها را به رویت

همانانی که دادند دست، سویت

ندانستند پسر عم حسینی؟

دلیری، شیرمرد، نور عینی

تو را بردند بر دارالعماره

شدی اول شهید دشت لاله

جناب مسلم ای سردار دلدار

دلم خواهد شوم یار وفادار

تو را جان دو طفلت نزد زهرا

شفاعت کن که آید منجی ما

شهلا رضایی (یکی از دختران مهدی عج)