مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
حضرت خدیجه علیهاالسلام یکی از زنان برتر تاریخ است و به عنوان یکی از زنان آسمانی همیشه مقرب خدا هستند. القاب بسیاری در روایات و زیارت نامهها برای ایشان بیان شدهاست. «امالمؤمنین»، «سیده نسوان»، «سیده قریش»، «طاهره»، «صدیقه» و «مبارکه» از القاب مشهور او هستند.
دهم ماه مبارک رمضان، روز وفات این بانوی بزرگ اسلام است. بانوئی که جزء چهار بانوی برجستهی عالم خلقت است و پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «بالاترین زنان بهشت چهار نفر هستند. اولین آنها خدیجه کبری سلاماللهعلیها است و دومین آنها وجود مقدس حضرت فاطمه زهرا سلاماللهعلیها و سومین آنها حضرت مریم علیهاالسلام و چهارمین آنها آسیه بنت مزاحم که همسر فرعون است».
شناخت این بانو جدا از وظیفهی معرفتی، از آن جهت برای ما مفید است که بتوانیم از انوار ایشان نهایت استفاده را در دنیا بکنیم و بیشترین تقرب در آخرت را به او داشته باشیم. اما اگر شناختی نسبت به این بانو نداشته باشیم، از فیوضات و عنایات ایشان محروم خواهیم ماند. ایشان به قدری عظمت دارد که پیامبر در خطاب به حضرت زهرا (سلاماللهعلیها) فرمودند: «إِنَّ بَطْنَ أُمِّكِ كَانَ لِلْإِمَامَةِ وِعَاءً= شکم مادر تو ظرف امامت بود». یعنی در عظمت ایشان همین بس که خداوند از بین بهترین زنهای عالم یک زن را برای اینکه شکمش جایگاه نور وجودیِ حضرت زهرا سلاماللهعلیها و ظرف امامت باشد، انتخاب کرد و آن وجود مقدس حضرت خدیجه کبری (سلاماللهعلیها) است.
او بانوی بسیار مجلل و یکی از برجسته ترین شخصیتهای خانوادهی آسمانیمان است که القابی برای او ذکر شده است که نشانگر عظمت و رفعت اوست. یکی از القاب ایشان که در قرآن هم آمده «امالمؤمنین» است. خداوند به زنهای پیامبر به نام امالمؤمنین خطاب میکند که پیامبر در مورد ایشان فرمود: «برترین و بهترین مادران مؤمنین، خدیجه سلاماللهعلیها است». یعنی در بین همهی همسران پیامبر هیچ کسی مقام حضرت خدیجه کبری سلاماللهعلیها را نداشت و اساساً کسی قابل مقایسه با ایشان نبود. به طوری که حضرت رسول (صلوات الله علیه) بعد از وفات این بانو همیشه میگفتند: خداوند هیچ همسری مثل حضرت خدیجه سلام الله علیها را به من عطا نکرده، من هیچوقت همسری مثل او نداشتم.
حضرت علی علیهالسلام بعد از وفات ایشان، در شأن این بانو، ایشان را «سیده نسوان» نام گذاشتند، یعنی سرور همهی زنان و بانوی بانوان. امام کاظم علیهالسلام هم در مورد ایشان فرمودند: ایشان «سیده قریش» هستند. اسماء بنت عُمیس هم حضرت خدیجه سلاماللهعلیها را «سیدة نساء العالمین» معرفی میکنند.
و نیز در عصر جاهلیت یعنی قبل از بعثت و قبل از اینکه پیامبری بیاید، ایشان به «سیده النساء قریش» معروف بود و نیز به خاطر تقوا و پاکی در همه ابعاد، به لقب «طاهره» معروف بود. در واقع این اسم، مشهورترین لقب حضرت خدیجه سلاماللهعلیها در آن زمان بود.
از دیگر القاب آن بانوی با عظمت، «صدیقه» است. لفظ صدیقه که در قرآن آمده، فقط در مورد حضرت مریم سلاماللهعلیها است، اما پیامبر صلیالله علیه و آله این لفظ را در مورد حضرت خدیجه سلاماللهعلیها نیز به کار بردند، آن هم در خطاب به جبرئیل که میفرماید: «هذِهِ صِدِّیقَهْ أُمَّتِی= این صدیقهی امت من است».
یکی دیگر از اسماء ایشان «مبارکه» است. مرحوم محدث قمی این طور روایت می کند که خداوند به حضرت مسیح علیهالسلام وحی کرد که نسل پیامبر آخرالزمان از یک زنِ مبارکه است.
در زیارتنامه نبی اکرم که زیارت ایشان است، یکی از سلامها، سلام به حضرت خدیجه با القاب مختلف است: سلام بر صدیقهی طاهرهی، زکیهی راضیهی مرضیه، خدیجهی کبری و امالمؤمنین.
سلام خدا بر حضرت خدیجه سلام الله علیها در شب معراج
پیامبر وقتی از معراج برمی گشت جبرئیل علیهالسلام، فرشتهی امین الهی خطاب به او فرمود: «حَاجَتِی أَنْ تَقْرَأَ عَلَى خَدِیجَةَ مِنَ اللَّهِ وَ مِنِّی السَّلَامَ = حاجت من این است که تو از طرف خدا و از طرف من به خدیجه سلام برسانی». این نکته، نکتهی بسیار مهمی است. چون «سلام» تخلیه کنندهی بار عشقی، عاطفی، فکری و معنویِ زیادی است. در همهی اقوام و ملل و تمدنها هم این کلمه همیشه وجود داشته و دارد. چون ورودیِ یک ارتباط خوب و قدرتمند است.
شما در ارتباطات روزمرهتان وقتی به کسی دسترسی ندارید، دوست دارید که به او سلام برسانید. برای همین هم میگویید: سلام من را به فلانی برسان. تأکید هم میکنید که حتماً سلام من به فلانی فرستاده شود.
در ادامه، پیامبر به حضرت خدیجه (سلاماللهعلیها) میفرماید که خداوند و جبرئیل به شما سلام میکنند و ایشان هم در جواب می فرماید: «هُوَ السَّلَامُ وَ مِنْهُ السَّلَامُ وَ إِلَیْهِ السَّلَامُ = خدا خودش سلام است و از او سلام است و سلام به سوی اوست».
بنابراین، حضرت خدیجه، مادر همهی ماست و ما باید به این مادر آسمانی مان عشق بورزیم و باید روز به روز عشق ایشان و خاندانشان، دختر گرامیشان را در دل خودمان پرورش دهیم و به یادشان باشیم. زن بسیار قدرتمند و وجیهة عندالله است که خداوند رحم او را ظرف امامت قرار داد. از توسل، عشقورزی، مهرورزی به این بانو غفلت نکنید. چون ایشان پیش خدا و اهل بیت خیلی عظمت و قیمت دارند. به طوری که وقتی ایشان از دنیا رفت، خداوند به جبرئیل فرمود: وقتی رفتی به فاطمه بگو مادرت در قصر و در بهشتی به سر میبرد که در آنجا برایش نه سر و صدایی و نه غمی وجود دارد.
کلیدواژه ها:
آثار استاد