(3) انگیزه زیارت رفتن؛ اعلام وفاداری و تجدید عهد با امام است

زیارت از ماده زور به معنای توجه کردن و روی برگرداندن از یک وضعیت به وضعیت دیگر است. به زائر، زائر گفته می شود چون او از همه چیز منصرف می شود و رو به دیدار محبوب خویش می کند.

پنجمین انگیزه و هدف زیارت، «وفاداری و تجدید عهد با امام» است که انسان به ملاقات می رود تا وفاداری خودش را اعلام کند. «تجدید عهد و میثاق» یعنی ما نسبت به امام زمانه خویش تعهدات و وظائفی داریم که باید انجام دهیم.

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «أصدَقُ الإِخوانِ مَوَدَّةً أفضَلُهُم لِإِخوانِهِ فِی السَّرّاءِ وَالضَّرّاءِ مُواساةً= صادق ترین برادران از نظر مودت بالاترین آنها نسبت به برادران خودش در سختی ها و آسانی ها از نظر همدلی است».

بهترین شما کسی است که برای اهلش بهترین باشد؛ مثلا اگر نقش همسری را دارد، بگویند بهترین همسر است و هر کس سعی کند بهترین و عالی ترین برای طرف مقابلش باشد و در اوج باشد. به نحوی که طرف مقابل ما در این نقش دیگر نیاز به کسی نداشته باشد.

بنابراین صادق ترین و بهترین شما در مودت کسی است که در شادی و غم ها در مواسات بالاتر باشد. بویژه مواسات در شادی و غم خانواده آسمانی اش داشته باشد. همان طور که در شادی و غم های اطرفیانمان مواسات و همدلی داریم. مثلاً در جشن تولد امام زمان (علیه السلام)  مواسات داشته باشد؛ یعنی در حق یک جشن، در حق یک بزرگداشت سنگ تمام بگذارد، همانطور که در جشن تولد مادر و فرزندان از همه بالاتر مشارکت دارید در مورد خانواده آسمانی هم باید همین گونه باشیم و این به شرطی است که ما بفهمیم از خانواده حقیقی محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) هستیم.

آیا باری را از دوش امام زمان (علیه السلام) بر می‌دارید؟

این سؤال را از خود بپرسیم که چه خاصیتی برای حضرت داریم؟ بار هستیم یا یار؟ آیا وجود مقدس امام زمان

(علیه السلام) که پدر آسمانی و امام ماست، در تنگنا و سختی قرار دارد یا خیر؟ در چه حالتی قرار دارد؟ چقدر فشار بر قلب مبارک ایشان است و چقدر سختی و تنهای را تحمل می کند؟ چقدر آوارگیش اذیت می کند؟

آیا ما اهل مودت هستیم یا نه؟ اینها سؤالات خیلی مهم است که باید از خود بپرسیم؛ چون تکلیف دنیا و آخرت ما را روشن می کند.

از همه مهمتر که در قیامت از ما می پرسند: چه کاری برای رفع موانع ظهور برداشتیم؟ آیا دغدغه ای داشتیم یا فقط مشغول مسائل و مشکلات زندگی خودمان بودیم؟ در کجای چادر حضرت بودیم؟ و چه کاری انجام دادیم؟ این سؤالات خیلی مهم است که باید در دنیا به آن پاسخ داده باشیم.

بیرون از چادر امام زمان (علیه السلام) بودن یعنی جهنم

آدم باید بفهمد کوتاهی در حق امام زمان یعنی چه؟ بدانید که بیرون از چادر حضرت بودن، جهنم است. خیلی ها کاروان زیارتی به سوریه و مشهد می برند، هیئت دارند و عزاداری می کنند اما بیرون از چادر امام زمان (علیه السلام) هستند. وقتی شما باری از دوش امام زمان (علیه السلام) برنمی دارید و همدردی ندارید، هر جا باشید در جهنم هستید. تجربه و تاریخ ثابت کرده که آنهایی در لباس مقدس هستند بسیار خطرناک ترند. بعضی از مسئولین؛ خودشان و پیروانشان با لباس و صورت های مقدس بر ضد امام زمان (علیه السلام) حرکت می کنند.

به زیارت هر یک از ائمه برویم در هر نقطه از جهان همه یک چیز به ما می ­گویند: «او فرزند ماست و تنهاست. خودت را به چادر مهدی برسان». پس حق زیارت زمانی ادا می شود که وفادار واقعی باشیم.                                                     

پس از دلائل مهم زیارت، اعلام وفاداری و تجدیدعهد است؛ یعنی پاکار بودن و به هیچ وجه از در خانه شما جایی نمی رویم.

طوری زندگی کنید که در دنیا و آخرت با اهل بیت (علیه السلام) باشید

خیلی مهم است کسی بداند لیاقتش کمتر از بودن با اهل بیت (علیهم السلام) در دنیا و آخرت نیست؛ چون قیمت یک نفر درگروه معیت با اهل بیت (علیهم السلام) است. اگر کسی این را فهمید تکلیفش در همه جای دنیا مشخص است. من با چه قیدی این کارها را انجام می دهم، با این قید که معیت با اهل بیت (علیهم السلام) در دنیا و آخرت را داشته باشم، پس طوری زندگی می کنم، کار اجتماعی، سیاسی، هنری دارم که از چادر و لشکر امام بیرون نروم و دور نشوم. لازمه این معیت؛ عشق، محبت و مودت است.

کسی که دلتنگ خدا، اهل بیت، حرم، زیارت و نماز و امام زمان (علیه السلام) نیست؛ قطعاً مریضی اش مخفی است و زمانی متوجه می شود که در برزخ قرار گرفته که دیگر کار از کار گذشته است.

از این رو بدبخت کسی است که با غیر از چهارگروه (انبیاء، صدیقین، صلحاء و شهدا) تنظیم کند. هر کس می خواهد در آخرت با اهل بیت باشد باید در دنیا باشد.