(14) امام حسن (علیه السلام) افضل است یا امام حسین (علیه السلام)

«زید شحام» گفت: از امام صادق (علیه السلام) سؤال کردم کدام یک افضل اند، حسن یا حسین؟ ایشان فرمودند: « إِنَّ فَضْلَ أوَّلِنَا یَلْحَقُ فَضْلِ آخِرِنَا وَ فَضْلَ آخِرِنَا یَلْحَقُ فَضْلِ أوَّلِنَا فکُلٌّ لَهُ فَضْلٌ فضل فضلنا من الله و علمنا من الله. قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَسِّعْ عَلَیَّ فِی الْجَوَابِ فَإِنِّی وَاللهِ مَا أسْئَلُکَ إِلَّا مُرْتَاداً. فَقَالَ: نَحْنُ مِنْ شَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ بَرَأنَا اللهُ مِنْ طِینَةٍ وَاحِدَةٍ فَضْلُنَا مِنَ اللهِ وَ عِلْمُنَا مِنْ عِنْدِ اللهِ = فضیلت اول ماملحق می شود به فضیلت آخر ما؛ و فضل آخر ما به فضل اولی ملحق می شود و همه شان فضل دارند».

زید گفت فدایت شوم جواب را کمی واضح تر بگویید. حضرت فرمود: خدا ما را از یک طینت واحد خلق کرده است. فضیلت ما از خداست. علم ما هم از خداست. ما از یک شجره طیبه هستیم.

خلقت همه ائمه (علیهم السلام) یكى است و در فضلیت هم یکی هستند و معصومین کسانی نیستند که در دانشگاه درس خوانده باشند، بلکه علم را از الله تبارک و تعالی مستقیماً دریافت کرده اند و فقط بخاطر «من» و ارزش وجودی «من» است. پس  هر چه درباره فضیلت ائمه بدانیم، مقام و قیمت ­مان  بالاتر می ­رود.

امینان خدا بر زمین چه کسانی هستند

چه کسانی امین و واسطه خداوند هستند تا در راه رسیدن به معشوق مان به آنها اعتماد کنیم؟ "الله" چون کمال مطلق و بی نهایت است در اولین جلوه اش یک جلوه بیشتر نمی­ کند و آن کامل ترین حقیقتی است که به خدا شبیه است و در قرآن به "مثل اعلی" تعبیر می شود. یعنی عالی ترین نمونه از خدا که تنها فرق او با الله این است که او مخلوق و قائم به الله است، ولی کامل ترین ظهور حق تعالی است.

در ادامه فرمودند: « وَ نَحْنُ اُمَنَاءُ الله عَلَی خَلْقِهِ = و ما امین های خداوند بر خلقش هستیم».

ما در ارتباط با خداوند احتیاج داریم به کسی که به او اعتماد کنیم. همان طور که در فعالیت های مختلف عقلی به استاد و متخصص نیاز داریم، در حرکت فوق عقلی هم می خواهیم کودک عزیز روان مان که از جنس خدا و اهل بیت است، به مقام محمود و جایگاه ائمه برسد. برای رسیدن به چنین جایگاهی، باید خود را به دست چه کسی بسپاریم؟ باید به کسی بسپاریم که لایق ما باشد و بتوانیم به او اعتماد کنیم تا روح و روان مان را به او بسپاریم و به بزرگی خودش ما را  رشد بدهد.

انوار اهل بیت علیهم السلام در جهت هدایت انسان ها

« وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِهِ وَ الْحُجَّابُ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ خَلْقِهِ = ما دعوت کننده به دین خدا هستیم؛ و حاجبان بین خدا مردم هستیم».

روشی که خداوند برای رشد ما تنظیم کرده است، کامل ترین روش و آئین و بهترین دین است و ما مسئول معرفی دین به مردم به آن روش هستیم.

حاجب و نگهبان و واسطه بین خدا و خلق، ائمه هستند. ممکن نیست کسی به الله نزدیک شود مگر اینکه اول به جلوه او نزدیک شود؛ چون هر عرفان و مذهبی که در آن معصوم نیست، گمراهی، ضلالت و جهنم است.

وجود ما بیداد می ­کند که می­ خواهد شبیه به الله باشد. پس باید استاد و مربی مان هم روحیه بی نهایت و به بزرگی الله داشته باشد. نمی شود با انتخاب یک مربی مثل فلان شاعر، فلان فیلسوف، فلان بازیگر،.. بزرگ شویم. آنها نمی توانند مربی ما باشند، بلکه ما یک مربی لازم داریم که به لیاقت ما را داشته باشد تا بتواند ما را تربیت کند.

خلقت واحد نور اهل بیت علیهم السلام

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:« فَقَالَ خَلْقُنَا وَاحِدٌ وَ عِلْمُنَا وَاحِدٌ وَ فَضْلُنَا وَاحِدٌ وَ کُلُّنَا وَاحِدٌ عِنْدَ اللهِ عزّوجلّ. خلقنا واحد، وعلمنا واحد، وفضلنا واحد، وكلّنا واحد عند الله عزّوجلّ و قال اخبرنی= خلق ما واحد است و علم ما هم واحد است، فضل ما هم واحد است و همه ما یک نفر هستیم».

 عرض كردم: تعداد شما چند نفر است؟

حضرت فرمود: «نَحْنُ اثْنَا عَشَرَ هَکَذَا حَوْلَ عَرْشِ رَبِّنَا عَزَّ وَ جَلَّ فِی مُبْتَدَأ خَلْقِنَا أوَّلُنَا مُحَمَّدٌ وَ أوْسَطُنَا مُحَمَّدٌ وَ آخِرُنَا مُحَمَّدٌ = ما 12 تن هستیم. ما از آغاز خلق مان عرش خداوند هستیم. اول ما محمد و وسط ما هم محمد و آخر ما هم محمد است».

امام یک حضور زمینی و یک حضور آسمانی و عنداللهی دارد. پس اگر حرم امام رضا (علیه ­السلام) برویم، انگار که به حرم همه ائمه رفته ایم و اگر امام حسن (علیه السلام) بجای امام حسین (علیه السلام) بود، ایشان همان کاری را می کرد که برادرش کرد.

احاطه انوار اهل بیت علیهم السلام در نظام هستی

«أشْهَدُ أَنَّ هذَا سابِقٌ لَكُمْ فیما مَضى وَ جارٍ لَكُمْ فیما بَقِىَ، وَ أنّ أرْواحَكُمْ وَ نُورَكُمْ وَ طینَتَكُمْ واحِدَةٌ، طابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُها مِنْ بَعضٍ خَلَقَكُمُ اللّهُ أنْوارا فَجَعَلَكُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقینَ حَتّى مَنَّ عَلَیْنا بِكُمْ فَجَعَلَكُمْ فی بُیُوتٍ أذِنَ اللّهُ أنْ تُرْفَعَ وَ یُذْكَرَ فیهَا اسْمُهُ = گواهى مى دهم كه این [مقام و منزلت]، براى شما در گذشته بوده است و در آینده نیز جریان دارد و بى گمان، ارواحتان و نورتان و سرشتِ شما، یكى است. همگى پاك و پاكیزه است و برخى از برخى دیگر است. خدا شما را به صورت نورهای آفرید و شما را در عرش خودش مستقر کرد تا اینکه بواسطه شما برما منت گذاشت. پس شما را در خانه های قرار داد که اذن داده در آن خانه ها اسم خدا بالا برود و یاد شود».

ائمه انوارى هستند كه در مركز مدیریتِ هستى قرار دارند و از جزئیات امور جهان، آگاه اند. این مقام بلند را خداوند به ۱۴  نور پاك، ارزانى داشته است تا به فرمان او، هستى را تدبیر كنند و ما در بهشت بسته به میزان ارتباطمان در دنیا می توانیم از آنان بهره شویم و مهمان آنها شویم. 

امامزاده و حرم ها، حتی اینکه زمین شان کجا باشد را خدا انتخاب کرده است.  پس قدر خودمان را بدانیم و از خدا تشکر کنیم. چون بر ما منت گذاشته که ما را با اهل بیت (علیهم السلام) آشنا کرده است.

هر وقت خواستیم قدر و قیمت خودمان را بدانیم، باید با قدر و قیمت خانواده آسمانی قیمت گذاری کنیم. اگر درست خودمان را قیمت گذاری کنیم، درهای شادی آرامش و ثبات شخصیتی و موفقیت باز می شود.