(13) مژده پیامبر اکرم به زائرین

حضرت امیر علی (علیه السلام) از نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) سوال می کنند کسی که به زیارت ما بیاید و قبر ما را آباد کند و تعهد داشته باشد، چه اجری دارد؟

نبی اکرم صلی الله علیه و آله در پاسخ فرمودند: «وَاللّهِ لَتُقتَلَنَّ بِأَرضِ العِراقِ، وتُدفَنُ بِها قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ، ما لِمَن زارَ قُبورَنا وعَمَّرَها و تَعاهَدَها؟ فَقالَ لی: یا أبَا الحَسَنِ إنَّ اللّه جَعَلَ قَبرَكَ وقَبرَ وُلدِكَ بِقاعاً مِن بُقاعِ الجَنَّةِ وعَرصَةً مِن عَرصاتِها وإنَّ اللّه جَعَلَ قُلوبَ نُجَباءَ مِن خَلقِهِ وصَفوَتِهِ مِن عِبادِهِ تَحِنُّ إلَیكُم وتَحتَمِلُ المَذَلَّةَ وَالأَذى فیكُم فَیُعَمِّرونَ قُبورَكُم ویُكثِرونَ زیارَتَها تَقَرُّبا مِنهُم إلَى اللّه ِ مَوَدَّةً مِنهُم لِرَسولِهِ، اُولئِكَ یا عَلِیُّ المَخصوصونَ بِشَفاعَتی وَالوارِدونَ حَوضی، وهُم زُوّاری غَدا فِی الجَنَّةِ. یا عَلِیُّ! مَن عَمَّرَ قُبورَكُم و تَعاهَدَها فَكَأَنَّما أعانَ سُلَیمانَ بنَ داوُدَ عَلى بِناءِ بَیتِ المَقدِسِ، ومَن زارَ قُبورَكُم عَدَلَ ذلِكَ لَهُ ثَوابَ سَبعینَ حَجَّةً بَعدَ حَجَّةِ الإِسلامِ، وخَرَجَ مِن ذُنوبِهِ حَتّى یَرجِعَ مِن زِیارَتِكُم كَیَومٍ وَلَدَتهُ اُمُّهُ، فَابشِر وبَشِّر أولِیاءَكَ ومُحِبّیكَ مِنَ النَّعیمِ وقُرَّةِ العَینِ بِما لا عَینٌ رَأَت ولا اُذُنٌ سَمِعَت ولاخَطَرَ عَلى قَلبِ بَشَرٍ ولكِنَّ حُثالَةً مِنَ النّاسِ یُعَیِّرونَ زُوّارَ قُبورِكُم بِزِیارَتِكُم كَما تُعَیَّرُ الزّانِیَةُ بِزِناها، اُولئِكَ شِرارُ اُمَّتی، لا نالَتهُم شَفاعَتی، ولا یَرِدونَ حَوضی؛ به خدا قسم تو در عراق کشته خواهی شد. و در همان جا دفن خواهی شد. کسی که به زیارت قبور ما بیاید و قبور ما را تعمیر کند و به این زیارت تعهد داشته باشد چه اجری دارد؟ پیامبر فرمود: ای ابالحسن قبر تو را و قبر فرزند تو را بقعه ای از بقعه های بهشت و زمینی از زمین های آن قرار داده است. خداوند قلب جوانمردان و برگزیدان خود را مشتاق به سوی شما قرار داده.  به گونه ای که اذیت و ذلت را در راه شما تحمل می کند.  به گونه ای که انگیزه و دوستی رسول فراوان به زیارت قبور شما می شتابند. ای علی تنها آنان با شفاعت من برخوردار وارد شونده بر حوضم و زائران من در بهشتند. ای علی کسی که قبر شما را آباد کند، و به تعهد خویش پایبند باشد مانند آن است که سلیمان بن داود را در ساختن بیت المقدس یاری رساند. کسی که قبر شما را زیارت کند ثواب هفتاد حج غیر از حجه الاسلام را دارد. و از گناهان خود بیرون می آید همانند روزی که از مادرش متولد می شود. پس بشارت باد تو را و به اولیا و دوستانت به نعمت های و چشم روشنی های که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه به دل کسی خطور کرده است. اما نابخردانی از مردم زائران قبور شما را سرزنش می کنند آنگونه که زنان نابکار را بر اثر نابکاریشان سرزنش می کنند. این اشرار امت من هستند. و شفاعت من به آنها نرسد و بر حوض من وارد نشوند».

برای همین هم وقتی زائر به قبر امام حسین (علیه­السلام می رسید در روایت آمده «کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ؛ خدا او را از مصلحان برگزیده می‌نویسد».

مصلح جنبه اجتماعی دارد؛ یعنی اصلاح گر. شخصی که به زیارت امام حسین (علیه السلام) می‌رود در واقع از  زیارت او برکات و خیرات های اجتماعی بزرگی ایجاد می شود که شخص دانسته یا ندانسته به این مقام می رسد. به مقام مصلح برگزیده؛ یعنی کسی که مشتاق زیارت می شود، انتخاب شده است. پس بدون دعوت هیچ کس به زیارت امام حسین (علیه السلام) نمی رود. امکان ندارد کسی موفق به ذکر و یاد شود مگر اینکه دعوت شده باشد.

امیرالمومنین (علیه السلام) چون باباست، حس بابا بودن و حمایت و عاطفه پدری امیرالمومنین با سایر حس های ائمه فرق می کند و حضرت برای خود ائمه هم یک بابا هستند. سکون، آرامش و نورانیت و احساس اینکه در خانه خودش هستیم را در حرم امیرالمومنین می گیریم. پیامبر به حضرت مژده شفاعت می دهد که بچه های تو به این درجه می رسند و به اولیا و دوستان نیز بشارت بده.

بشارت تعریف خاص ریاضی دارد. انسان در 5 بخش معشوق های (جمادی، گیاهی، حیوانی، عقلی و فوق عقلی) بشارت دارد. به هر کدام از خواسته هایمان برسیم مژده و بشارت را حس می کنیم.

مثل مژده برنده شدن یک اتومبیل یا سکه در شأن حسی است. گاهی مژده گیاهی است؛ مثل شفا گرفتن یا پیدا کردن دارو برای درمان بیماری یا پیدا شدن غذا یا مژده حیوانی است؛ مثل مژده برای ازدواج یا مژده قبول شدن در دانشگاه که مربوط به شأن عقلانی ماست ولی بعضی وقت ها مژده مربوط به بخش فوق عقلی انسان است که خیلی مهم است؛ مثل شنیدن احادیث و سخنان معصومین.

در این روایت پیامبر بشارتی را مطرح می کند که مربوط به نظام جاودانگی ماست و آن وارد شدن بر حوض کوثر و زیارت خود حضرت است. این آینده ای است که سر راه تک تک ما هست. لحظه باشکوه وارد شدن بر حوض کوثر و ملاقات امیرالمومنین و نوشیدن آب کوثر از دست پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله). پس اگر از این بشارت پیامبر خوشحال نمی شویم، هنوز سنخیتی با حضرت نداریم.

این بشارت برای کسی است که به عنوان یک انسان بالغ شده و خودش را به عنوان یک انسان می بیند. لذا در دلش اطمینانی حاصل می شود از  بشارت پیامبر به نعمت ها و چشم روشنی ها که نه چشمی دیده، نه گوشی شنیده و نه به دل کسی خطور کرده. این مثل جنینی در رحم مادر می داند که از نعمت های دنیا بی خبر است و هیچ درکی از آن ندارد. فقط خون را می بیند.

حالا بین این آدم­ها  کسی باشد که نهی از معروف کنند و مردم را از زیارت معصومین باز بدارد. به قول نبی اکرم صلی الله علیه و آله از شفاعت محروم می شود.