13) چگونه رضایت خدا حاصل می شود

ادامه شرح زیارتنامه حضرت معصومه (سلام الله علیها)

عاشق که باشی؛ بدنبال رضای دلبرت می‌گردی ...

این جمله، بسیار عجیب و زیباست؛ اینکه انسان در مقابل حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) اعتراف می‌کند که؛ من از همه‌ی این اقرارها و رفت و آمدها، همه‌ی عشق‌بازی‌ها و راز و نیازها فقط به دنبال یک هدف می‌گردم؛ «اللَّهُمَّ وَ رِضَاكَ وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ... من به دنبال رضای خدا و خانه‌ی ابدی‌ام هستم».

لازمه‌ی اینگونه سخن گفتن، معرفت به خداوند است. معرفتی که انسان را به شرافتی عظیم می‌رساند که دغدغه‌ی حقیقیِ ‌وجودش از زندگی، از نفس کشیدن، از برقراری ارتباط، از سفرها و زیارات و ... فقط و فقط،‌ رضای حقیقیِ خداوند است. امّا رسیدن به این دغدغه‌ی حقیقی، یک ابزار مهم را می‌طلبد، به نام، محبت... یعنی تنها کسانی به دنبال رضای خداوند می‌گردند که؛ دوستش دارند.

بعنوان مثال گاهی انسان در خانواده از روی تکلیف وظایفش را انجام می‌دهد، در این‌صورت برای او رضایتِ اهل خانه، زیاد مهم نیست، بلکه فقط و فقط، ادایِ وظیفه مهم است. امّا اگاهی، انسان به دنبال جلب رضایت اعضای خانواده می‌گردد. به همین منظور، تلاش می‌کند، تا وظایفش را به گونه‌ای انجام دهدکه اهل خانه از او راضی باشند.

توجه داشته باشیم که رضایت بعضی از افراد، کلیدِ‌ رضایتِ خداوند است؛ مثل رضایت پدر و مادر،‌ همسر و ... انسان باید تمام وظیفه‌ی سه‌گانه‌ی خود را (تأمین اقتصادی، عاطفی،‌ معنوی) بطور کامل در خانواده انجام دهد، تا رضایت اعضای خانواده‌اش را کسب کند، در غیر این‌صورت محال است به دنبال جلب رضایت خداوند باشد.

همسران، موظف هستند در خانواده، هیبت و عظمت یکدیگر را در نگاه فرزندان حفظ کنند. بطوری‌که اگر فرزندان هیبتِ پدر و مادر را نادیده گرفته و جرأت جسارت بر آنان را بیابند، اولین کسانی که خسارت می‌بینند، خودشان هستند، چون محال است بدون رسیدن به رضای والدین، کسی به رضای الله برسد.

مهم‌ترین و کلیدی‌ترین نوع رفاقت، میان انسان و خداوند، آن نقطه‌ای ایست که او به دنبال این می‌گردد که: آیا خداوند از نوع ارتباط من با خودش راضی است؟ آیا من، بنده‌ی خوبی برای خدا بوده‌ام؟

این دغدغه، با عبادت کردن برای بهشت، خیلی خیلی متفاوت است. او عبادت می‌کند تا دل خدا را به دست آورد، او می‌دود، تا نفس خود را آنگونه بیاراید که دلبرش می‌پسندد. او نوع رفاقت‌ها، پوشش‌ها، مهمانی‌ها، کسب درآمدها، حرف زدن‌هایش و ... را به گونه‌ای تنظیم می‌کند، که اِله حقیقی‌اش بپسندد. او همسرداری‌اش را حول محور رضایت الله، تنظیم می‌کند... .

دنبال رضای الله بودن، دغدغه‌ی انسان‌های بزرگ است. انسان‌هایی که دائماً برای لحظه‌ی تولدشان به آغوش خداوند، نقشه می‌کشند، خیال‌پردازی می‌کنند، با این لحظه، عشق‌بازی می‌کنند. مشتاقانه منتظر تولدشان به آغوش دلبرشان هستند ... آن‌ها با از دست دادن هر کدام از عزیزانشان، منتظر پیوستن به آغوش خانواده‌ی آسمانی‌شان می‌شوند، نه آنکه با جزع و فزع، دائماً حال خود را آشفته‌تر کنند.

انسان‌های عاشق هستند که به رضا می‌گردند. عشق؛ تنها ابزار لازم، برای رسیدن به رضای خداوند است. نماز برای یک انسان عاشق، حجله‌گاه عاشقی است ... او برای نمازش مقدماتی فراهم می‌کند، عطر مناسب، لباس مناسب، مسواک زدن، سجاده‌ی زیبا و ... پیرایش برای حجله‌گاه عاشقان است.

فراموش نکنیم که؛

تا آسمان، برای کسی، خاص نشود ... او نیز در آسمان، و برای اهل آسمان، خاص نخواهد شد.

تا آسمان، محبوب کسی نشود... او نیز محبوب آسمان نخواهد شد!!!

اگر می‌خواهی بدانی چقدر در آسمان محبوبی، کمی به قلبت نگاه کن، آسمان چقدر در نزد تو محبوب است؟

تو نیز به همان مقدار در آسمان محبوب خواهی بود...

هر مقدار که ما عاشق پایِ آسمان می‌ریزیم؛ به همان مقدار در آسمان، خاص خواهیم بود.

فقط یک انسان عاشق است که مفهوم این زیارت‌نامه را خوب می‌فهمد. فقط اوست که زیارت را نیازِ قلبش می‌داند. نیاز قلبی که می‌خواهد، سالم به ملاقات دلبرش بشتابد. قلبی،‌ که نظامِ معشوق‌هایش را درست چیده است. قلبی که جهاد، لذیذترین و پرهیجان‌ترین و زیباترین، اشتیاقش است...

«والحمدلله رب العالمین »

مطالب بیشتر:

پای درس استاد

مجموعه سخنرانی های استاد محمد شجاعی

مجموعه کتابهای استاد محمد شجاعی