(30) چگونه خدا و اهل بیت (علیهم السلام) را خوشحال کنیم؟

خداوند تبارک و تعالی در قوس نزول عالم، اولین مخلوقی که می آفریند، «انسان کامل» است که کامل ترین و نزدیکترین مخلوق اوست. این که می گوییم نزدیکترین مخلوق است، یعنی بیشترین اسماء و صفات حق تعالی در این موجود است. قرآن کریم از انسان کامل تعبیر به «مثل اعلی» می کند. یعنی عالی ترین نمونه و مثل از خداوند که همان نور محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) است و سایر عوالم خلقت و موجودات، از این نور، یعنی نور اهل بیت خلق می شوند.

گاهی انسان عاشق و اسیر خداست. به خود می گوید چگونه می توانم خدا را از خود خشنود کنم؟ در روایت نقل است که گاهی اصحاب به پیغمبر می گفتند: یا رسول الله! ما چه کار کنیم تا خدا را بخندانیم؟

خیلی چیزهاست که خدا را خوشحال می کند. همانطور که خیلی چیزها خدا را غمگین می کند. نه به معنای غمگینی که ما متأثر و احساساتی می شویم. برخی سبک زندگی شان به گونه ای است از صبح که از خواب بیدار می شوند، غذا خوردن، ذکر گفتن، عبادت، همسرداری، تربیت بچه، اخلاق و ... خدا، اهل بیت، اهل آسمانی، بهشتی ها، برزخی ها، شهدا، صدیقین و صالحین را خوشحال می کنند. بعضی ها هم این گونه نیستند. آنقدر بد عمل می کنند که یکسره خود و اطرافیان شان را آزار می دهند. حالا کسی بگوید من دلم می خواهد خدا را خشنود کنم، باید چه کار کنم؟

یکی از چیزهایی که خدا را خشنود می کند، «صلوات» است. گاهی کسی می گوید خدایا من الان 100 صلوات فقط برای خودت هدیه می کنم. چون می خواهم تو را شاد و خشنود کنم. یا می خواهم قرآن بخوانم که تو خشنود شوی. این که می گویند فلان کار مستحب است، چون براساس حب و عشق است. وقتی کسی را که دوست دارید و می خواهید جذبش کنید، باید به او هدیه بدهید و به او محبت کنید. پس اگر بخواهید دل خدا را هم به دست بیاورید، شرطش این است که مستحبات را انجام بدهید. مستحباتی که ما خیلی راحت از آن فرار می کنیم و می ترسیم.

وقتی شما به یک نفر هدیه بدهید، خوشحال می شود. مثلا در روابط زناشویی قانون داریم که به همسرت هیچ وقت یک نوع هدیه ندهید. هدیه هایتان متنوع بدهید. خدا هم بی نهایت هدیه گذاشته که اگر کسی بخواهد می تواند به آنها دست یابد.

بنابراین، اگر بخواهید با خدا عشق بازی کنید، فقیر و ثروتمند ندارد، راهش هم بسته نیست. کسی که فقیر است، می تواند هزاران نوع هدیه به خدا بفرستد. هدیه فقط پول نیست. پولداری که فقط به عشق خدا پول می دهد، او دیگر از باب «ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ[1]= این فضل خداست. آن را به هر كه بخواهد، عطا مى ‏كند» است. پس همه می توانند خدا را خشنود کنند.

 ما هم می توانیم خدا و اهل بیت (علیهم السلام) را خشنود کنیم. اما این به این معنا نیست که ما از خود قدرتی داریم که می توانیم آنها را خشنود کنیم. اینطور نیست. ما قدرت و توان مان را از خدا و اهل بیت (علیهم السلام) می گیریم. پس اگر صلواتی می فرستیم یا سلامی می دهیم که آنها را خشنود  کنیم، خداوند به واسطه این صلوات یا سلام ما، رحمت، بهجت و سروری را تولید می کند که این رحمت و بهجت به معصومین می رسد. چون شما این کار را کردید، به شما هم می رسد.

ما همیشه نان خور خدا و اهل بیت (علیهم السلام)  هستیم. خدا دو منشأ روزی ذکر کرده: یک منشأ اصلی در قرآن ذکر کرده که اصالتا از آن خداست. ولی یک منشأ فرعی هم ذکر کرده که اهل بیت (علیهم السلام) هستند. آنها هم روزی می دهند. همان طور که دو منشأ مغفرت ذکر کرده است: «فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ[2]= از خدا طلب آمرزش می کردند و پیامبر هم برای آنها استغفار می کرد». یعنی هم خدا می بخشد و هم رسول که می تواند برای ما استغفار کند. اهل بیت هم این کار را می کنند. کما این که برای شفا گرفتن، گاهی خدا شفا می دهد، گاهی هم معصوم شفا می دهد. چون مظهر خداست و خلیفه الله است.

سلام یا صلواتی که شما می فرستید، اول به خدا می رسد. او اول خشنود می شود. یک فیضی و رحمتی را ایجاد می کند و بعد به معصوم می رسد. ارتقاء، رفعت، خشنودی، بهجت و سرور، هم به معصوم می رسد و هم به ما که از طریق خودمان این ذکر تولید شده است. اما نه به این معنا که ما معصومین را ارتقا می دهیم.

دقت کنید ارتقاء ما در واقع به کمک خدا و معصومین انجام می شود. یعنی آنها به ما توجهی می کنند که ما ذکر بگوییم.

 قاعده ذکر این است که هیچ کسی ذکر نمی گوید، مگر این که اول معشوق یاد دل او می کند. بعد او توفیق ذکر پیدا می کند. این هم لطف خداست. این هم نعمتی است که خود خدا به ما داده است. پس کسی نگوید که من توانستم خدا و معصوم را خشنود کنم که خودشیفته شود. اگر شما توانسته اید، درحقیقت قدرت و توان فیض و لطفش از ناحیه خود آنهاست. هر رزقی در دنیا و آخرت به ما می رسد، به برکت اهل بیت است.

در خانواده یا جایی که افراد به همدیگر سلام می کنند، حتی اگر فرد هیچ نیت عمیق و پاکی نداشته باشد، سلام دادنش آرامش و خیر و برکت و امنیت می آورد و شیاطین را دفع می کند. کدورت ها، کینه ها و جهنم ها را خاموش می کند. چون اسم الله است. حالا وقتی بهشتیان در بهشت به همدیگر سلام می کنند، این سلام و تحیت، قدرت، شادی، انبساط، نورانیت و مقام برای آنها می آورد. ساختار بهشت و ساختار نظام ملکوتی به گونه ای طراحی شده که حاصل سلام در آنجا، بمباران انرژی، توفیق و قرب است.

 اگر کسی زرنگ باشد، از سلام دادن می تواند خوب استفاده کند و بهشت را دریافت کند و درجه و مقام بگیرد. این رشد، همیشگی است و هیچ وقت متوقف نمی شود. چون سیر در بی نهایت است.

«صبر داشته باشید» تا غرفه های بهشتی نصیبتان شود

سوره فرقان آیه 75 «أُوْلئِكَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلَامًا= اینانند كه به پاس آن كه صبر كردند غرفه [هاى بهشت را] پاداش خواهند یافت و در آنجا با سلام و درود مواجه خواهند شد». ما چقدر از این کلمات و آیات ساده رد می شویم.

غرفه از مغازه پایین تر است. اما غرفه های بهشتی از کل دنیا بزرگتر است. تمام بهشت و درجات آخرتی و دریافت اسماءالله با یک چیز به دست می آید و آن «صبر» است.

کسی که وارد بهشت می شود، به او می گویند: «سَلامٌ عَلَیْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ[3]= سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتی که کردید». یعنی اگر شما به بهشت آمده اید، به خاطر صبرتان است.

صبر سه قسم است: صبر بر طاعت، صبر بر معصیت، صبر بر مصیبت. وقتی در مقابل مشکلات و سختی های زندگی غر و نق نزدید، گریه نکردید، به گذشته برنگشتید، حسرت نخوردید، «ای کاش» نگفتید. اینها همه صبر است.  پس همیشه شاد و آرام خواهید بود و سلام و تحیت دریافت می کنید.

[1] . سوره جمعه/آیه 4.

[2] . سوره نساء/آیه 64.

[3] . سوره رعد/آیه 24.