گزارش روز چهارم اردوی فکر و ذکر

اشیاء همراه با انسانها تسبیح می گویند. یعنی شما وقتی آن را از فضای تسبیحی جدا می کنید، آن را دوباره برگردانید به یک مسجد دیگر که با مسبحین تسبیح بگوید.

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود:«ای عایشه! این دو برد را بشوی.» عایشه می گوید: من گفتم پدر ومادرم به فدایت؛ دیروز آنها را شستم. فرمود: مگر نمی دانی که لباس تسبیح می گوید و هرگاه کثیف شود، تسبیحش قطع می شود.

 از شخصی نقل می کنند که ما با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله غذا می خوردیم و از غذا صدای تسبیح را می شنیدیم. در دعا از امام سجاد هست:« انت المسبح فی کل مکان و المعبود فی کل زمان = تو هر جایی و در هر مکانی تسبیح می شوی و همیشه بندگی ات را می کنند.»

جمعی از یاران حضرت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گفتند ما در حضور ایشان بودیم که مشتی ریگ برداشتند و ریگ ها در دست شان تسبیح گفتند. پس آنها را در دست علی علیه السلام ریخت و آنها در دست ایشان هم تسبیح گفتند و ما تسبیح گویی آنها را در دستان شان شنیدیم. پس آن را در دستان ما ریخت. اما در دستان ما تسبیح نگفتند.

پس معلوم می شود که صدای تسبیح اشیاء،  در ارتباط با فضا و مکان یا فرد خاص در می آید. خود اشیاء از نظر طبیعی هم تسبیح دارند. کارکرد طبیعی شان، حالت مفید بودن و در چرخه رشد قرار داشتن آن ها تسبیح طبیعی شان است. تغییراتی که بشر در اشیاء ایجاد می کند مثل این که یک لباس را کثیف می کند یا موجودی را نابود می کند، در روند طبیعی رشد و مفید بودن، جلوی آن را می گیرد و او را از تسبیح می اندازد.

حضرت سجاد علیه السلام ۷ صحیفه دارند که همه در یک صحیفه جمع شده اند به نام صحیفه جامعه که آن صحیفه جامعه، دریایی از معارف است. دو مناجات در آنجا هست به نام مناجات انجیلیه وسطی و طویله. در آنجا حضرت می فرماید:«گواهی می دهم که معبودی جز خدای یگانه نیست؛ همانی که عطایش تمام خلایق را فرا گرفته است و عطایش درباره هر کس از آنان که گمراه شان کرد یا هدایت شان کرد، جاری است و می داند چه کسی فرمانش را می برد و چه کسی در گمراهی است. او با قدرت جاودان، بر عالم هستی پادشاهی می کند. پس کران تا کران آسمانها و زمین و کوه ها و ریشه هایشان و درختان و شاخسارشان و دریاها و ماهی هایشان و ستارگان در طلوع گاه شان و بارانها در جایگاه شان و ددان و درندگان زمین و رودها و ... هر آنچه که وصفی و نامی بگیرد یا در مرز و اندازه ای بگنجد، از آنچه به ذهن در تصور آید ... همگی تسبیح او را می کنند.»

فقط معصوم است که از ظاهر و باطن عالم با ما سخن می گوید چون بر آن تسلط دارد

مناجاتی از نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله هست به این مضمون: از تو درخواست می کنم به آن نامت که به آن هر موجودی با زبان های گوناگون تو را تسبیح می گوید ای خدا. در آخر هر کدام از جملات مناجات یک بار حضرت «یا الله» می گوید.

از تو درخواست می کنم به آن نامت که به آن، برق جهنده و آذرخش های غران، تو را تسبیح می گویند. می دانیم که برق و رعد، دوتا از فرشته ها هستند.

از تو درخواست می کنم به آن نامت که با آن، بادهای توفنده با وزیدن های خود، تو را تسبیح می گویند ای خدا. واقعاً این سوال مطرح می شود که پیامبر از کجا صحبت می کند؟ معصوم چیزهایی را می گوید که در همین 200 – 300 سال اخیر کشف شده اند و بشر به آن پی برده است.

از تو درخواست می کنم به آن نامت که به سبب آن، همراه هر قطره ای از آسمان فرشته ای فرود می آید. ما قبلاً در شرح دعای سوم در صحیفه مشایعت کنندگان برف را خواندیم.

از تو درخواست می کنم به آن نامت که به آن، غوک ها در دریاها و رودها و برکه ها با صفات گوناگون و زبان های گوناگون تو را تسبیح می گویند ای خدا.

از تو درخواست می کنم به آن نامت ای آن که معبودی جز تو نیست. همان نام که پنهان در گنجینه هاست و هیچ کس نمی داند مگر با معجزات روشن و دلایل آشکار و نشانه های پیدا از شگفتی های آفرینش چون آتش و روشنایی و ابرهای لایه لایه؛ و بادهای گرده افشان و سنگینی هواهای فشرده شده میان زمین و آسمان ها و چشمه های جوشان و رودهای روان و دریاهای گوناگون که آنها همگی با آن نام بزرگ تو را تسبیح می گویند.

پیامبر ص از ابرهایی لایه لایه 1400 سال پیش دارد سخن می گوید. زمانی که هیچ تکنولوژی و هیچ خبری نبوده و هیچ کس ابرها را نمی شناخت به این صورتی که امروز می شناسند. از بادهای گرده افشان سخن می گوید. مگربشر چند سال است که فهمیده گرده افشانی توسط بادها صورت می گیرد؟

در خیلی از دعاها آنقدر اطلاعات دقیق و علمی هست که بشر خبر ندارد و تازه باید دانشمندان راجع به آن آزمایشگاه بزنند و تحقیق کنند.

اگر فیزیکدانان و شیمی دانان عالم بیایند و دوره های اسماءالله را طی کنند، بسیار پیشرفت و جهش خواهند کرد. براساس خیلی از رمز و راز های طبیعت، باید دانشگاه زده شود و تاسیس رشته شود و دانشجو گرفته شود.

حضرت بیان می دارد:

از تو درخواست می کنم، با آن نامت که کوه های افراشته به فرمان تو تسبیحت می گویند؛ با آن نامت ای خدا.

از تو درخواست می کنم، با آن نامت که رودهای روان به فرمانت با آن نام تسبیحت می گویند.

از تو درخواست می کنم، با آن نامت که دریاهای مالامال که گرداگرد زمین را گرفته اند و با آن نام تو را تسبیح می گویند و از تو درخواست ... و همینطور حضرت همه موجودات طبیعیت را نام می برد. به این ادبیات دقت کنید بی نظیر است.

و واقعاً برای ما خسران است که ما نفهمیده از این دنیا برویم. اینها چیزهایی است که لازم نیست ما در برزخ برویم و آنها را بفهمیم. ما اگر دل و باطن مان را به این عالم بدهیم و دست از این محدودیت های جمادی و گیاهی برداریم و این معارف را اینجا بفهمیم، پایه‌ی ما برای ورود به برزخ، فوق العاده قوی خواهد بود.

این معارف، پایه های کلاس برزخ ماست. وارد برزخ که می شویم همین درجه بندی ها هست. مرکز علم آنجاست که دارد این عالم را اداره می کند.

در آخر حدیثی نقل می کنم، حارث بن مغیرة می گوید، نزد امام صادق علیه‌السلام از احساس سنگینی در معده ام و ثقل کردن از غذایم شکایت کردم. فرمود: از این انار شیرین برگیر و آن را با همان پیه آن (پرده نازک و سفیدی که دور دانه های انار است) تناول کن. زیرا معده را کاملاً پاک می کند و سنگینی معده و سوء هاضمه را از بین می برد. غذا را هضم می کند و در شکم تسبیح می گوید. یعنی نورانیت ایجاد می کند.

آرشیو مباحث استاد شجاعی

فروشگاه آنلاین با محصولات ناب